Alle inzendingen over Knetter op een schoo

Een tikje knetter ben ik wel, al bedenk ik me supersnel, vooraleer men me opsluiten wil, ik even laat weten vanwege welke gril, ik dit schrijf. Een tikje knetter op mijn bed, want weet je zonet, vertrekt mijn hulp die als een tornado door ons huis trekt.…

Elke generatie brengt een grootheid voort Karien van Gennip heeft zich als zodanig geopenbaard Anoniem als staatssecretaris, ongekend als minister heeft zij zich onlangs onder ’s lands genieën geschaard Horeca en tuinders jubelen in koor Karien gaat hen als Verlosser voor Parijse kansenparels uit de banlieues gaan hier in de bediening aan…

Knetter de knetter zit ik in de achtertuin lekker in de wind…

de boom die hevig naar de hemel vorkt vraagt niet om het inslaan van takken die de wolk met vuur naar de aarde werpt wat gebeurt er toch tussen hemel en aarde dat in een flits en een klap de boom en de wolk hun kracht verliezen de wolk het vuur de boom het sap?…

Oude zwerver door het land der letteren hoor jij het vuur al knetteren waarin je spinsels hebt gegooid? Voel je je nu berooid of ben je blij? Alles op zij geschoven jouw letteren zijn nu voor de doven.…

daar lig ik opgebaard, ben niet te zwaar een eikenhouten kist op zeven schragen kan onbekommerd mijn omhulsel dragen een laatste liefkozing als stil gebaar dan zal mijn zuster aan mijn zwager vragen: wie zijn dat daar, die vrouwen aan de baar? kijk die toch met dat opgestoken haar ze huilt alsof ze niets meer kan verdragen maar niemand kent…

zijn nieuwe vriend is een pastoor en moet je nu eens horen de vrome man heeft linkeroor en tong laten doorboren ik vind dat dat beslist niet mag een priester wandelt kuis die draagt blijmoedig elke dag zijn katholieke kruis als hij nu echt een stigma wil bij wijze van hommage dan graag in kleur op elke bil een kruisbeeldtatoeage…

ondanks het bidden en werken de zondagse gang ter kerke vrezen zij op de lange duur het knetteren van het vagevuur…

Het eeuwenoude lied van de woestijn klinkt in knetterende vuren van de nacht slaap zacht lief kind morgen een nieuwe dag als God het wil…

Wantrouwig tijdsgewricht Meningen knetteren Hypes flitsen langs Bij Van Nieuwkerk en Pauw Hopelijk doen we in 2017 Iets met het wijze Verhaal van Terlouw…

Die werden knetterend verbrand, in een laaiend vuur Waarom wij... vrolijk dansten.…

Hout wordt gestapeld de vonk wordt gelegd het knisperen gaat over naar knetteren vonken vliegen hoog geur wordt verspreid angst voor vuur het verbranden van wat eens leefde...…

Ik hoor het knetteren; de olie walmt. Hij heeft mijn reukorgaan al ingepalmd en zet mijn denkvermogen buitenspel. Had ik niet laatst een calciumtekort? Nog eentje, voor ik vegetarisch word.…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Als ook de wind Niet weet Uit te leggen Waarvan gefluisterd wordt En het land Van het stof Niet vernam Welke vorm het aanneemt Zelfs de zee Met druppels Verwaterd De regen niet waarneemt Terwijl altijd het voelen In emoties Knetterend De leegte vult…

Eens rechtse bal, wel met wat roze trekken Dan aandacht voor de simp’le, kleine man en voor ’t milieu, men wordt er knetter van… Zelfs afscheid van het grootscheeps rijken spekken Hij doet niet meer aan onze soort behagen Mark Rutte is voorgoed linksaf geslagen!…

Kalenderblaadje eenzaam op je laatste dag, ‘k trek je waggelend af knetterend vuurwerk een mensenzee kijkt omhoog blaffende honden tijdloos ritueel oud glijdt nevelig in nieuw zonder alcohol 2 januari nieuwjaarskussen afgekuist, een lach is te veel…

donker drijft het westen aambeelden, dreigend zwart, met hagelrijpe kruinen en bonzend onweershart vonklichtend laadt dit kluwen zich knetterend op gang en jaagt boeren en telers meedogenloos op stang hun drachtige plantages weren zich totterdood met knallen en met schoten en hemels hagellood…

Vol vuur en vlam verhit in 't spel vol liefde dan spetterend, knetterend verzengend heet eindpunt bereikend ontladende kreet uitrustend in veilige armen uitgeput, gelukkig in dromenland verdwijnend zonder dat je het zelf weet verzadigd, tevree... het spel tussen twee.…

Een knetterende tekening Die de doek kris-kras heeft gekranst.…

bevrijde woorden die het gevoel zolang verstikten stromen waar ze eens stokten verpletterend voort ketsen knetterend terug tot vonkenregens van een onbeantwoord vragenvuur achter de woorden waar het verlangen fluistert zwijgt de einder eindeloos woordeloos verwoordt de moeite het verdriet van verloren vanzelfsprekendheid…

Achter ons doen we de deur toe en trekken ze de ladder op dood zijn de schedels die knarsen op de vliering onder de pannen achter het luik een knetterende wind van stemmen die gepoft zijn het kaf uitgestrooid stuivend het zand de zee is een zeil dat schuift over het zijn tot petroleum de lijken tot petroleum winbaar en de winst van…

Dagelijks een glazen chaos aangaap, knetter als een gek met mijn knalpot door de bocht van het enige leven. Behangen met krantenpapier, de beelden van een journaal dat haar elektroniese trekken thuis krijgt & wegdrijft over het netvlies van miljoenen poezen ? ------------------------------------------------- Uit: 'A tot en met Z', 1979.…

Aan gloed ontbreekt het je niet flonkerend knetterend vlammetje met je bitter blauwe stammetje dat oranjerood vertakt in 't verschiet. Ik kijk graag naar je tongen die zoveel stemmen trekken en de zomerdromen wekken die ik ooit heb verdrongen.…

Moederdag in de jungle zittend bij het knetterende vuur geven stralende gezichten vol trots prachtige werkjes ik voel me blij en verdrietig tegelijk ben ik wel een goede moeder één die ik wil zijn of ben ik te ongeduldig en te streng ik voel me soms zo falen in deze letterlijke jungle van het moederschap zittend in de jungle weet ik…

de knetter stoned lekker door in mixes en basic het moet nog gekker waar is mijn acid niks moet en alles dag nacht, goedemorgen dag en dauw regen plens wie heeft ze nodig; zorgen wat niet beklijft is rijk aan de herinnering aan de levende lijft dit is de laatste verering daar om een vierde strofe ik haat dat woord maar je moet…

de stilte spreekt in de verwrongen armen van het ven; ik verzet mij niet het is een soort afscheid, een knetteren zonder geluid dat vuisten schept uit het water ik wil luisteren en laat de oever over zichzelf buigen herhaal mijn en jouw naam tot maanverloren vlecht en wacht, wegrimpelend, op een vonk waardoor zintuigen weer gaan glanzen…