Alle inzendingen over Ietsie meer

Wanneer je zonder moeite, iets kunt omschrijven als: dooie boel, zit je vast en zeker te wachten op een ietsie meer gevoel!…

“Salaam mijn vrienden, hoofden van politie Ik wil u vragen om een ietsie pietsie te minderen met moord. Vooral op straat. Mijn plan is: Minder macht voor de elite Wat vindt u en wie wil d’r eens op schieten?”…

Ik wil u vragen om een ietsie pietsie te matigen met moord. Vooral op straat. Mijn plan is: Minder macht voor de elite. Wat vindt u en wie wil d'r eens op schieten?"…

Groningen en Syrie En toch Edoch Heb ik ietsie pietsie moeite Met die Actie met vooral de BN’ers en Politici Die geen poot uitsteken naar ons Noorden Mag ik of krijg ik nu, vooral digitaal en anoniem doodsbedreigingen , moet ik m’n muil houden: dood!…

Maar al staan die bloempjes mooi te wezen in 't groene gras ik zou nu toch werkelijk willen: dat het ietsie warmer was: Want al heb ik de verwarming aan, ik verrek van de kou, dus ZON, Kom op nou!…

Van iedere dag een beetje meer, iedere dag er ietsie bij iedere dag een letter meer soms een woord, dat hoort erbij, ze groeien elke dag een stukje meer net als ik, zo hoort het ook en ik hou van dat spul, dat is zo zeker als oma bij haar kleinkinderen hoort.…

Ik zou 't bij God, niet weten, maar ietsie meer dan ik nu heb, zou bést welkom zijn! Geen miljoenen, ben je mál, ik zeg je dat met een tón ik al tevreden zijn zal. Echt, je zult me erna niet meer horen, 'k zal er niet meer over zeuren, maar weet je, 't zal bij ons tóch echt niet gebeuren!…

luistert niet naar een tongval die in dialect is uitgesneden ach, wellicht ben ik je voor en zul je mij gaan herdenken in het hedendaags bedrog dat ooit begon toen Judas valselijk werd beschuldigd dit alles maakt het draagbaar tot de futiliteit van het hartsbesef. ..desondanks de eeuwige herfstregen is het toch het houden van dat een ietsie…

klapdeuren de bar links, toilet rechts het lampje boven het middenpad belicht witte matrozenpakken en ernstige gezichten van jongemannen die in shanghai hun onschuld verloren ik drink en wacht geduldig…

ogen op het plafond gericht handen bijeen op je rug een boze meid vertelt jij en je komokoffers gaan naar moeder terug het is een koddig gezicht ma's afgeladen fiat panda een rondje rond de kerk…

ik zit voor het raam en ik kijk naar marleen ze fiets daar maar in rondje's en is altijd alleen marleentje is twaalf en zegt niet zoveel ze is een beetje anders en kijkt een beetje scheel maar zij is mijn liefste ik hou veel van haar ik geef haar een zoentje en een lint voor haar haar marleentje, marleentje toe blijf even staan…

Afrika Afrika, er druipt bloed van de kaart nu ik je gadesla jouw grenzen zijn getrokken langs een liniaal kerven nog scherp en radicaal in Afrika, een slapende reus die maar niet ontwaken wil er verwaait zand uit de woestijn over een nieuw stammengeschil in Afrika, waar kleuren tussen groen het felste zijn, het paradijs bestaat…

vezels en water groenten en fruit daar ga je van poepen dan komt het eruit stoppen met roken kappen met de drank begin met bewegen en kom van die bank het leven is lang zonder chips en cola het leven is goed zonder peuk en bier de dokter kan met vakantie want er is geen kanker meer hier eet geen reclame of een schreeuwde leus verwoest…

wrede vlammen verlichten de nacht de angst op ons gezicht is voelbaar, de hitte onwerkelijk de oude stee kreunt, het vuur grijpt de stal de dieren bonken tegen de wand en schreeuwen plots maakt een schaduw zich los van ons die verstard zwijgen en kijken hem na dan werpen in vlammenstrijd de staldeuren open, de koeien bevrijd rennen…

ik schrap fazanten van het asfalt en raap konijnen uit de berm ik pluk de aangereden egel van het graffiti scherm meeuwen neem ik mee of zwanen, die hang ik over mijn arm en eenden, soms nog stervend met de veertjes bloederig warm zo struin ik de wegen af de snelweg is een dode dieren zee de straat een open abattoir en zelfs mensen…

hoeve Bouwlust heeft verloren en is nu een eenzaam krot de deur staat nog wel open maar de planken zijn verrot griezelig kruipt er schimmel op de wanden in de voortuin zwiept de wingerd ferm zijn takken door het raam tussen distel en brandnetel ligt een bordje met een naam dat verpulvert onder mijn handen er knagen kevers aan de balken…

langpoot en huisvlieg, hooiwagen en trilspin sprinkhaan en huisslak, wandelen de keuken in oorworm en pissebed, zilvervis en dopluis dit zijn mijn vrienden over het plavuis snuittor en dagpauw, roofwants en lieveheer kale en behaarde bosmier zie ik meer en meer over het petroleumstel, uit de gootsteen dit zijn mijn vrienden om mij heen in…

Eet geen vlees van dode dieren Eet geen product uit de slagerij Wie een karkas op zijn bord wil Is de spil van smeerlapperij Eet geen kip, paard of varken Is het immers dierenlot Slechts te dienen voor onze maaltijd Mensen dat is toch veel te zot Levend door kokend water Hangend aan een vleeshaak Creperen in donkere hollen Voor onze…

de buurman is er niet meer zo boog hij voorover zijn jam en brood zo greep hij naar zijn borst, een zucht en lag hij dood vreemd zoals het gaat maar het wordt steeds leger minder om gedag tegen te zeggen telkens stiller op straat de nieuwe buren praten niet schrikken gewoon als je wat zeg zijn met allerlei dingen bezig hebben geen tijd…

die dag vertrok ik met de wind in mijn rug ik vertelde mama, u ziet mij niet meer terug nou ja, voorlopig dan, tot over een jaar of twee mama zei, jongen neem een boterham mee als het zover is dan moet een man gaan niet twijfelen en naast de kachel blijven staan maar een warm hemd aantrekken en een frisse onderbroek dan het pad oplopen met…

laatst hadden wij een vos in de keuken mijn broer die schrok daar zo van de koffiekan viel uit zijn handen alles nat, niets bleef er droog maar de vos stond daar en trok zijn lip omhoog verbaasd keken wij naar zijn puntige tanden ksst zei ik, scheer je weg vals beest wat is dat voor een gekkigheid om hier vos te zijn nog vóór het ontbijt…

maar mama ik heb geen zin om te gaan die friezen zijn zo lelijk en ik kan ze niet verstaan kunnen we niet in het paleis blijven en gewoon een keertje overslaan denk aan die toestanden die kinderen met kleverige handen de stomme spelletjes met sjoelschijven klompvoet, ringsteken en bootje drijven mama laten wij net als toen verstoppertje…

als je alleen bent en alleen zijn duurt lang dan staar je zomaar uren uit het raam je staat daar en fluistert zachtjes zijn naam want hij verdween, er was plotseling iemand leuker er was iemand veel knapper en misschien een collega van dezelfde afdeling een stuk en grappiger bovendien maar het geeft niet, zoiets kan gebeuren hij was geen…

Tussen Maasland en De Lier ligt een veldje zo klein. Dat weet geen mens, dat is alleen maar van mij. Ik verwarm daar mijn lichaam in het prille zomerlicht. De wereld gaat open mijn ogen gaan dicht. (engels gras, engels gras hoe groen ik was, engels gras geeft mijn leven kleur eens was alles grauw en besloten maar mijn hart is nu een open…

kleine baai je bent zo stil vandaag ik hoor je gefluister niet er vervaagt een zeilboot triest en traag kleine baai nu kraken krekels mijn schedel wijzen cipressen mij na alles waarin ik geloofde dreef het verdwijnen achterna…

hij heeft een dikke witte buik een grijns op zijn ronde gezicht koolzwarte ogen daarboven waarvan er hier nog eentje ligt hij droeg een malle hoed en hield een bezem in zijn hand zijn neus oranje als een peen een kiezelsteen als tand ik begrijp het niet hij had geen benen maar de zon ging schijnen en plots is hij verdwenen heeft…

theedoek op tafel, melk in het glas aardappelen afgegoten en de bonen van het gas vla in het schaaltje, de vork naast het mes vitrage half gesloten, net kwart over zes dan boven het bord, onder het schemer van de lamp schuif ik alles van mij af, vol afschuw van de damp…

Het was een koude ochtend maar de zon scheen. Er hingen oranje gordijnen in de keuken die gaven een geheimzinnige gloed door, met het licht erop. Ik schoof ze open, ik wilde de vogels zien bij het voederbakje, de merels en pimpelmeesjes, die vlogen zo schichtig af en aan, dat waren net vliegtuigjes. Moeder zat al in de kamer, op de bank in haar…

onze buurman heeft zijn Dafje weggedaan nu is er een lege plek in de straat vader sprak, hoe zal hij naar het werk gaan? met een fiets komt hij te laat! daar werden wij stil van ook aan tafel zeiden wij niets het idee van onze buurman zomaar naar kantoor op een fiets! later sprak ik over regen en wind en over gevaarlijke natte wegen maar…

de kamer van mijn tante staat vol bloemen op behang er staan cactussen voor het raam die staan daar al zolang de gehaakte sprei op bed is door tante zelf gemaakt de kleedjes in de kamer zijn door tante zelf gehaakt mijn koffer in de gang en mijn pyjama over de stoel vertellen zonder heimwee over mijn reizigersgevoel ik logeer bij tante en neem…