Zo droomde zij haar Camelot

Er bloeide een nieuwe belofte in haar blozend hart
en lichtstralen tekenden een jonge gloed
op haar rozige koontjes

Het beeld had iets vrooms
door het stille ademen
boven het onbeweeglijke meer

Zo droomde zij haar Camelot,
over de koningen van weleer
over riddereer en de hoofse liefde

- even ontwaakt zij, ziet zij de wereld
om haar heen als een struikeling
in de tijd en doezelt weer in -

Dan, dagdromend, schetst zij
het briesend paard Beiaard
en het trieste lot der vier Heemskinderen

“ Waarom o, waarom heeft de deugd
de mens verlaten? “, stamelt zij
Ze schrikt van haarzelf en haar gedachtegoed

“ Hoe moet het met de mensenkinderen
nu de zeven zeeën de volkeren gescheiden houden
gekneveld door het aardse slijk? “

“ Hoe hervinden wij onze onschuld
als de zeis de rozen kapt, maar
de doornen spaart? ‘

Toch sluimert er nog een diepe hoop in haar,
de wens om de Heilige Graal te vinden, binnenin
en hem uit te schenken over een droeve Aarde

met iets van waarde
opdat de mensen weer tot parels worden
op Gods kroon:

het Aardse leven als een knipoog in de eeuwigheid,
het Heelal als goddelijk metafoor



Kunstwerk: " Mijn Camelot ", 1991
Kunstenaar: Irmlinda de Vries

Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl

Schrijver: Irmlinda de Vries, 12 november 2012

irmart140xs4all.nl

Biografie van deze schrijver

droomde haar Camelot

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 209