Alle inzendingen over moment

In de zolder van de ziel, keurig in doosjes geborgen, liggen de momenten opgesloten. momenten als in een foto vastgelegd, welke de herinnering ontwikkeld, en een leven weergeven, inmiddels al meegemaakt. Waarheden, leugens, lach en tranen, niet bedacht,meegemaakt en door het leven gebracht.…

Heel even maar Dat ene moment De stilte om ons heen Zonder woorden Dat ene moment Dan weet ik meer dan woorden ooit zullen zeggen...…

Als ze maar momenten hadden dan was het nog te doen Momenten zoals pas geleden toen ik jou zag in het plantsoen.…

Het klaart op, de storm gaat liggen, de wind neemt af. Wolken breken, de regen, moet het opgeven. Grijs wordt blauw, De gouden zon, wordt geboren, ik voel de stralen, op mijn gezicht en sluit mijn ogen. Direkt voel ik weer kou, het betrekt, de zon vervaagt. Ik voelde me, intens gelukkig, ...heel even...…

ze er nooit geweest hoe dan ook ik blijf schrijven zolang als woorden raken dus je glimlacht en je denkt maar ik bewaar zeker dit moment…

Jouw stille woord van angst dwingt mij tot nader denken over het verstrijken van de dagen, terwijl nu, op dit moment, de tijd langs het balkon vervliegt, in de ijle, kringelende rook van onze laatste sigaret. Iedere dag ligt vast en strak verankerd, in het eeuwig herhaalde ritme dat onze dagen deelt.…

omdat het niets toevoegt niet duidelijk maakt waarom het gaat omdat het zwijmelt verloren in woorden ten gronde gaat zeg ik u maanverlicht in een helder moment vaarwel, de nacht is mijn…

passie waarvoor tijd de ontelbare momenten drukt…

zonet is voorbij niets meer aan te doen nu is één moment een zeldzaam moment hét moment want alleen nu kan je inrichten zoals jij dat wilt straks is nog niet maar straks komt wel en alleen nu kun je naar straks toeleven want straks is straks nu leef voor het moment dit moment…

zoveel vragen onopgelost in haar tollend hoofd onwerkelijke waarheid ongegronde twijfels onontwarbare ervaringen zomaar vullen ze haar dag geesten, spoken en verzinsels maar geen die een antwoord brengt slechts meer verwarring en tweespalt tot plots...…

vijf voor twaalf of vijf over twaalf ik kom altijd te laat en ik ken mijn plaats niet gelukkig is er morgen weer een morgen vroeg genoeg, dacht ik zo…

heden ten dage met name in de huidige gedachte heerst de stilte achter aangeslagen ramen diepte beheert de tijd die duurt of lijkt verten te hebben ingehuurd met een woord dat toekomst heden en verleden vult en als het waren mijn zinnen levenslang omhult…

Bij elkaar in elkaar en toch zover weg in verschillende werelden Maar toch die gedachten ons samenbrengend terwijl het niet kan liefde welke dimensies overbrugt Die ene mooie keer een moment dat een leven lang blijft bestaan in onze herinnering.…

Wat kan ons de tijd nog deren we zijn nog samen, en dus niet alleen, we moeten zo'n moment waarderen door de alle daagsheid heen.…

In een moment van zijn het ogenblik beheersen.…

Angst voor wat kan gebeuren en die zijn herinnering verliest in het moment zal veranderen in een veelkleurige bloem van liefde en veiligheid. Maar als angst haar vruchten blijft dragen in het licht van de dagen die zijn geweest zal in de greep blijven van haar triomftocht.…

blijf maar thuis fluistert de wind in mijn beide oren vandaag kom ik niet meer langs denk maar aan mensen die je toe behoren ze vertellen over het weer en meer regen, kwellen of de zon en maan die iets over liefde vertellen het eelt op hun ziel de kinderen die bellen mij zal je niet horen vandaag ik word elders verwacht op velden…

Onder een grijze massa zinspeelt een roerloosheid van welbehagen vluchtend naar de velden huilend van angst verwilderd van verwachting snakkend naar verlichting verreweg hangt een droom dansend op de asem van de zon lost op in het niets hij huilt de regen kwam in veelheid van overvloed en voedt het glooiend land verkoelt zijn aangezicht…

ik treur niet om verleden seizoenen als immer zijn zij vergankelijk ik blijf ze echter wel benoemen hoe tel ik anders mijn dagen op de meetlat van gedachten die vooruitzichten dragen en nog op onbekende gevoelens wachten zullen mijn herinneringen nog verder vervagen? “ the past will start again tomorrow” het heden zal zeker…

er is een spinnetje  dat elke nacht achter de senseo een niet door licht te vangen ragfijn kleverig webje  heeft gesponnen van een spotje  langs het waterreservoir naar het keukenkastje loopt het elke ochtend haal ik er gedachtenloos een vochtig keukendoekje langs Vandaag niet  omdat het me ontroerde en ik een moment de overeenkomst…

Hangend in momenten hunkerend naar haar Lege liefde, obsessief jouw wow-moment Was met haar maar echte liefde Overwint alles zelfs jou en mij Gek genoeg ben je voor een deel Nog steeds aan m'n zij voor... Slechts 'n moment Het moment in een notendop!…

ik zwijg in jouw stilte draag de geur van balsem en een witte doek verraad mijn verdergaan, geluidloos vallen droppels op de natte vlek waar mijn blik thans rust leven kust de dood…

Kijk in de spiegel, nu de dode hoek de blinden ontluikt. De hand betast ongenode,   volgt de contouren en iedere groef. Een vinger penseelt de lippen sexy karmozijn op proef.   Ledige ogen blikken naar binnen, treffen zichzelf en komen tot zinnen. Doof het licht, doof het heden, wat nu was is alweer in tijd vergleden…

de dag breekt aan dat zij jonger wordt het meisje op haar trouwdag met daarna de kinderen mijn lief komt straks, zegt ze ik wacht op hem dan mag ik naar huis Pieter heeft een tekening gemaakt voor mij kijk maar ze houdt een wit servet omhoog nog netjes opgevouwen, legt het meteen terug naast het bord met boterhammen hij wordt groot…

Ik heb u eens ontmoet, een lang vervlogen dag t is jaren her, de plaats ben ik vergeten t was eerst en enig keer dat ik u zag U was bekend, ik had het moeten weten U las wat voor, het waren vast sonnetten De verzen zaten strak gebeeldhouwd in t corset Van rijm en ritme volgens oude wetten Maar ach een kniesoor, die daar nu nog steeds op let…

Het moment dat je achter komt dat je sterker bent Dat je je leven hebt laten leiden door invloed Die je eigenlijk niet wilde en jezelf niet herkent Wat in je binnen stroomt niet meer is dan je eigen bloed Het moment dat je achter komt dat je boven anderen kan staan Je voor je eigen mening kan opkomen Dat iemand je deur van je hart laat open…

het moment is weer ter plaatse verscholen tussen nu en even moeilijk te benaderen, zoals te doen gebruikelijk in een zee van tijd, een glooiende weide groener dan blauw, aanwezig als strijklicht onder een hellingshoek alles vloeibaar, nergens steen altijd plaatselijk en ontdaan van elke zwaartekracht ja, ik krijg de wolken steeds…

hersenspinsels vullen kieren in de dag elke minuut is ingevet ter voorkoming van roest, kwijtraken of verzaken elk uur is gearchiveerd, elk manco genoteerd geharnaste barsten dienen zich aan muren scheiden ruimte van samenzijn wolken regenen alvast helder kleurt bleker -niet op voetnoten bedacht- thee schudt zich leeg in een beker het moment…

Hij is bijna vier en sprong voor het eerst in het grote mensen zwembad. Met een flinke aanloop, natuurlijk hey hij is al bijna vier. Mama was trots, want minstens de helft van die sprong was mama’s werk geweest. Een kwartje vertrouwen, een kwartje enthousiasme, een kwartje overredingskracht en twee kwartjes geduld. Mama’s hebben altijd een…

er viel een snelle blik van ‘t oog -ik kan het geen aanraking noemen verwisseling van woorden leek op een gebeurtenis zo kort als een fractie of een moment, ergens tussen voortduren en beleven, een vlek op de vlakte van de muur de U van het uur, een volle seconde genoeg om onherroepbaar te zijn Ik wacht een ademteug Herdroom het…