Alle inzendingen over Dwarsboom

heethoofdige lui hakketakkend in een bos vol dwarsbomen…

De dikste tak Werd afgezaagd De stevigste stam Werd omgehakt De diepste wortel Werd uitgerukt Maar de noest In elke plank Dat ben jij…

Wolken grijs en grauw dwarsbomen de zon in het hemelse blauw regen en wind is de trend wanneer worden we nu eens met een ouderwetse zomer verwend?…

Geen grenzen kunnen mijn minnende mijmeringen dwarsbomen Zo smokkel ik de verwachting van het weerzien over het afscheid en de tijd heen die ik bukkend sprokkel.…

Ik droomde weer de droom vannacht jij wilde mij dwarsbomen ik had ook niets anders verwacht jij speelt deze rol in tal van mijn dromen eenmaal wakker rolden de tranen over mijn wang zelfs wakend ben ik bang dat het niet anders zal zijn elke gedachte aan jou doet immers pijn.…

Het enige wat zeker is, Is dat het enige wat mij Zal kunnen dwarsbomen, Het mijn eigen wezen is…

de zon verschraalde takken stalen licht uit ogenblikken dat ik inzicht had ze zouden me de hemel moeten wijzen maar bogen over mij en tunnelden mijn pad ik kon niet verder gaan het dwarsbomen hield aan een angstsprong was de eis ultieme vrijheid als mijn prijs de vlucht bleef spoorloos in de lucht mijn gedachten zijn gevlogen…

Triljoenen aan staatsschulden opgebouwd Verziekten Amerika met syndromen Een bankroet viel niet meer te voorkomen Onder de rentelast werd het benauwd Ten dode opgeschreven was de oude Dollardominantie; zonder schromen Ging men China en Rusland dwarsbomen Zou de wedijver dan nooit ophouden?…

naar de sporen Van tweezaamheid lag vast in onze aard Ons goddelijke lichaam was de taart Wat waren we speciaal en uitverkoren Gezegend en omringd door engelenkoren Wij waren slagroom in Gods witte baard Wat kan ik anders dan je te gedenken Eens schuif ik in een hemel bij je aan Een lust was het dat ik je kennen mocht Versvoeten badend dwarsboom…

Een vreemd iets in mijn hoofd, lijkt mijn handelen te dwarsbomen. De hele dag voel ik me krachteloos, zonder fut of energie. En al voel ik me zo eenzaam, ik moet, er niet aan denken dat ik mensen zie. 's Avonds alleen op mijn kamer, dikwijls stromen tranen over mijn wangen.…

jouwe Om dit voor lief te nemen Dus sluit je ogen Denk terug aan dat weekend De passie die we zo zwoel bedreven De liefde die we elkaar hebben gegeven Dat was die wolk waarop we elk moment Verder zouden kunnen zweven Ik zeg het je, ik kan je aan We nemen de tijd om tot bloei te komen Maar laat me niet gaan Laat je niet door je angst dwarsbomen…

jij van top tot teen gevuld met water dat lokt vol ongeduld Traag bewust raak ik je aan om door je oppervlak heen te gaan en licht als een veertje voel ik me weer als ik in je koele golven verkeer Toch moet ik bekennen, met alle eerbied, ben je in 't begin echt de makkelijkste niet want om een stuk vooruit te komen lijk jij mij te willen dwarsbomen…

van de vol gegroeide kronkeltak door het ritme van de rode pannen en het hangend groen gebladerte ervaar ik op balkon met koffie en gebak het zweven op een zalig’ zondagmorgen totdat opeens het luiden van de klokken door keurig katholiek en precieze protestant het zwaar gedreun van het geloof met golven draagt naar rustend recreant en dwarsbomend…

Zie je nu, jij kunt de dood niet dwarsbomen? De fles zoog meer leven uit jou dan omgekeerd, Maar Adam, had het je eerder gerealiseerd! Het is één voor twaalf. Nu schreeuw je en kerm je pas om bijstand, Maar ben je niet al te laat voor een helpende hand?…