Alle inzendingen over Brulboeien

haar voetstappen raken woeste golven gedachten vluchten volgen kan niet, niet meer, maar lief had zij ze, zo lief het zout schrijnt in wonden terwijl wapperende haren om storm lijken te schreeuwen…

Gejank gehoord in 't grote dierenbos De wildzang van een dwaalgast in 't gevang Gegier door merg en been geen vogelzang Een beestenboel: het schoolpein gaat weer los Gegil van kleine feeksen ongetemd Als bavianen op de apenheul In spanjerswoud en rondom schin op geul Gebrul door merg en been dwars door m'n hemd Gespot zowaar ik zweer…

[Senryu] een golf van lawaai spoelt uit het open venster van de zeemanskroeg…

Ik waan mezelf twintigduizend mijl onder zee, snak naar adem en worstel door de borrelende hitte naar een oppervlak dat geen bevrijding brengt: de nacht stort zich als een gloeiende golf op de brulboeien van mijn ogen.…

De nationale brulboei reist niet mee naar Pakistan met Tweede Kamerleden, zo worden daar veel wrijvingen vermeden maar lees, vóórdat u juicht, eerst strofe twee. Goed nieuws: Geert gaat niet mee als afgezant. Het slechte nieuws: hij blijft in Nederland.…

Ik klamp me vast aan mijn saxofoon: een glanzende brulboei verscheurt de nacht met hese kreten. Terwijl de pluche bar, in rode flarden, op de wilde maalstroom draait, spartelt het publiek, met bleke handen, een verstarde maat.…

zee van verstomde stemmen hortende adem van sleuren deinen en neerhalen van zeenmans graven brulboei van toevloed en terugloop drager van watergrijze wolken het blauw het groen en de mist zee van verraderlijke stroming van stille schitter en schaduw koele waarnemer aanjager van stormen zonneklare beuker zee opstandig…

zacht en toch strak is je nog jonge huid waarop het leven nog geen krasje heeft gezet wel hebben genen en familie de eerste lijntjes uit het stamboomboek al voorzichtig ingebed een ander neusje of een ludiek oor een brulboei als stem met het volume van een koor jouw zachtheid heeft babykwaliteit een open uitnodiging tot raken…

Ach kleine wilde lieveheerskeesje Beheers je toch een beetje want ik lees je Voor mijn gemoedsrust niet meer, zenuwpeesje Je bent een brulboei boze pimpelmeesje Was je een schoenlepelmaker geweest Dan zou ik zeggen hou je bij je leest Van dik hout zaagt men planken nog het meest Maar niet dat ene mistig rooie beest Dus blijf niet stoeien…

Z’n handen normaal in z’n zak zaten los als ie weer eens z’n dag niet had Dat gebeurde vaker en steeds meer ze liet ‘t toe, tot op een keer Er iemand ingreep met forse hand de brulboei verloor daarbij een tand ook zijn vriendin, die werd weggebracht en nu, is het over met de macht!…