Waar het witte land groen en jong is
maar de liederen nog treuren
om generaties die verdwenen
in de nevels van het wachten
op de bergen aan de overkant
waar het leven hard en oud is
waar de haarden altijd branden
marmotten hun neus opsteken
bij bejaarden die daar zitten
te picknicken en te schilderen
de kruipbrem en de ronde tafel…
Er bloeide een nieuwe belofte in haar blozend hart
en lichtstralen tekenden een jonge gloed
op haar rozige koontjes
Het beeld had iets vrooms
door het stille ademen
boven het onbeweeglijke meer
Zo droomde zij haar Camelot,
over de koningen van weleer
over riddereer en de hoofse liefde
- even ontwaakt zij, ziet zij de wereld
om haar…
hoepel
Jouw hang naar de blauwe koepel
Donker zwijgen, mijn woestijnstem
Leidden niet tot carpe diem
Onze levensstroom werd troebel
Nu we aren leerden lezen
Alle soorten vruchten proefden
Zijn we weer in 't paradijs
Ja, de zuivere synthese
Waarin we als kind vertoefden
Wachtte na een lange reis
Puur geluk, intens genot
Legendarisch Camelot…