Alle inzendingen over Namasté

Was het maar bij een namasté gebleven Nu moet mahatma met een zonde leven...…

Namasté Rubina Namasté Ik buig voor jou en jij voor mij Ik rook je Ayurvedageur En raakte nog voor ik het wist Bedwelmd door zoete Jing 's Ochtends bij de roze vingers Van Aurora's dageraad Lieve woorden elke morgen Elke middag aan elkaar Wat wij het liefste 's avonds geven Op jouw honderdduizend Saamgeperste eendenveren Van je…

MM Amina Namasté Ik boog voor jou en jij voor mij Ik rook je Ayurvedageur En raakte nog voor ik het wist Bedwelmd door zoete Jing odeur In Eos' roze morgenstond Zeg ik je lieve woorden schat Aurora's gulden dageraad Je bent mijn muze woordenschat Daarvan doe ik je 's ochtends kond In ogenglans vol liefdesgloed Speel jij de harp en…

Namasté.…

verlies is nog vers niets rijmt meer met het gevoel en niets dicht het gat…

Lelies in de lente het leven krijgt weer kleur jij hebt groene vingers en ik koude tenen maar warme verlangens De zon gaat languit onder in een gloeiende noordzee glasplinters fonkelen net als jouw ogen bruine-suikerkristallen Lelies in de lente bloeien op het water waarin dromen verdrinken en geleiders roesten waar zuurstof verarmt…

Brechtje, de tijd staat stil val in mijn slapeloze rede en de klok zal verder lopen als je je openlaten wil geef me de tijd terug geef me de tijd de wijzers Brechtje, waar is de geur gebleven de tremolo van jouw harp verdisconteer de noot de snaren ontbolsterd verweven twee pedalen diepgang twee diepe dalengangen keuze in tijd en…

gooi het roer om storm op tien uur keer terug naar de haven teveel avontuur leg het touw vast dok snel aan laat ons opschieten voordat we vergaan schepen sturen mensen in nood storm op tien uur brengt de dood meer vol misere de zon wil niet onder begint te huilen verstopt in het vooronder…

Brechtje neemt me mee naar de binnenkant van m'n hoofd ze heeft een universele sleutel en ze opent elke kamer en ruimt de rommel op en ze zegt hoe ik het zo netjes kan houden en zegt dat ik mag houden van mezelf Brechtje stelt me vragen die ik beantwoord met een spiegel waarin mijn verleden me beangstigt maar de werking van haar woorden…

deel je strandlaken met een eigenwijze heer deel de zon met me en de liefde bederf het gevoel of geef er aan toe ik kan niet wachten en rol mijn passie voor je uit geef jouw hemel of open mijn hel ik kan niet verbleken mijn soep is rijk gevuld…

ik wil weg uit het vuur dat me aan de schenen is gelegd door een ongenode gaste die zich nestelde in mijn hart en me het dwangbevel oplegt om te lopen in de andere richting en dat in een dwangbuis met een voering van adrenaline ze drukt me kopje-onder in een bad vol hormonen en laat het verleden doodbloeden met ongekend egoisme als van…

ik deed mezelf zeer vandaag om te zien of ik nog steeds voel ik fixeer me op de pijn het enige dat echt is de naald prikt een gat de oude bekende steek probeer het weg te moorden maar ik herinner me alles wat is er van me geworden, mijn beste vriend iedereen die ik ken loopt weg, aan het eind en jij kon het allemaal krijgen mijn imperium…

Een mast en eigen baas arbiter op een botter in een gevecht met de zeeboezem Onverwondbaar en hoogbouwend sla jij jouw golven om mijn oren in het vaarwater van mijn hart Eenmaal staande op vaste bodem hoor ik nog steeds de golfslag ruisen maar de herinnering verwatert Ga voor me staan, nog een keer en overspoel me met jouw liefde laat…

op een afstandje kijken ze elkaar aan wilskrachtige lippen willen zich laten gaan onder vier ogen onder vier lippen suikerzoete gezichtsensoren die in gedachte strippen de afstand wordt kleiner de lust wordt wordt groter de aanraking geschiedt ze versmelten als boter…

Jouw verbitterde blik snijdt dwars door mijn zere hart je draait je een laatste keer om maar ik kijk niet meer het doek is gevallen De vuurpijl is verschoten de donderslag niet geslaagd het lontje van mijn hart... Ik kon je zo moeilijk aankijken en verbied me nu het omkijken maar ik mag niet toegeven aan dit ongerijmde gevoel deze verboden…

laat me maar ik zal je wel vergeten dat jij een levend droombeeld was verwerk ik schrijvende in hartenkreten lees me maar de woorden van mijn lippen die droomden van jouw aanraking zijn niet meer te remmen en slippen ik gleed uit op jouw gladde alter-ego waarmee jij je dagelijkse brood verdient ik was client van een soort bordspel…

de avondzon schijnt afzwakkend licht door de kerkhoge bomen en kleurt het bloemenbed goud net als mijn verliefde dagdromen de schaduwen trekken lange strepen lang en tijdrekkend duurt het wachten van begraven bloembollen op de lente die hier zolang overnachten twee bomen leunen tegen elkaar ik leun tegen spelende gedachten de bladeren…

De beenhouwer maakt een hansworst draait je geweten door de gehaktmolen met een kruidenmix van spijkers en liters vet om in gaar te koken De bestanddelen zijn onbetrouwbaar en dragen een zoute nasmaak van teveel deprecierende zelfstrijd en te weinig opbouwende aanspraak Je voelt je een nietsnut, overbodig op de wereld maakt gehakt van…

Dwarrel op mij neer getailleerde sneeuwbui dat ben jij ik weet wel dat ik jou koud laat maar ik smelt voor jouw figuur dus doe me niet de das om Misschien smelt jij morgen maar geloof me het geeft niet ik ga niet over een nacht ijs…

met het zomerdak naar beneden rijden we over de snelweg die leidt naar een zonnige plaats waar jij de liefde een bebouwde kom geeft jouw haren wapperen in de wind als een vlag die de "dag van de liefde" viert je lacht terwijl je me aankijkt, met de meest verwachtingsvolle blik wat voelt dit overweldigend dat jij zo tevreden met mij bent…

jouw ogen verwarmen mijn hart jouw adem verwarmt mijn gezicht de adrenaline gloeit verliefd haast zichtbaar in het kaarslicht gisteren wist ik nog niet wat ik vandaag zou gaan bereiken je opende de voordeur van jouw hart en liet me naar binnen kijken eindelijk zijn we hier samen gehurkt op de bank, tegenover elkaar gedachten en gevoelens…

ik vecht tegen dit gevoel dat met zwaar geschut mijn hart doorzeeft tot jij verdwijnt en met jou de warboel ik vecht en relativeer want verliefdheid is een waanbeeld het is de loop van een geweer…

Knooppunt Oudenrijn een turbineklaver ooit een klaverblad, een stuiver, een verkeersplein Knooppunt Oudenrijn jouw foto's imponeren vroeger zo mooi groen snel vermenigvulde het cementeren en begon het file-latijn Knooppunt Oudenrijn eind 1939 geboren je blijft ons nog lang beschoren maar als ik nu aan jou denk pak ik liever de trein…

ze heeft een grote mond maar haar staart hangt tussen haar benen ik heb het definitief uitgemaakt voor deze onzin laat ik me niet lenen ze haalde het bloed van achter m'n nagels en verwachtte niet dat ik zo zou reageren ik begon over die ander die ik niet kan vergeten ineens begon haar hart te propageren ik denk nog steeds aan haar zij…

als ik een ster zie vallen dan wens ik mij jou weer dichtbij mijn hart je bent nu bij hem en messen boren gaten in de vervallen bloedvaten van mijn hart ik vecht tegen beelden die mij martelen en glassplinters dartelen in mijn hart hoewel ik niet meer slaap droom ik onophoudelijk van jou de allerliefste, mooiste vrouw maar met een…

messen steken in mijn lichaam als ik jouw tranen zie stromen in mijn eenzame herinneringen smekend in oneindig verdriet opdat je terug zult komen ik leef opeens in een andere wereld nu herken ik de onbetaalbare waarde van jouw onbereikbare hart waarmee je mij vijf en een half jaar seconde na seconde de liefde verklaarde stond je maar weer…

door gedachten te dichten dicht ik de gaten met dromen over een doel bedoel ik mijn liefde een gedicht in duizend delen deelde ik met jou pleidooien smeken stapelend een stap te ver de gedragingen gingen verkeerd verkeren in eenzame staat jij verstaat me niet meer meert niet meer aan bij mij…

ik ga deze weg wetend waarvoor niet wetend wanneer de brandstof opraakt hopende jouw tankstation te bereiken, niet wetend of jou mijn betaalmiddel herinnerend aanraakt het wisselgeld wisselt net als jouw liefde naar steeds kleinere mindere waarden maar iemand die niets meer heeft kent deze wijze les en spaart de rente van bewaard…

als een tijdbom een strop van prikkeldraad om mijn dwarskop geestelijke pijn verstikt en tikt een ijstijd die het hart verstikt breek liever iets lichamelijk want geestelijk is meer voornamelijk ik verloor haar door de blauwe maandag haar foto's plamuren mijn hart in beslag…

de onbarmhartige vrouwenversierder vond een nieuw slachtoffer omgaf mijn vriendin met dure kadootjes haar gevoel voor mij werd doffer op een dag was ze plotseling weg en lag bij hem in bed ging met hem skiën in Frankrijk die twee hebben dolle pret nieuwe kleren en een piercing nieuwe bankrekening met veel nullen en ik zit hier verslagen…