Netgedichten

netgedicht (nr. 6.571):

tijdverdichting

traag sleept de week zich
door de nachten voort
als koude stroop door een gesloten poort

ineens
is daar het uur
c'est un Moment Suprême
opeens
ontwaar ik vuur
en snelheid zonder rem

minuten uren dagen weken
maanden jaren eeuwen
de tijd
heeft alle tijd

en uren duren uren
om toch weer eindig te gaan blijken
er was alleen een eindeloos
moment
dat zonder einde scheen te lijken

een nieuwe week ontstaat
traag begint ze reeds te komen
en toch, dat tijdeloos moment
geeft nieuwe kleur aan oude dromen