Ode aan de ‘Eschaton-cyclus’ (pt.2)

Linkmiegelig,
zoals de eerste woorden uut hem ze bakkes,
zal ‘ie leugenateliers nie volgen,
zonder twijfel da ‘t hersenspinsels zind
uut hullie verkenskoppen.

Zelfs ‘t godengespuis
gleuv’ nie wa nie waar is,
strak in oneindige schoonheid.
Als joekel van streber,
paffend met natte jatten,
stralend als de slimste zelf;

martelaar in ‘t toekomstzicht,
wil de tijger zich mengen met mensen,
door de lichtbarrières
van dit ene moment.
Maar haat blijft ‘t bitterzoete drankje
waardoor de rede
belichaamd wordt door deze zin.
Ik:

oplossingen eisen hetzelfde,
wellicht
moeten hullie dit goedmaken.

Eschaton Eindtijdparodie Taal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 1 stemmen 24