Alle inzendingen over In de as opnieuw waa

In alles wat ons omringd het is de ziel van al wat rest gevangen in een eigen speling, wordt in stof weerspiegeld, wat zichzelf niet in protest laat vegen soms door talent of door afgunst onwaarneembaar vaag en naar baat toegerust uit alle windstreken, Het rijpt in de as van de geschiedenis door de dolende zielen opnieuw gedolven, geselecteerd…

Twee ogen kijken me vragend aan Zuster, hoe kom ik hier nou terecht? Weet mijn moeder wel dat ik hier ben? Weet u het zeker, echt? Huilend komt zij naar mij toe Zuster, nu moet ik toch echt gaan Straks wordt mijn vader ongerust Dan heb ik het echt gedaan! `Wees niet bang`, zeg ik ik heb het hen net verteld Dat u bij ons logeren komt Ik…

Na het definitief ben je nu as mijn as vereeuwig je in glas ons glas exclusief en kus jouw beeltenis huil onbekende tranen bij het vinden van onze ringen een tijdje niet gedragen maar nu opnieuw betekenis om het laatste plastictasje was door jouw gedragen waar ben je mijn lief ? -ik wil je stem !…

heb ik het gedaan waarom toch ik kan mezelf wel slaan onder andere reden ga ik het mezelf vergeven…

Maan door de wolken Spotlicht op de zee Still Ineens met een noodgang Op mij af Tadaaa Dank u maan De maan bedankt mij…

als het vuur mij as doet zijn en de wind mij zal verwaaien zal ik dan nog van jou zijn? als de aarde mij ontvangt en de zee mij zal verspreiden zal ik dan nog in jou zijn? als mijn geest jou zal verlaten en jouw hart de strijd verliest waar zal jij dan zijn?…

Je kan alleen maar zeggen dat het een gure dag wordt hoog boven de bomen tekenen vogels halfafgebroken cirkels het papier is grijs de koolstof niet zwart maar asgrauw…

een eigen verhaal middelpunt in u eigen universum een reden om je bij neer te leggen stil op je rug in het gras een zwaluw in de lucht die slaapt en droomt in zijn vlucht vlucht weg van alles en iedereen onder de bomen langs het water mijn teken komt veel later rebel libelle liberte de gevallene geboren om te vallen Phoenix uit het as…

De employé, voorop, in grijze jas Vervoerde een container met de as Van iemand die - wat opgedragen was Per wilsbeschikking, want je weet maar nooit - In Westerveld te water werd bestrooid Bezocht u deze dodenakker ooit?…

Jouw as verstrooid op het gras Jouw as meegenomen door de wind want eens was jij een mensenkind Jouw as waarheen gewaaid waar? voorgoed onvindbaar Jouw as is zijn weg gegaan zoals jij bij mij bent weggegaan Jouw as krijgt een laatste groet vaarwel mijn lief het ga je goed…

ik schuw ze niet de holle ogen die me in de slaap bezoeken soms blikken ze onaangekondigd door het raamwerk van een droom of lenen licht van mijn pupillen om in een waas te staren naar wat ze niet meer kunnen zien met warme vingers wis ik dan hun glazig zwart opnieuw tot stof en as en schud restanten van me af…

Jij staat zo licht daar in stro zo in lichterlaaie zag ik niemand later later zag niemand as…

De gordijnen dicht,de open haard aan samen romantisch filmpje kijken Lekker knus samen op de bank wat zou me dat geweldig lijken Daarna bij het knetterend haardvuur onder het genot van een goed glas wijn Elkaar opnieuw kunnen gaan ontdekken zou nu mijn droomwens zijn Wie weet zal dat moment snel daar zijn we hebben elkaar alweer gesproken…

Ons bespiedde een zomerse lentedag, toen wij vertrokken naar ons samenzijn in de wijde omtrek van het buitenzijn, waar een vruchtbaar jaargetijde voor ons lag. Jij vertaalde jouw zwijgzame zonneschijn met jouw lokkende blik en jouw gouden lach, tot een beeld bekend ik in jouw ogen zag, ach, mocht ik nimmermeer daarmee zonder zijn. Wij vleiden…

zullen we opnieuw beginnen, straks? elke keer is een laatste keer voelen we minder, is er ongeduld zien we minder, telkens weer worden we armer, maar rijker verliezen we elkaar, onze tederheid nu zijn we weerbaar en we winnen in de maatschappelijke strijd - We kunnen toch altijd opnieuw beginnen?…

De dagen die ik somber was die tel ik niet die doen niet mee in de droge diepte van mijn ziel kansloos te overleven liggen lijf en leden niet meer aan wie ze toebehoort de dag vindt zijn bestaan terug wanneer het duister is een schone kans te breken naar het licht het hoofd vol leegte ingevuld en uitgedaan van opgedroogde tranen…

een lange weg moeten bewandelen wel een paar keer gestruikeld altijd weer opgestaan nooit meer treuzelen nog alleen maar vooruit gaan…

opdoemend uit naamloos water roep ik jou als een kind dat niet kan spreken langzaam vervaag ik een golfslag vindt mijn hand tilt mij over bergen in vormeloos wit begint de aarde opnieuw opnieuw valt de regen verwaait het zonlicht hoor ik jouw hart drink ik de beker opnieuw proef ik jouw liefde waarmee jij geen raad weet…

naar het schijnt ben ik niet anders te bewegen de schakende hand zet de stukken toch daar waar een ingeving landt schaven aan taal verschaft wel een nieuwe maat maar wijn moet lyrisch rijpen langs de weg die de ziel slechts kent en ik me op overgave verlaat die vaak zo moeilijk went weer blijkt maar eens dat een dichters dood…

hier begint het waar het nooit eindigt hoog op een berg werden zij wij wakker o geef maar die krans die kroon die lach waar ik woon langs gele velden vaak verdwaald mislukt herhaald herkauwd opnieuw voor eeuwig dragen wij hun mee de toekomst zegt ja de zee weent ok wij gaan wel mee kijken met adelaarsogen in de diepte wie verdiept…

in haar hand een pen wat nadenkend speelde ze er mee voor haar lag het dikke boek ooit schreven ze het samen daarna leek de inkt op te zijn dus hadden ze het boek gesloten soms had ze het even ter hand genomen om er even aan te ruiken de geur van herinneringen te proeven maar nee, het boek bleef dicht tot op die ene middag in december…

zoek woord en het wordt waar je eigen waarheid klaar je weet dat er meer is tussen het licht duisternis station Vinkenoog onderweg Ginsberg blues jazz om je oren tranen zonder scoren alles blijft onherkenbaar dit lijf voor de woeste zee niet bang alles verdwijnt en begint opnieuw…

Terug in tijd klopt mijn hart, immer als vanouds voor jou Wij liepen toen de toekomst tegemoet Daar destijds onze woorden oceanen hebben overbrugd klinkt een echo van liefdeslessen die ik opnieuw en weer helemaal wil gaan beleven Sluier van neerslag uit het verleden langzaam door zon verdrongen Inmiddels ben ik door het heden…

Die sprong had veel gevolgen ..we deden elkaar pijn Toch is het goed afgelopen we maakten opnieuw de sprong Omdat we bij elkaar willen zijn Die nieuwe sprong in het diepe heeft ons dichter bij elkaar gebracht en daarvoor ben ik dankbaar ....dag en nacht…

Klaar om opnieuw te beginnen.…

Uitbranden verwarmt niet verteert tot een hoopje as terwijl je nog hoopt dat wat ooit was terug zal keren als een vrolijk lied blijkt dezelfde melodie heel anders te klinken Helemaal opnieuw moet je het lied weer leren zingen noot voor noot maar o de toonladders en het lange alfabet wat zijn ze moeilijk…

Wanneer Jouw zucht naar vrijheid Een gevecht lijkt Dat niet is te winnen Spreek je dan uit Open je hart En… Grijp de kans - De kans Opnieuw te beginnen Opnieuw Opnieuw te beginnen Opnieuw…

Ik rook aandachtig en besef, dat ik leef van as tot as. Zoals ook tabak weer as wordt. As leert ons genieten. Genieten van het moment. As relativeert.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

alles begint nu van je los te raken je gewaad, je bed, de kamer en je stede elk moment moet je opnieuw bijkomen in nieuwe verwarring worden afgemat je wilt de samenhang hervinden die je gisteren nog had maar de dingen die je liefhad zijn voorgoed vervluchtigd vervlogen tot as je wordt buiten jezelf gedreven los als de adem van een kind…