Alle inzendingen over Afkick

De woordenslaaf is hondsmoe, hij verlangt naar een woordenloos paradijs vol naakte Eva's in een bos bij Stroe, waar talloze borsten hem omringen, hij snakt naar avontuur, onwijs, als van een losgeslagen nar en continu dwaze liederen zingen, reizen als Pipo in een bontgekleurde huifkar. Hij zet de denkmachine uit, eindelijk is de juiste knop…

Het plan van Hannah Belliot is machtig: Dat je verslaafden op een 'eiland' zet. De Bijlmer krijgt daartoe één junkenflat (op dit moment zijn het er pakweg tachtig). Straks komt ze met een premie op de proppen voor wie zich van de dakrand af laat schoppen.…

Einstein stopt zijn pijp denkt nog eens na en roept uit: relativiteit!…

Het is werkelijk vechten tegen de bierkaai nu ik besloten heb om mijn alcoholisme te lijf te gaan en te minderen tot het nulpunt. De anderhalve fles wijn per nacht heb ik al overwonnen en nu die liters bier nog en mijn hang om tot diep in de nachten feest te vieren. Ik heb heel wat denkfouten weg te strepen en er zijn gelijk al meer mensen…

Bibberend van de afkick. Ik heb enorme pijn. Zoek in paniek naar drank. Ik weet dat ik alleen niet meer stoppen kan. Gelukkig vind ik nog een halve liter naast de bank. Zo komt er geen einde van.…

Een Franse tweeling moet dringend afkicken en nooit meer in de kleerkasten spelen want het kwam telkenmale tot kwelen over wie aan de mottenbal mocht likken roem wacht nu de toxicoloog die vond waarom de wietmot die balgeur weerstond…

Met goedkeuring van de rechter heeft de stichting TerWille ervoor gezorgd dat een verslaafde crimineel mag afkicken op Bonaire. Je bent een junk en zorgt dus voor ellende, Je doet de ganse dag wat God verbiedt, Je slikt en snuift en spuit en steelt voor speed, Je leven is kortom een grote bende.…

Vroeger liep ik met mijn blote hoofd als een ballon in kruidige wolken rookgerij waar met het leven in de brouwerij `t heerlijk helder nog sneller werd verdoofd Vliegen van kroeg naar kroeg of uren hangen aan een bar steeds iets meer in de war pas bij `t vallen vroeg genoeg om het bed eens op te zoeken want de centjes raakten op en alleen…

Op een dag zal ik gaan treed ik buiten mijn afgesloten gewelf in het door mij nog onbetreden leven als een blad; nuchter, clean en onbeschreven bewandel ik de weg op zoek naar mijzelf Op een dag zal ik blijven op het juiste pad dat ik tussen struiken vond waar ik mijn stap van angst kan gaan bevrijden en leer de valkuilen weer te vermijden…

Bruingeel verbrande vingers Wroetend in mijn verbrande geest Zoekend naar het recent verleden Opiaten verslaafd onbewust beleefd Vervorming van het ondergane Vertroebeling van wat was Weg uit die poel der verdwazing Trek ik mijzelf uit het moeras Vechtend word ik opnieuw geboren…

Vooral op eenzame dagen en nachten weet ik me geen raad Ik zit maar te wachten tot de telefoon over gaat Toch weet ik dat je vandaag niet belt het voelt alsof ik afkick en van top tot teen smelt Ik mis je zo erg dat mijn hoofd ervan gaat bonken Ik wil het wel schreeuwen van de hoogste berg Maar dan voel ik me diep gezonken…

in jouw denken, waaraan ik géén aandacht meer wil schenken de creatie van jouw eigen leven heeft je vrijheid en verwachting gegeven van jongs af aan wist je je eigen weg te gaan wij dachten en wisten laat haar maar begaan toch is er een keerpunt gekomen waarvan wij nooit konden dromen je hebt je onder behandeling gesteld, dat heeft je afkicken…

laatst gaat leven in dezelfde druppel van de tijd Ik ben geboren, geen broer of zus kans van één op miljard,'n wonder dus elk mens is winnaar van de hoofdprijs Kort of lang, 't leven is een geschenk de mens mag meer dankbaarheid tonen alternatief is dat hij niet bestaat Geschenk wordt elke dag een dag groter jouw rouwen is ontwenning, afkicken…

weer 'de Jordaan' thuis uit het ziekenhuis Maar m'n thuis voelt nog als een ziekenhuis met mijn man als broeder, de ziekenbroeder Mijn bed als een ziekenhuisbed maar zonder alle elektronisch foefjes De eerste nacht deed niet onder voor de vorige ik versleet door transpiratie 7 T shirts Maar gelukkig nog één dag antibiotica daarna afkicken…

want hij verdween toch telkens weer in as, al die jaren was ik mij van geen kwaad bewust, niemand kende de gevaren om hem heen, hij kalmeerde mij en gaf mij rust, maar nu weet ik beter en ik niet alleen, afspraak is afspraak, met mijzelf des te meer, afspraak is afspraak, ook al deed het mij nog zo zeer, oh stoppen met roken is zuur, afkicken…

gebaar terwijl mijn nieuwe inzicht toch zeker niet voor blindgeletterden onderdoet maar daar ik wars ben van naijver of nijd zeg ik, het is waar, en dat in alle bescheidenheid (immers voor hoogmoed wordt men beboet) ik zeg dus met een schorheid in de keel die echter het gevolg is van een voortslepende periodieke onthouding ofwel op het afkicken…