Alle inzendingen over Kairos

, dichter, een citaat Van wijze mannen lang voor jouw bestaan Door hen verkregen om te onderrichten Natuurlijk, het verzacht wel vroeg of laat Genezen doe je enkel kalmpjes aan Maar eerst moet Chronos Kairos beentje lichten…

verborgen in een zacht, borrelend aquarium - men hoort noch ziet het - maak je in wachttijd trage wentelingen het verloop van de tijd neemt je mee naar het ongekende licht en een aanzwellende kakofonie je oerschreeuw - bitterzoet - is de geworpen steen die het water tot leven wekt en zie: de dag is verstreken het verloop van de tijd…

Weer de nacht, weer de ochtend van een nieuwe dag voor dansers en de andere mensen te voorschijn kruipend uit het ogenschijnlijk eendere verrassingsei, tijd is water in een rivier die zich verdrinkt in de wereldzee en ik stroom mee, ik kan me laten drijven…

Vandaag stap ik in de tijd van Kairos. In de tijdloze tijd van ons gevoel.…

in een andere tijd op een andere plaats waren zij variaties op ons we zijn elkaars blauwdruk het ene kind is in een andere onvaste tijd hetzelfde kind: over het hoofd gezien door de eeuwen heen de ineenstorting van deze liefde synchroon met de uitgebloeide bloem of met de val van een imperium: langzaam maar zeker…

Stevig in het zadel van het heden Gaat het oude ik hoop tegemoet Denkbeelden waar Kairos nog op broedt Zorg om de planeet, met recht en reden Zelfinzicht, de horizon verbreden Plannen die de mens nog niet bevroedt Stevig in het zadel van het heden Wordt het gouden kalf verwoed aanbeden Nieuwe geestdrift wordt nog niet begroet Neem het voortouw…

Meer een tweedeklascoupébewoner met een eigen ritme, noem het Kairos. Gaandeweg benaderen je plannen het ultieme uur waarop je helder scherpe grenzen stelt aan ostinato's. Maar eerst wat slaap. Geen daverende minuten. Railpersoneel, laat alles maar eens stilstaan. Morgen zullen we wéér de trein in moeten.…

draaien ooit voor ieder gelijk ze dragen nooit teveel gewicht ze wijzen terecht op onze plicht op ons allerlaatste recht ‘t is een eeuwig gevecht voor nog meer tijd om door te gaan in lexicaal moraal voor een spiegelverhaal en gelegenheid om stil te staan bij het stilstaan van Kronos pas staan we stil voor Kairos…

Des nachts rust onvolmaaktheid in de dingen silhouetten, schaduwen en schimmen contouren vaag herkenbaar aan de kern die neigen naar een einder, ongericht voorbij aan horizon en helder licht Maar overdag, in een kairosmoment blindelings langs holle oude bomen speurend in het nu van niets naar iets scheert inzicht rakelings voor 't geestesoog…

in gekortwiekte tijd waar steeds meer punten de vloer aanvegen met komma's de punten van rust creëren we tussen puin en pijn een sprong in het duister steentjes ketsen over het water om de grote afstand te overbruggen komma's kleuren op de verdwenen vernislagen in gekortwiekte tijd ademen we het broze leven in en uit…