Alle inzendingen over Bjarne

Kom je in me vraag je met een eenzame stem alsof er een muisje door een sleutelgat naar binnen moet ik ben al bij je zegt het eenzame muisje door het sleutelgat alsof hij al helemaal in je is.…

wanneer de eenzame mannen elkaar ontmoeten in het bedwelmende duister van het Russische nachtwoud donkere vlinders dwarrelen in dronken buiken een baard houdt de wodkafles hoog in de lucht illustere wolken bevloeien intimiteit met regen en in het eenvoudige van de ochtend aan tafel met oma en het graanontbijt denkt hij aan zijn verre vriend Bjarne…

We zaten lange tijd bij elkaar op school je wist het niet, maar jij was mijn idool er was niets mooiers dan in jouw ogen kijken maar ik durfde niets te laten blijken jij was geen homo en dat wist ik wel ik zat dikwijls niet lekker in mijn vel dan verlangde ik naar jouw lieve mond jij was zo donker en ik zo blond nooit durfde ik het jou te…

Het taaie beukenhout, weerbarstig door regen en de wind geworteld in donkere grond in het park waar de reiger wandelt een droom over jou en mij en de snel zwemmende vissen omdat het zwijgen onder water lijkt en beuken beginnen te bladeren voor het dorp dat in de lade ligt een brief zo ongeschreven blijft.…

Wanneer de merel zingt zie ik je flaneren jouw lijnen als een landschap vormen rivieren in hoopvol verlangen jouw lichaam houdt mijn drift in toom als de vleermuis vliegt koester ik mijn dromen aan jouw boezem jouw lichaamsvormen mediteren mijn gedachten.…

Naar mij luisterde ze niet tijdens haar monologen theatraal, egocentrisch, Katholiek ze moest haar verhaal kwijt ononderbroken, er was nooit tijd die kleine dingen waren belangrijk voor muren die mijn oren waren en ik heb haar nooit meer gebeld vanuit mijn isolement hadden buren geen ogen er was geen verklaring een ziekte, wanen van…

Wie schuilt er in de mensen die eeuwenlang in God geloven in de bloemen en het verwelken in vrede en de zegen van boven wie helpt ons verder strijden om de oorlog te vermijden is het een geest, een ziel of een verlaten hersenschim als alles toch een einde kent gaan we weer terug naar het begin.…

Ik vind je best een leuke jongen maar ik hou niet zo van mannen tongen mijn voorkeur gaat toch echt naar vrouwen maar ik ben nu nog volop aan het rouwen mijn lieve Emma is aan kanker doodgegaan ze ligt in stilte begraven bij de Rozenlaan het verdriet bekruipt nog steeds mijn ziel ik denk vaak aan hoe ik voor haar viel er gaat geen dag voorbij…

Zie ik hoe jij de zomer een hemels karakter geeft jouw sierlijke zweefvlucht hoog in strak blauwe lucht bedenk ik de lange reis terug naar jouw Zuiden dans ik even om te leven jouw droom hoog boven mij.…

Het was net alsof de zwoele Emma in de hitte van de zomerdroom bij me was in haar doorzichtige roze jurk hing zij de was op om te drogen aan de waslijn ik keek naar haar lichaamstaal en genoot toen zij zich omkeerde zag ik haar tieten met op haar tepels opgestoken madeliefjes ze was zoals een hologram van een bloem haar wulpse bloementaal…

Het taaie fluithout, weerbarstig als de wind geworteld in drassige grond op de oever waar de dode snoek lag een droom over jou en mij en de zwanen, omdat het zwijgen verstilde in pasteltinten kleurde jouw hart omdat mijn ziel geen stem had wie kon ik zijn, zo hier alleen een lief konijn, een derde been een beeltenis van serene vrede…

Puur, was het meest intieme moment van mijn leven en die intimiteit heb jij mij gegeven je was erbij toen ik geboren werd toen westenwind onder de balken joeg en je met bed en al door de vloer zakte een muurbloem ben ik altijd gebleven.…

Wat maakt het uit wie iemand voor de liefde kiest liefde is ongevaarlijk het gevaar van haat is zo veel groter er bestaat geen God die moordenaars liefheeft wie dat wel denkt is een idioot ga je uit dansen, wat drinken bij muziek dan klinkt er weer die retoriek van geloofsfanaten die haten de dood zaaien met wapentuig…

Nu ik uit jouw stilte ben gestapt wil ik toch nog iets zeggen over de wilgenwouden van mijn jeugd de denkbeeldige wolven en tedere beren een tatoeage op jouw linkerarm en een verleden van dwangmatige moeder moedertjes noem ik ze nerveus terwijl het eiland eenzaam alleen wordt zonder jouw berichten uit de Oeral met de meren en de bergrivieren…

Jij die om een naam roept voor status en leven in vitale spelonken die ons wildernis geven die met zaad strooit langs velden en wegen het vreemde hart ontdooit niets dan liefde zal je geven die moordt maar liefheeft tedere voeling van smart zal altijd anoniem blijven dat is het noodlot dat jou tart.…

Er ligt een mooiere beschaving in het hart door ons vertrouwen niet alle bloemen verwelken nu alle bomen zuurstof geven en verschijnen in onze dromen zie hoe de natuur tot leven komt de volle maan die straalt bij nacht er zit geen bijgeloof in kracht luister naar de zachte fluistering een diepe adem bevracht de nacht nu ik al zolang…

Hij heeft ze zien komen in zwakte van zijn dromen de demonen en de spoken uit kelders en spelonken de ijle lucht wordt ouder gesloopt is nu de brug in zijn ogen spiegelt leven een rugzak op zijn rug hij voelt zich niet bedrogen de zombies ruiken bloed hij is een held op sokken vakantie doet hem goed hij heeft niet veel te mokken…

*** Zo klein Zo fijn Zo zacht Zo vol Van wil En levenskracht Elke dag Met jou Een wonder We willen nooit meer zonder Teddy ***…