Alle inzendingen over AMC laatste regel ec

In de wachtkamer zit ze van angst te beven, ineengekrompen tot minder dan niets - Nog maar vijftien minuten sinds haar lief achter de mintgroene klapdeuren verdween - Zij heeft de tijd in haar ogen, Zijn leven komt in wolken voorbij, zijn jaren zijn minuten geworden, zijn minuten worden jaren - De angst groeit uit haar ogen,…

De nachten, die waren lang. ´s Avonds zag je de witte muren, grijs en dan donker worden. En hier en daar brandde een groen lampje. Of soms rood. En aan de overkant, op een andere afdeling, daar waarde de dood ook rond, de hele nacht, met zijn zeis en cape. In het lange donker keek ik uren naar de deur die nooit open ging. Ik keek…

Droom die er met mij Vandoor is gegaan, Mij heeft losgerukt Uit het nu waarin ik Zo hopeloos ben vastgelopen, Me heeft opgetild naar Een hemel hier niet ver Vandaan waarin het leven Zo veel lichter is dan Zich in de werkelijkheid Van alle dag voelen laat - Daar wil ik heen, Daar, alleen daar, Ook al kost het Misschien nog…

Ik heb naast m'n levenspartner, een man een ouderpartner, samen dochter Giulia, een binnen-echtelijke relatie erbij gekregen zo, zo, doch u, jij behoeft niet te denken aan promiscuïteit of polyamoreus het is echter mijn meest innerlijke relatie mijn heel persoonlijke tussendoor slapie soms ga ik wel helemaal in m'n nakie als het erg warm…

Mijn hele leven  is een kunstobject om van niets iets te maken van materie, maar vooral van emotie ik heb een heel scherp timmermansoog ondanks dat ik geen hamer kan vasthouden laat staan 'n schroevendraaier, boormachine of zaag toch heb ik een 'n enorme focus, kijk, inzicht op mogelijkheden en zelfs een glimlach rondom  persoonlijk…

Een paar regels is wat rest, na alles wat je al overkwam is de laatste stap te snel gekomen maar is ‘t dat niet altijd? Een klein stukje in de krant je bent niet meer Rust zacht vriend, we zien elkander vast wel weer!…

het is de laatste regel waarop ik loop aan het einde wacht ik even dan stap ik op naar het andere blad met onbeschreven regels onzichtbaar in donker licht…

Vier regels om zo’n vers mee aan te vangen. Omarmend rijm, de tweede regel hier rijmt op de derde, één op regel vier, elk - metrisch - aan vijf jamben opgehangen. Twee regels nog, een laatste rijmduet en zie, daar staat een puntgaaf snelsonnet.…

In de goede jaren Had hij het best Naar zijn zin gehad, Een mooie man Met prachtig postuur, Met de jaren verloor Hij zijn ideale lengte, Kromp met iedere tegenslag Minstens een centimeter - Met het eind in zicht Zie ik wat er nog Van hem over is - Een iel mannetje, Kort van stuk, Met op zijn rug Een bochel van verdriet…

gestrand ben ik in het alfabet van mijn woorden ik speel nog slechts met de laatste regel de laatste zin zal geen klank krijgen ondermaats stierven de laatste letters op de lippen van een kus…

Het doel in zijn Leven was alles Te weten Wat er te weten Viel - Naar mate hij meer Begon te weten Des te minder het Gevoel hem nog trok, Zou hij het geweten hebben Dat hij het verschil Tussen goed en kwaad Niet meer wist, Zou hij het geweten hebben?…

Alsof het leven geen einde heeft, hij is de laatste druppel, dat is wat hij aan mensen geeft; kijk hem grijnzen met z’n knuppel.…

Poëzie is een daad van bevestiging Ik bevestig dus gauw Een fatsoenlijk stuk touw Nog even en dan stap ik van de kruk ------------------------------ Kringloopvers: Met dank aan Remco Campert (eerste 1½ regel) en Cees van der Pluijm (laatste regel)…

Zielloos krast de pen langs het blanke vel onbevlekt schrijft zij haar laatste regel…

Dat blijkt uit cijfers van het Academisch Medisch Centrum (AMC) in Amsterdam…

Ik verveel me te pletter, schrijf ge- woon wat in me opkomt en voor ik het weet kom ik bij de laatste drie regels aan. Een beetje passen en me- ten en voor je het weet ben je klaar, en kun je aan iets anders beginnen.…

In stilte hebben We je gekregen Waar wij je Met zoveel vrolijkheid Verwachtten - Voor je geboren werd Was je al in stilte Gestorven, Zijn we onverwachts Bevallen van de dood In liefde opgedragen aan onze zoontjes Rikkie * 29-09-1989 + 29-09-1989 Rik * 25-07-1990 + 25-07-1990 Van papa en mama…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

Met je blauwe kopje Lig je hartverscheurend Te krijsen in je Wiegje van glas - Ik zeg, terwijl ik Mijn hand door Het luikje steek En probeer jou voor Het eerst in mijn Leven aan te raken, Hier is je papa, Jongen, je eigen pa, Het helpt niet, Je blijft krijsen, Je ontroert me, En toch is 't Een ontroering als Een soort…

ondanks dat dit vers over een gezonken bootje de lading dekt, wordt die toch nat tenzij dit bootje en z’n woord voor de laatste regel zijn uitgelekt want dan kan alles overboord…

En jawel hoor: het paste eveneens Kringloopvers: Met dank aan de dichters Gerrit Komrij (eerste twee regels) en Cees Buddingh (laatste regel)…

Europa maakt een rare rekensom: Eerst heft ze taks, of heft iets na, bijvoorbeeld, creëert dan een miljardenpot en oordeelt dat marktgroei nodig is; het spant erom! ??? Het zijn bedrijven, toch, … dacht ik altijd … die de experts zijn van bedrijvigheid.…

Er welt een zin op, mooi en dicht En regels rijgen zich aaneen De zinnen geven helder licht Een vers geboren als geen een Het tweede vers volgt kort erop De inhoud komt tot atmosfeer De clou verblijft nog in de dop De laatste regels als een speer En nu, het onderwerp ligt vast Het derde vers kost veel meer tijd En heel veel woorden zijn…

Snel de laatste regel geschreven, bleker dan een doodsklok. Er werd op de driftige deur gebonsd. Hier zijn de benen, hier zijn de armen, ze worden weggebracht. ------------------------ uit: 'Stemmen', 2013.…

--------------------------------------- Kringloopvers: Met dank aan de dichters: Paul Rodenko (eerste regel) en Anthon van Duinkerken (laatste regel)…

Voorgeschreven regels Vrijheid binnen vormvaste Gewaarwordingen Mijn haren, recht Overeind mijn ei Kan nooit kwijt Scheldend, kerend Onmogelijk tij En dan toch, bewust, strijd !…

een goede morgen op het kruispunt stoplichten rood met denklussen…

Telkens als ik een regel schrijf laat ze tijd verdwijnen op het onzichtbare papier aan de andere kant Gaat ze rechtlijnig door vlechtend haar weg in oorsprong van volmaakte eenvoud Ze trekt haar kleren uit en strooit zachtjes zingend haar poëzie uit in een bevredigende verbazing…

Regel een heeft er alle schijn van. Regel twee maakt er geen geheim van. Regel drie maakt er een gordijn van zodat regel vier het dicht kan doen. Maar regel vijf wil nog naar buiten kijken. Hij zal regel zes licht over haar haren strijken: sextetteke! knettert het dan.…

Ik huppel alle lettergrepen af Ik moet hier absoluut geen fouten maken Ik mag niet van het juiste pad af raken Ik scheid het koren grondig van het kaf En mocht ik ergens toch de mist ingaan Dan heb ik dat dus opzettelijk gedaan…