Alle inzendingen over overig

Ik kwam voor jou, niet voor het hout dat je me laat betasten, gladgeschuurd met hier en daar een scheur goudgevoegd -- de eenvoud-schoonheid van het lied van de tijd op de luit van het leven, jouw leven Je laat me de kiekjes zien en rekt de avond, je rekt je uit tot het welterusten in de gang In het logeerbed streel ik het hout van jouw…

Ik dien, ik geef -- ruimte aan bezieling en bezwaren ik vul me met wensen en giet ze uit in besluiten tot er tevredenheid overvloeit Klagers hoor ik niet klagen maar aanmoedigen, zo verdwalen ze nooit in verwachtingen De winst is maar een saldo van afrondingsverschillen lasten worden baten in de ruimte van het samenleven waar iedereen…

Trillende flanken, te paard in een leeg heelal -- vallende sterren.…

De liefde is dezelfde liefde de liefde die de liefde lief heeft je vraagt me zachtjes of je naakt mag dansen onder de zomermaan zwoel in de nacht de waanzin van de donkere nacht is de waanzin van de eeuw geworden in een land waar ze je niet stenigen om het geluid van jouw geaardheid antwoordt mijn stem om alle bewondering te uiten…

Woorden passen soms bij iemands situatie -- als een diep inzicht.…

Bomen langs de berm groeien gewoon door alsof -- er niets gebeurd is.…

Mensen zijn te kort oud en te lang jong, ze worden niet zo wijs als kabouters Ze hebben weinig profijt van de lessen die ze trekken uit vreugde en verdriet, en van de lessen die ze negeren omdat ze liever geloven in wat de wereld belooft omdat ze liever geloven dat het binnen bereik is en het vooruitzicht het waard is om te blijven…

Ik vertel graag wat ik heb beleefd op mijn vlucht -- als geworpen steen.…

gevouwen handen kalm om het papier waarmee je de pijn zacht omwikkelde…

De honden zijn de stad uit, weg van de rollen prikkeldraad in de straten, ik loop krom met mijn neus boven hun spoor naar de vrijheid en het gevaar van hun tanden Dat kan ik aan, als jij, zul jij kom jij ook, op blote voeten in vrede, onze nachtenlange liefde bewaakt door de honden en jouw buik zwanger van toekomst? Ik lig wakker, luister…

Mijn oude tante: midden in haar familie -- in fotolijstjes.…

soms lijken gebeurtenissen aangaande het leven te hebben moeten lopen zoals … en dan plotseling wordt het onderbroken en is de veronderstelde logica zoek en voel je … dat de lijn waaraan alles scheen te zijn geregen is gebroken en dat je alles opnieuw moet overwegen en hopen de eindjes weer aan elkaar te kunnen knopen…

De robots laten zich bedienen door mij, ik heb geen keus Ze piepen afgrijselijk als ik het niet goed doe Dan hoor ik de mensen die tekort komen Ze hebben recht op hun dosis elektronische alcohol en op een mooie ontplooiing van hun planten, groei en bloei met kunstige geuren geregeld in de kamer hiernaast Na de dranksensatie is er keuze…

Ik ben een vreemde voor hen, ik heb geen humor – die dat overbrugt.…

Aha! Speelt geld geen rol? Dat is een bekentenis! Jij bent een vijand!…

ik schreef een brief aan mijn verleden met vragen als wie had ik eigenlijk lief waar liep het mogelijk mis of is de loop het pad afgegaan zoals het lopen moest ik schreef een brief aan mijn verleden vroeg hem: was het zo goed en ze zei: is dat nu wat er echt toe doet je leeft nu immers in het heden…

de blinde ziet door iets aan te raken maar z’n geest gaat er de beelden bij maken de schilder zet iets fraais en abstracts op een doek de geest gaat naar de diepere betekenis op zoek de schrijver zet woorden achter elkaar op een rij wil met proza verhalen gedichten iets van zichzelf toelichten? Wat werkelijk wordt gezegd is in…

Ik ben oud, ik drink wijn van een naamloos veldje – om ooit heen te gaan.…

Op het eind expres een fout maken, deemoedig – toppunt van hoogmoed.…

haan in de wolken waait met alle winden mee er is geen keuze was het kippenhok zijn thuis zette hij kip naar zijn ha(a)nd…

Hij concentreert zich: hij kijkt, zijn benen trillen – voordat hij iets zegt.…

Ik draag zomaar wat, liefst ruime kleren, ik ben – naakt van nature.…

Mijn mooie uitzicht bescherm ik tegen rovers – Met zware luiken.…

Er valt zoveel goeds te doen, denk ik wel eens, tsja – soms denk ik wel eens...…

we dorsen hebzucht en maaien akkers met graan we rapen kruimels en plukken leven rijp groen zoet en bedorven zaaien we twijfels vergaren woorden met de zeis oogsten we taal we nemen elkaar op korrels van zout of we zaaien stormen in glazen met water…

Op reis in al mijn herinneringen zoek ik – waar ik naartoe ga.…

Uit goedheid doe ik alles graag groot, leer van mij: klein is goed genoeg.…

een deur opent zich in funeaire tijden ik blaas nieuw leven in mijn oude huid draag ik fabels en feiten en tralies tegelijk nu ik amper weet opent stilte de ramen naar een verre blik ik open boeken die aan de wereld knagen zelfs aan mijn gelijk…

Tot diep in de nacht las hij, diep de woorden in – We graven hem op.…

Ik houd van bloemen, maar niet omdat ze mooi zijn! Omdat ze bloem zijn.…