Drie Heren

In mijn koperen geheugen
rent de archivaris rond,
zoekt naar waarheid, desnoods leugen,
labels liggen op de grond.

Kasten worden omgestoten,
grijze schimmel vreet het woord
dozen zijn voorgoed gesloten
niets is meer zoals het hoort.

Schuldig zijn drie stramme heren,
grotesk in hun driedelig pak,
vernielend al het moeizaam leren,
systematisch, vak voor vak.

Korsakoff en Creuzfeldt-Jakob,
gaan rustig voort met vaste tred
en de oude heer Alzheimer
vertrapt een beeld dat leek gered:

De boom die spiegelt in het water,
een huis, een dier, een naam, dit woord
een zonnegang, de liefde later,
een melodie van ooit gehoord.

Een geur die rest, een oud verdriet
ruist zwak nog na, en is niet meer.
Waar blijft de tijd? : een dreinend lied
kaatst tussen muren heen en weer:

Hoelang nog lang goelang hoelang
gangoel hoelgang naglang goel gong
galong gonal hoeloeg noegang
goegang nog goel galgoel galong.

Schrijver: Joep de Graaff, 12 augustus 2002

joep.de.graaffplanet.nl

Korsakoff Alzheimer Creuzfeldt-Jacob

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 166 stemmen 35.778