Alle inzendingen over Dementen

Mens het idee een universele naam voor God bijvoorbeeld ‘Liefdevolle’ maar als te verwachten reacties menselijke krachten muskens wordt dement alsof de demente mens niet voelt en denkt en nu al gevechten mensenwerk wat mag men dan verwachten.…

hij wachtte tot hij echt dement was dan kon hij weer gaan roken…

Oud worden en dement Niet meer weten wie je bent Je gaat in het verleden denken Aandacht aan speelgoed schenken. Oud worden en dement Je partner niet meer kent Het leven wordt weer als een kind Een “Baby Pop”wordt bemind. Oud worden en dement Een “knuffel” wordt verwend De kinderen zien het aan En zijn er mee begaan.…

7 grote tranen in een mooie rij één traan voor vroeger die nooit meer komen zal de tweede voor vandaag dat eigenlijk vroeger is de ander voor het theezakje dat nu minstens een half uur wacht nummer vier is voor de poes nu - buiten - die van vroeger, zelf grootgebracht de vijfde kwam even heel vlug vertellen dat haar man niet meer leeft…

Ik vergeet soms dingen Onbelangrijk nu In deze drukke tijd Je onthoudt niet alles Hebt nu en dan vergeetachtigheid Je denkt: Het zal zo'n vaart niet lopen Ik ben nog jong, alert en snel In mijn brein zit nog geen sleet Tsja, nu nog wel Maar toch.. Je leest soms over mensen Niet eens zo oud Maar zo ontheemd Die alles kwijt zijn in…

Onsamenhangend Hing je aan mijn lippen In woorden stil vangend Zodat niets jou zou ontglippen Jij, de ooit sterke, nu broze Man, die liefhad en aanbad Nu gevangen in een ander bestaan En terwijl jij aangedaan de nutteloze Dingen moest doen, schreiend betrad Jij zijn alles en liet hem gaan Gevangen in zijn verborgen ik Bleef je hem bijstaan…

woorden, want woorden Ik zit in een kring met zingende mensen Ik wil zingen maar wat zijn de woorden en begin mezelf hardgrondig te verwensen “Zing maar fijn mee” zegt plots een stem Jaja ik wil wel en kijk maar niet naar hem Want ik ben bang en durf niet te zeggen dat ik ze niet weet Bang voor zijn woorden Ik hoor ze zeggen dat ik dement…

Traag vergat ik wie ik was en keerde naar mijn oorsprong weer. Zelfs voedsel kauwen gaat niet meer, dus slik ik maar zonder te eten. Soms buigt zich iemand over mij waarvan ik denk dat ik herken en al de pijnen weer ervaar in het zwart gat van mijn ellende. Soms ben ik thuis, soms in de hemel en vliegt ik met de engelen mee. Een “Lieve…

zijn ook de gedachten die ze heeft over de dood hetgeen ze liever niet wil weten het is de ochtend die de dag aanvaardt de avond die ze doorbrengt met krenten alles tezamen maakt dat ze zichzelf krenkt en niet meer nauwkeurig let op haar centen het is niet alleen haar stemming die de nacht wisselvallig maakt het is de stemming van alle dementen…

Volkomen ongeinteresseerd, legt ze haar benen op de stoel, té ver heen, om geïrriteerd te zijn. 't Voelt zo verschrikkelijk verkeerd om te zeggen wat je voelt. Elke keer als je denkt, je leert ermee om te gaan, wordt je teruggesmeten. Omdat in wérkelijkheid één stap vóóruit, in 't écht je twee stappen áchteruit laten gaan.…

je rijdt in je rolstoel door de gang tot aan de afgesloten deur naar het trappenportaal je wacht op de bus ik geef je een kus je bent verdwaald in jezelf je kijkt me aan met nietszeggende ogen alsof ik in de verte sta woorden die ik zeg zweven schijnbaar hulpeloos zelfs: 'je bent de liefste, ma'. als ik afscheid neem zeg je mij gedag…

niet eerder bemerkte zij haar grijsheid `t kwam door die foto op haar deur herkenning verdrong ze toen iemand zei uw naambordje is een recente foto u komt vanzelf aan het einde van de gang sindsdien is ze haar huissleutel kwijt…

Probeer binnen de lijntjes te blijven, als je kleurt.. En trek je er maar niets van aan, als mevrouw Staver weer eens zeurt En straks drinken we koffie, met verse appeltaart En gaan we kijken, hoeveel centjes er zijn gespaard Voor zuster Astrids afscheid, ze gaat trouwen weet je nog. En daarom kleuren we die kleurplaat, want kleuren vind…

Nog wat verbouwereerd zit je stilletjes in je stoel bij te komen van de schrik. Er werd gebeld, je reageerde niet zonder doel bleef je zitten in je stoel. Ik zwaaide naar je, door het raam je zwaaide terug, zonder op te staan. Gebaarde dat je naar me toe moest komen en jij: gebaarde dat ik naar JOU moest komen. Maar ik kon er niet in, was…

Hij is zo dement Dat ieder hem kent Uitsluitend als bij zonder heden.…

Dik maakt dement, veeleer dan ouderdom, althans, da’s wat een onderzoek beweert maar volgens mij ligt het verband verkeerd: dement maakt dik, het is juist andersom.…

Dit land wordt dement met een parlement vol zelfgereide advokaten.…

Men is in staat bij een demente muis Geheugencelletjes te repareren Maar zou je ze ook kunnen demonteren Want bij mij boven is het lang niet pluis Sinds gisteren wil ik persé vergeten Dat wórstenbroodjes 'Erfgoed' zijn gaan heten!…

De holbewoners die zo nu en dan Wat vage scènes kalkten in hun grotten Het leek of hun beschaving niet wou vlotten Maar ze waren zo dement als het maar kan Wij knijpen anno nu een oogje dicht En geven aan het licht een zwaar gewicht…

Ronald bleef steeds haar beminde vent al stierf hij eenzaam en zwaar dement. Toch stuurt ze haar lof naar 't Obama-hof. 't Heelal maakte haar hierop attent.…

als we samen oud zijn en het leven zat zijn dan kussen we elkaar en springen voor de trein - en als we dan dement zijn? dan nemen we de stoptrein jij mag bij het raampje zitten…

Eerst denk je nog is ieder hier dement, Maar Esten hebben heel goed in de smiezen Dat iets wat warm is nimmer kan bevriezen, Vandaar dus een verwarmingselement. De Estse regenpijp zit volgens mij Er in de winter lekker warmpjes bij.…

Je bent te oud, het hoeft niet meer van haar, je liefdeleven is al heel lang knudde, je kunt ’t na de wilde jaren schudden, al ben je niet dement, vergeet ’t maar ! Het enige dat je voortaan nog kunt: de boom in, voor een laatste hoogtepunt.…

Ben je Italiaan en half dement Dan kan je, zoals in je engste dromen Soms zomaar Berlusconi tegenkomen, Die je van krantenfoto ’s dan herkent. Met grijns en washand komt hij op je af, Wie van die twee krijgt hier de meeste straf?…

binnengeknald misschien, voor een moment een leven vergald misschien ben ik dement ik heb een liedje in mijn hoofd tralala, hersens gestoofd het gaat er maar niet uit klok het leven in geluid en, voordat ik sterf zet ik morgen mijn dag in de grondverf…

Ik ben waarschijnlijk al een tijd dement. De oorzaak ? Nee, ik zou het echt niet weten, althans, ik ben het telkens weer vergeten dus wordt het door de dokter niet herkend. Want hoe ik schijnbaar ’s nachts ook snurken kan, daar weet ik ’s morgens vroeg echt niets meer van.…

Mijn bloeddruk is niet wat je noemt patent, Mijn lijstje met diploma ’s is vrij mager, Nu moet ook mijn cholesterol nog lager, Misschien ben ik wel virtueel dement. De ziekte komt steeds dichter bij mijn bed, Maar als niet-roker red ik het nog net.…

Mijn beide ouders stierven zwaar dement Dat stemde mij verdrietig, vanzelfsprekend En wat het voor míj́n oude dag betekent? Het is vaak erfelijk, dat is bekend Dit feit heeft mij een tijdlang dwarsgezeten De laatste tijd lijk ik het toch vergeten…

Is die hij was en doet zoals hij deed Hij is dement Hij is het, die het niet weet…

Als ik de kassa schuifelend benader Dan kijk ik zielig en lijk wat verward Zo steel ik menig kassajuffrouws hart En val perfect binnen hun zorgtaakkader Ik hou me licht dement en dring wat voor Mijn jaszak vol...en dan er snel vandoor…