Wilgen

Het taaie fluithout, weerbarstig als de wind
geworteld in drassige grond
op de oever waar de dode snoek lag

een droom over jou en mij
en de zwanen, omdat het zwijgen verstilde
in pasteltinten kleurde jouw hart
omdat mijn ziel geen stem had

wie kon ik zijn, zo hier alleen
een lief konijn, een derde been
een beeltenis van serene vrede

omdat ik geen woord voor het schrift had
en wilgen willekeurig begonnen te wenen.

wilgen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 3 stemmen 141