Netgedichten

netgedicht (nr. 30.215):

MET KINDERLIJK GENOEGEN

Lang niet altijd ging het soepel
Zat ik in een tunnel klem
Crashte ik, want had geen rem
Sprong ik braaf door ieders hoepel

Jouw hang naar de blauwe koepel
Donker zwijgen, mijn woestijnstem
Leidden niet tot carpe diem
Onze levensstroom werd troebel

Nu we aren leerden lezen
Alle soorten vruchten proefden
Zijn we weer in 't paradijs

Ja, de zuivere synthese
Waarin we als kind vertoefden
Wachtte na een lange reis

Puur geluk, intens genot
Legendarisch Camelot