Haar maagdom: een eschatologie van vlees,
Mijn credo, een arcanum in vulkanisch glas—
Subliminaal krimpt de horizon, een wesp van ijzer,
Terwijl de tijd haar memento mori etst in as.
Zij draagt de mantel van een palimpsest,
Ik, kroniekschrijver van vervlogen chtonisch vuur.
De maan, een vanitas in kwikzilver gegoten,
Lacht met…
ongeschonden zijn als finale feit zijner lijf
’n bedenkelijk geloof in fabrieken belijd
van glas waar hij niet bang was voor gekijf
van wespen uit zijn aars terwijl de tijd
herinneringen als as van zich afsmijt
hij gaat gekleed in ‘n hemd van perkament
als reglement voor aardsvurige tijdsengte
de maan tandenknarsend als ijdel vuilnis
toezingt…
Onberispelijk
als de final act van z’n body,
is hij een bedenkelijke believer
in factories gemaakt van gold,
waar hij no struggle kende
tegen bedbugs uit z’n lazy ass.
Terwijl de times
memories als dirt wegblaast,
is hij dressed in permanente shame;
like a notebook voor de bucket list,
tastend op zijn bare feet,
als vanity die de…