Verbaasd zie ik de krant die voor mij ligt:
Het meisje dat gevonden is bij Nulde
Wier aanblik mij met huivering vervulde
Heeft eindelijk een menselijk gezicht.
Dat kale kopje van een plastic pop
Daar lijkt geen enkel levend meisje op.…
Zij klampte vreemden aan, vergeefs haar moed
Want niemand leek de wanhoopskreet te horen
Een kind met botbreuken, bruut kaalgeschoren
Pas tien jaar, zwaar gewond en ondervoed
Intriest, bij toezicht ging het wéér verkeerd
De hoogste tijd dat men hier écht van leert…
Zij klampte vreemden aan, vergeefs haar moed
Want niemand leek de wanhoopskreet te horen
Een kind met botbreuken, bruut kaalgeschoren
Pas tien jaar, zwaar gewond en ondervoed
Intriest, bij toezicht ging het wéér verkeerd
De hoogste tijd dat men hier écht van leert…
dump rijdt
Hier gewoon voor me,
Recht voor me op de A1
Vrachtwagen die van de
Daken schreeuwt dat je
Je baby bij hem wel altijd
Mag dumpen, zelfs hier op
De A1, tegen de goedkoopste
Prijs, en word ik gesmoord
In mijn adem, en mijn geest
Die zich wanhopig afvraagt of er
Nooit het meisje Savanna is geweest
En het meisje van Nulde…
Dat iemand een klein meisje kan vermoorden
En dan het lichaampje in stukken snijdt
En ook het hoofdje van het rompje scheidt
Is zelfs in een gedicht te gek voor woorden.
Maar triester dan dit alles is beslist
Dat er geen mens is die het meisje mist.…