Alle inzendingen over J.B.

. -------------------------------------------------------- Jan J.B. Kuipers Stadsdichter Middelburg 2005…

Qua trans- en inspiratie ben ik ons aller J.B. Woordenaar buitengemeen erkentelijk voor zijn zonovergoten bijdrage van gisteren, als een der lomen, aan het immer "uitdijende" rijk der zoevende klankdichten ...…

(voor J.B.) Mijn gebroken stem poogde jouw hoogte blijkbaar te bereiken: ‘Jouw licht breekt door de wolken als ik mijn ogen open schitter jij als het lichtste loof dat ratelt in vertraagde wind.’…

of een gum al de contouren van de bomen heeft gewist resten slechts de vage vormen van de bomen in de mist roerloos hangt de dichte nevel de geluiden zijn verstild koude wringt zich door de kleding al het leven wordt verkild vogels laten zich niet horen de omgeving wacht verstomd tot de mist zich laat verdrijven als de zon tevoorschijn…

daar waar enkel koeien graasden toen de tijd nog vroeger was liggen nu als open wonden grote vlakken zonder gras grauwe grond bedekt de bollen van de tulp en de narcis krokus, druifjes, hyacinten wachtend tot het warmer is straks is al het kaal verdwenen en verschijnt als visioen een palet van duizend kleuren tussen al het land'lijk…

toen ik als kind een eikel vond heb ik die meegenomen omdat ik wist dat uit zo'n vrucht een eikenboom kon komen ik plantte en verzorgde hem waardoor hij goed ging groeien doch toen mijn eik wat groter werd vergat ik hem te snoeien zodat mijn boompje ongeremd snel hoger wist te komen en hoger groeide dan mijn huis en alle andere bomen…

onder hele dure stenen heel de kerkvloer bedekt lagen vele rijke doden stijf en rottend uitgestrekt arme doden lagen buiten slechts bedekt met zand en gras net zoals hun hele leven zonder enige luxe was wat de rijken niet beseften 't was wel deftig onder steen doch de armoe, het geteisem liep er altijd overheen maar de sloeber op…

"Hoe ouder hoe gekker," zei ik op een dag toen ik een bejaarde met wangpiercing zag zij antwoordde mij toen ik er naar vroeg dat zij door haar tepels vier ringetjes droeg haar navel was bloot, die kon ik zo zien die was van een staafje met bellen voorzien en verder hield zij, nog iets lager bij haar haar edelste deel met een ring bij elkaar…

ogenschijnlijk heel godsdienstig ingetogen en bezield lag de slechtaard op de kerkvloer voor het kruisbeeld neergeknield hij was van geloof verstoken en het was slechts voor de schijn dat hij voor het oog der mensen zeer godsdienstig wilde zijn het reeds eeuwenoude kruisbeeld was van eikenhout gemaakt maar door houtworm en de eeuwen iets…

ogenschijnlijk ietwat doelloos loop ik trots en zeer tevree aan het kleine kinderknuistje van mijn oudste kleinzoon mee 'k laat mij door het ventje leiden langs de snackbar in de straat waar een bordje vol verleiding voor de kinderoogjes staat 'k voel het ventje even dralen daarom kijk ik wat opzij zie zijn bruine oogjes stralen hij…

met al zijn handel op zijn rug stond Koos de kramer naast de brug zijn waterblaas te legen de steile oever van de beek was, zo hem pas iets later bleek bemodderd door de regen Koos had zijn plasje net gedaan en wilde weer naar boven gaan maar is toen uitgegleden geholpen door zijn handelsvracht en door de aardse zwaartekracht kwam hij zeer…

bedaard klimt uit de horizon een goudgekleurde morgenzon en werpt haar eerste stralen om alles dat de donk're nacht in grijze tinten heeft gebracht weer kleurig op te halen de nevel die het veld bedekt wordt als het ware uitgerekt gaat langzaam aan verdwijnen tot slechts de resten in het gras op bladeren van het struikgewas als parels…

langs de grenzen van mijn zinnen loert de waanzin op mijn geest nimmer ben ik zo ontredderd in mijn eigen ik geweest duivels dwalen door mijn denken wanhoop vreet zich in mijn brein even zal ik nog beseffen het is gek om gek te zijn.…

jan was simpel, maar heel dapper en toch doodsbang voor een kapper want zo'n vent had in 't verleden jantjes lip haast afgesneden daar die slager, na het knippen nog wat haartjes bij jan's lippen met een scheermes weg wou snijden maar dat scherpe ding liet glijden en daarna de diepe wonde met wat plakband had verbonden waardoor jan, niet…

Neem een schep woorden, schep mij een taal, kom op, vertel een verhaal. Maar tel 't op je vingers na: het moet helemaal zelf zijn verzonnen. Anders hoef ik het niet. Wat jij hebt gevoeld dat wil niemand horen, ook niet wat je 'bedoelt'. Dus doe niet te echt. Praat mij niet van wetten, ik stik al in recht. Maar tover mij voor en…

'Twee soorten oorlog zijn er: om macht één, één voor recht. Ik zou dus graag eens weten waar jij nou wel voor vecht.' 'Ach, als ik eenmaal macht heb bepaal ik ook het recht. Mijn oorlog is dus goed, de jouwe die is slecht.' ------------------------------------------------ uit: 'De groene zee is mijn vriendin', 1987.…

Afscheid van Holland nemen valt niet zwaar, in Hilversum staat op beschaafd niveau een humanist te liegen; men hoeft maar een hand uitsteken om hem met een knop te smoren; uit Brussel is altijd muziek te horen. De weg naar 't zuiden weet niet meer hoe snel hij zich aan mij zal onderwerpen en ondertussen rijd ik de gemeente binnen van de verscholen…

Mijn dag is goed, mijn zonnebril van plastic doopt de bomen, het gras, de stoepen en de deuren in transparante zachte groene olie, er kan mij niets gebeuren. Het ochtendblad is tevergeefs gekomen, de bus wordt niet geleegd: ik zet mijn zonnebril van plastic op en leg een film van waterdunne zomerolie over de wereld en ik leid U zacht naar…

Melancholiek is 't klinken van de bellen Aan 't haam van 't paard, dat stapvoets sloft in 't zand, Het opgeschoffeld stof zweeft naar de kant En ganse zwermen vliegen vergezellen Het beest, dat scheukt en kopschudt van hun kwellen. De kop omlaag, door 't kwastig net omrand, Zo trekt het dier langs…

Ingegeven bij Krugers intocht in Den Haag. Opgedragen aan Volksweerbaarheid. Op, burgers, op! Laat luid ons lied nu klinken Ter ere van de vaderlandse grond: Hier zag men, de eeuwen door, de vrijheid blinken Te midden van een volk dat dwang weerstond. Hier streden wij voor 't recht om vrij te denken, Wij staan er pal voor noch tot…

Aan Dr. Kiewiet de Jonge, Voorzitter van het ‘Algemeen Nederlandsch Verbond’, bij zijn vertrek naar Zuid-Afrika. Vaarwel! Vaarwel naar 't Zuiderstrand! Neem onze groeten mee Voor wie een zonnig vaderland Eens vonden over zee. Zeg hun, die mannen van ons bloed, Die vrouwen, trouw en sterk: Wij gaven ze eens ons vol gemoed, Wij volgen…

De sterren aan de hemel geven toe dat ik vannacht de juiste stappen doe, ik heb het bed, de kamer en het huis verlaten en spoed mij opgeruimd door ingeslapen straten, ik laat mijn dagdroom die het niet kan laten nog na te blijven gonzen laat ik praten, ik hak de straatweg in de pas, ik ben niet moe, ik ga naar gras en water, naar niets en niemand…

De jonge vrouw vroeg heel bescheiden: ‘En bent u ook godsdienstig?’ Ja, zei ik, ik ben tegen doodstraf. Ik kon dat antwoord niet ontwijken hoewel het toch iets anders blootgaf. En toen ik ook nog zei: en, mijn god heeft poten als een gier, waar hij mee daalt en wipt om op te stijgen, hij ziet er uit als een vervaarlijk dier, vond zij…

Giraf onder de dichters, Gerrit Achterberg, verkies de kwasi-edele en volmaakt beschaafd grazende kudden humanisten achter ’t hek van rijm niet en cesuur, schema en maat, maar blijf ons die je was en word geen parkenhert, verkies te zijn het niet te temmen zwaluwpaard, blijf die je bent onder de dieren van het vers. Giraf onder de dichters,…

Vrouw, die mij liefheeft, die ik ver van hier weet maar steeds nabij heb, als het geen argwaan wekt, waar ik naar horen laat als het maar niemand merkt. Vrouw die ik liefheb, reuk die mij goed is, donkere lichaamsgeur die mij zo zoet is als mij mijn eigen is, vlees dat het mijne is wien het ook toebehoort, spanning die het linnen welft…

Braak ligt het land van bed en bad en brood Naakt straalt de zon, huid broeit in ongenade Keert zich tot koelte aan de kust en kade Waar middagstilte rust tot avondrood Verschoond van blik op bleke onderdanen Zie ik dat van de neusrug het montuur Is afgegleden in het tropenuur Boven de kreeft- en steenbok- keerkringbanen Hoe heet het zij…

Wie zal in mijn schoenen lopen? Wie van mijn vriendinnen dromen? Wie terecht gelukkig zijn met mijn schilderijen, wie mijn boeken niet lezen, mijn saldi nadelig ontdekken. Maar op is nu eenmaal op. ----------------------------------------------- Uit: 'De warme slager', 1973.…