Alle inzendingen over Nature of nurture

Nature of nurture-vraag Vuurgloed in Winschoten Ook de vriendin heeft Nu branden bekend Was zij van huis uit een Pyromaniepatiënt Of slechts teveel in De ban van die vent?…

de bergen zijn de borsten van Moeder Aarde die we willen bedwingen door ze te beklimmen een vlag erop zetten hun eigendom claimen maar die bergen zijn van niemand anders dan van Moeder Aarde de rivieren zijn de vulva van Moeder Aarde die we bevaren vervuilen verkrachten met onze rotzooi die we erin lozen via riolen…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

De aardse stilte; luid en duidelijk hoorbaar voor dove kwartels…

En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…

We groeven in de aarde met onze handen, tastend door talloze lagen naar de oorsprong. Onze vingers bloedden, nagels scheurden, sneden zich een weg door het puin van ons menselijk gemak; konden niet bevroedden dat de bron van leven reeds lang was opgedroogd.…

Zo heeft de natuur nimmer rust Haar energie wordt nooit uitgeblust Van jaar tot jaar, al eeuwen lang Zingt zij haar onvolprezen scheppingszang!…

In een prachtig bos geniet ik van de natuur liggend op het zachte mos kom ik tot rust, hier is het puur Ik hoor de vogels fluiten neem de geluiden in me op de bladeren die zachtjes ruisen hiervan geniet ik volop De natuur het mooiste wat er is om eindeloos in te dwalen voor mij van grote betekenis ik voel hier positieve signalen…

somtijds leef je hemels omdat het herfstblad dood de aardkern raakt geniet maar de heerschappij straalt feller door de openheid…

De wind leek te huilen om wat was geweest grote vrienden met het blad dat meeging niet meer terug, maar hoog de lucht in als een langverwachte zucht de wind en het blad samen sterk en toch zo zwak stralen geel kwamen door waar wolken snel verdwenen in het niets, op de vlucht en met een laatste zucht blies de wind z'n laatste adem te zacht…

't Bos, de duinen en heide het gaat hard achteruit pas op voor slechtere tijden wanneer er géén vogel meer fluit Beschouw natuur niet als gewoon aanschouw en voel het leven geniet en ga er puur mee om misschien is 't nog maar voor even ...…

Stel dat de sterren niet meer zouden stralen, En de zon eens niet meer scheen. Of als de maan nu eens voor altijd, Achter de horizon verdween. Hoe zou de wereld er dan uitzien, Verdord en doods misschien? Wees zuinig op wat ons is gegeven Laat alles wat leeft leven.…

Tot in de lengte van ons aller dagen, Blijft de natuur een gift van God. Ook daarom zou ik met klem willen vragen: Maak het niet kapot.…

De natuur is voor mij een bron van inspiratie het straalt energie uit om in contact te komen met het diepste in mezelf het geeft me het perspectief om alles in andere kleuren te zien het werkt bijna als een reinigingsmiddel op mijn ziel.…

aan ’t zand Het liet mijn werken even rusten diep verzinken in mijn eigen zijn vragend of ik wel weet wie ik ben het diepste van mezelf echt ken de draad volg van m’n levenslijn Ik hoor het zingen van de krekel zie de zon in zijn stervende uur proef het zilte van de kalme zee voel de rust in me en ben tevree als een onderdeel van de natuur…

Ik zie tranen als druppels vallend op bladeren van stil verdriet Vinden hun weg langs paden gebaand door emoties overmand Stromend langs gedachten die zich laten meevoeren naar een nieuw begin Waar de zon weer schijnt en de donkere hemel opdroogt in het licht Met wortels stevig in de grond vol vertrouwen opkijkend…

Hoewel Irakezen, ze konden het kezen natuurlijk vergeten.…

alles in de natuur adembenemend mooi.…

Frisse dauwdruppels stralende diamantjes in de ochtendzon.…

Brandnetels voor een onprettig gevoel van uw natuurbeleving.…

een geasfalteerde autosnelweg met een berm ernaast, de waterkant eenden lopen langs de brede rijweg en een nijlgans aan de overkant bomen in een rij voorbij de rondweg kale weiden aan de schaduwkant de konijnen hollen langs de sluipweg vogels zichtbaar van de onderkant in mijn auto zie ik de natuur als een film gewoonweg paraderen tot…

wat is natuur nog in dit land vroeg de dichter Bloem. What's in a name?…

natuurlijk was hij elke avond zat in drank verzonk het opgelegde leven de linkervuist was steevast hooggeheven hij schoor zich niet, verweekte niet in bad natuurlijk ging hij wonen in die stad waar strijd met kapitalen werd geschreven er werd in open wonden zout gewreven hij was te slim voor galg, te snel voor rad natuurlijk kwam hij op…

De dauw parelt, op verdorde bladeren. De bleke ochtendzon, wil je sterken. De wortels zijn verdroogd, je takken hebben, hun kracht verloren. De imposante fierheid, is verdwenen. Je hebt de nacht, niet overleefd. Keer terug naar de aarde, voedt de bodem. Leef voort, in een nieuwe, generatie...…

groen puur levend duur ‘t mooiste op aarde de natuur…

als adem witte wolken waait langs lusteloze luchten dan dampt prachtig przewalski paard van vogelvrije vluchten als aarde groene grassen geeft met machtig mooie mossen dan drinkt de vliegensvlugge vink bij bont beboomde bossen als avond rode ruikers ruilt voor vederlichte veren dan danst de zomerzotte zwaan met maanverlichte meren…

Natuurlijk ging ik wandelen in de lentezon... liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…

Natuur een postzegel achter je huis onkruid in hoofden En dan: Wat is natuur nog in dit land?…

ik ga over haast blanke velden in zachte dalen die van ontvangende verwachting verhalen met heuvels als ronde dijen waar wortel en bloesem in een ontluikende lente later zullen vrijen toch zijn er al die onzichtbare borrelende sappen die bij mijn gang over paden uit diepe geisers hun passie tappen en naar nieuw onstuimig…

Je ziet de natuur, de bomen het bos de slootjes de struiken de prachtige heide. Ruik al die geuren de planten het mos en geniet van de rust die hen ons bereiden. Bezin jezelf mens en geniet ieder uur maar probeer er vooral van te leren. Besef dat we een zijn want ook wij zijn natuur Behoed haar en blijf dit geschenk altijd eren.…