Alle inzendingen over Huba de Graaff

In èèn woord: "VOORBIJSTEREND" Componist Huba de Graaff gebruikt een memorabel tv-interview (1996) van kunstenaarsduo Gilbert & George met Theo van Gogh als libretto. Een 'retropera'over kunst, seks, religie, fundamentalisme en de dood.…

In mijn koperen geheugen rent de archivaris rond, zoekt naar waarheid, desnoods leugen, labels liggen op de grond. Kasten worden omgestoten, grijze schimmel vreet het woord dozen zijn voorgoed gesloten niets is meer zoals het hoort. Schuldig zijn drie stramme heren, grotesk in hun driedelig pak, vernielend al het moeizaam leren, systematisch…

Daar zit op takje stram en stil, en listiglijk verhuld in groen, de kameleon in rust heel kil. Hij jaagt door niets te doen. In sier spiraalt de staart Fijn kantwerk in de huid Verborgen is de ware aard Hoe mooi is de schavuit! Plots ketst het licht van harde huid! Wat is het dat daar zoemt en snort met vlieggeluid? Ten dode is die vlieg…

niet toegedicht wat dicht-inzicht men vindt het niet een dichterslied. men vindt: dit heet een hartenkreet! toch komt het dicht bij een gedicht en ach, wat geeft 't welk' naam het heeft een kreet, een dicht een vers, verlicht 't is relatief dit perspectief een hartendief neemt het voor lief.…

lange zinnen slepen zich eentonig langs een wollen woordenbrij hypnotisch star zit ik de zinnen uit en hoop op stilte na 't verbaal proces een frisse stilte zachte bries die door mijn haren speelt verkoelend overkomt mij dan een rust die nooit verveelt de lijst, het schilderij de duisternis, het licht verzengend heet, en koelte de…

traag sleept de week zich door de nachten voort als koude stroop door een gesloten poort ineens is daar het uur c'est un Moment Suprême opeens ontwaar ik vuur en snelheid zonder rem minuten uren dagen weken maanden jaren eeuwen de tijd heeft alle tijd en uren duren uren om toch weer eindig te gaan blijken er was alleen een eindeloos…

ben toch gezwicht: heb net gedicht 't is licht ontwricht maar 't ligt op zicht als netgedicht nu hoop ik maar dat mij hierin wat dicht-inzicht wordt toegedicht…

koud is mijn bestaan en ook mijn vingers oud en afgedaan en zonder slingers? zooi in het verschiet, 'k wacht ongedurig dooi treed in; ik hoopte het al vurig warm wordt het, ik voel het langzaam komen arm of rijk, we worden bij de hand genomen…

Het hart klopt rustig onverstoord geen woord geen onvertogen woord wordt hier wordt hier door mij gehoord mijn oor ligt luist'rend aan jouw hart en midden onder 's werelds smart kom ik tot rust niet meer benard mijn ogen zwaar alleen nog maar jouw rustig kloppend kloppend hart…

in je haast vergeet je haast de plaats waar je nu staat al in gedachten daar waarheen je reist, maar zo geniet je niet van hier en ook geniet je niet van daar want bén je daar dan denk je alweer verder…

indien de grob ontslimpt door badwedder doen wij er goed aan de zompbevoetsels ferm van onder te verblubberen. al gluwend en flebberend zuigen wij dan in waddentred ten einde toe de slemp en doorzien wij een diepzogende voetzomp bijtijds!…

Zo snel als je was gekomen, Zo snel werd je ons ook weer afgenomen. En dat kwam toch niet voor in onze dromen. Een lief, hulpeloos wezentje, nog zo klein.. Jij had hier op aarde ons kindje moeten zijn. Voor altijd in ons hart...…

woord voor woord verwoordt een zin de zin en krijg je zin dan heeft het woord bekoord…

even voor half zeven of iets later snelt zij binnen mijn prinses mooier dan ik ooit kan dromen gevatter dan ik ooit zal zijn toch zal de dag ooit komen waarop mijn lijden zich zal lonen en ik haar voor altijd tot mijn koningin zal kronen ----------------------------------------------- geschreven in 1993 - ongepubliceerd…

Ik heb het geluid van jouw val uit het niets op de vloer niet gehoord omdat mijn hart zo keihard brak.…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

ik hunker naar de warmte de kilte brengt riltekens op lichaam en geest de winter duurt nu al jaren ik slik mijn gevoelens weg om de verkilling niet te voelen ondanks de slechtnieuwsberichten het sarcastische schrijven dat de tijd weer geen tijd voor me had telkens opgeschoven worden naar later het slot blijft vastgevroren achter de…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

zonder jou zijn er momenten dat de pijn mijn reflectie doorboort mijn gevoelens boven me uitstijgen ik streef zonder hersenen maar met een rikketik dat het lichaam verlaten heeft wat een pijnlijke scheiding is…

de landloper op straat met introverte ogen onder het hemeldak wakker geschud door een hanepoot van de spin werkend aan een toekomstweb ochtendboodschap voor hem hang niet af van één streng die levensbedreigend is als het doorgeknipt wordt…

ik wandel langs de graven alleen de drukte voorbij van de eendagsvliegen ik voel me verbonden met de overkant waar er rust is niemand me opjaagt waar is mijn hart dat geloofde in vriendschap voor het leven nu omgeven door een zwarte kleur de nacht valt vroeg binnen ik verdwijn als een stip in de duisternis mijn ogen vallen toe…

poëzie, voor sinten Valentijn en poesies, de boodschap staat in de vorm z’n gezag daarom zeg ik normaal de gedichten ge-dag vandaag, echter, overwin in mijn aversie doordat ik zo mijn gedachten op papier zet maakte ik zonet, mijn eerste snelsonnet…

Voor zoveel tranen achter het stuur bestaan geen ruitenwissers. Ze was gemeen vandaag. -------------------------------------- Dit gedicht komt uit de bundel 'scheiden voor vaders', het debuut van de Romein.…

Voor m’n ogen zie ik vliegen Twee vlinders, een droom Ze zijn door de liefde gekleurd En als een wonder zo schoon Fladderend gaan ze voort Over het lentegroene gras Ik staar ernaar vrolijk Ik zit op m’n jas Het zonlicht werpt haar gouden druppels Neer op een ontluikende rozentak Een heer gaat voorbij Hij draagt een net pak Dan wordt…

Er is weer een dag voorbij gegaan Weer een dag in een mensenleven Leven Hoeveel dagen zal het leven hem of haar nog geven Het is maar goed dat men dat niet weet Leef bij de dag dat je dat niet vergeet Het leven is voor je het weet zo voorbij Voor jou, voor hem en haar en voor mij Dus geniet van het leven Want op de eeuwigheid…

De schreeuw van het gevoel in de mist Lege boodschappen scheuren Slogantaal bespeelt de gedachten Onophoudelijke drang naar meer Vijf miljoen verandert je leven Paradijs op aarde Schijnteugels in de handen Jaren vergroten de zielsafstand De edelsteen geeft even een meerwaarde Met slaappitten kijken we naar het grootste scherm De…

Vogel vrij is hij daarboven in de lucht Jammergenoeg is het bij de vogel net als bij de vis geen besef wat voor gelukkig schepsel het is…

Een opkomende zon Het licht wordt aangestoken De merel brengt zijn ochtendconcert In de tuin hoor je een hoog si si van de pimpelmees Kwetterende tonen in de achtergrond van een boerenzwaluw Bij de vlucht van de boomvalk slaat hij alarm De bosrietzanger is net terug uit Afrika Een warm welkom van de boomleeuwerik Met dirli dirli lu lu…

In Kansas Waar de velden wuiven En de onbelijnde wegen In een vast stramien Een uitkomst bieden voor tornadojagers Is de schoonheid Een geile melange Van graan en hemel…