Alle inzendingen over Poly-of

Het was alsof er wervelende klanken plotseling in mijn oren dansten onbeschaamd liet ik hun streling toe die als een melodie mijn kern beminde ademloos tot climax bij besef ik ook van jou Foto: Poly Politou Art…

kloppend hart, wordt de euforie niet anders dan bij de afgrond van de diepste smart en in hoeverre de dichter de juiste toon aan zal slaan , z’n klank te horen die in zijn gekozen baan die bij z’n wereld past, als een opgejaagde vis uit de gelijke vijver zal moeten delen, om dat het unheimische gevoel te helen, het maakt heel weinig uit poly–of…

Mijn medeleven voor wie achterblijven Het kwam door de klimaatverandering Want politiek gezien is dat mijn ding Ik hoop dat deze boodschap gaat beklijven Nou wil ik Frans niet tot de grond afbranden Al is er wel veel “biomass” voorhanden…

Het was een zeer onstuimige week Storm Poly bracht veel schade Veel bomen vielen om Ook het kabinet is gevallen Wat viel mij dat toch goed Al viel het hen vies tegen Voor mij valt het wel mee Ze zullen niet weer opstaan De hoogste tijd om echt te gaan Tijd voor een frisse wind Die het vertrouwen van de burger terugwint…

Achterlijk jong was ik voor ziekte Poly- cythemia Vera Gelukkig veel te jong om er vroeg aan te sterven De tijd die heeft, zielsgelukkig, anders beslist Die tijd besloot een ander leven voor mij Een leven dat gelukkig meer dan de moeite waard is Tijd van vóór en tijd nadien de tijd van vóór heb ik gehad De tijd nadien is naar…

Hij vult uw poriën met stearate Ureum en magnesium sulfate Met cera alba en tocopherol En di-poly-hydroxy-stearate En is de honger dan nog niet verdwenen Door quarantainestress van kruin tot teen Hij werkt zowel verzachtend als kalmerend En houdt de huid van hand en hoofd vitaal ...…

Storm raast over stad en land - boom in water. Arme oude eik geveld door de storm brak als een lucifer.…

Poly kreeg ze als liefelijke naam als een onschuldig kind die zo meedogenloze brute wind West Zuid West 10…

Hele grote woorden zijn niet groot, omdat woorden zich niet uiten. Het zijn verpakkingen wellicht. Leesbare etiketten misschien. Breinige gedachten meestal, die misleidende ideeën zijn. Zoals een misleidend ego is, dat om laffe angsten draait. Gevoel spreekt onzichtbare taal, die in zichtbare emoties leeft. Met gevoelige ogen streelt. Met…

De tijd danst de dagen het verleden daarentegen schrikt wakker met een zucht Voorjaarsvogels vliegen overwinteraars taaien af Jij en ik openen deuren naar de toekomst laten de stèle ongebruikt relatie opgegraven…

Links en rechts vallen ze neer. Ja, het leven is geen sprookje, meneer! Voor jonge mensen is het begin vaak wel leuk, maar ook zij krijgen een deuk. Thans zei tante Jans: "Op latere leeftijd heb je minder sjans." "Ach wat maakt het uit," zei de koe,"Jansen is nog lang niet moe!" En Kirsten heeft een nieuwe baan! De negativo zei: "Het is met ons…

’t Is de kunst die verstaat niet jij en ik kunsthuizen die champignons worden het zeer gestileerd kunnen zwammen in de niches tot zelfs de sporen ontsporen in de lamellen zoals de Hoet van Jan maar dan in vakjes het mycelium van een andere nieuwe gedachte die nog geen hoeken heeft gekregen…

Het ritme van de dag en van de nacht, van eb en van vloed. Tikt als een klok door alle seizoenen. Net zoals het ritme van de mensheid dat doet. Wij passen ons aan, aan het licht, aan het donker. Actief overdag, passief in de nacht. Onze biologische klok houdt over ons de wacht. Soms brengen we hem uit balans, als we waken tot diep in de…

Bestaat God, is dit een zeker weten? Als dat zo is, is geloven niet meer nodig En zijn de vele twijfels geheel overbodig Godsdiensttwisten kunnen we vergeten. En dan de vraag, is er leven na de dood Kunnen we dat zeker weten misschien? En zullen we elkaar dan eens wederzien Onze kinderen, bekenden of huisgenoot? Weten we zeker dat God…

Bovenop een hoge berg bivakkeerde ik als sneeuw Langzaam maar zeker stroomde ik als water op weg naar de zee In grote hoeveelheden door lange, diepe bedding slijt en rond ik vele stenen water van armen slok ik op Craquelé-slib als in kunst nadat water in massa verdween door laagte getrokken, op weg Immer. In zomerse hitte Lijd en leid…

Wat hier gebeurt, wordt mateloos besproken In elke toonaard schalt het Brugmanlied Of men gezond verstand benut of niet Dus van verdeeldheid zijn we nooit verstoken Dat is ’t speciale van democratie: We zijn één koor maar zonder harmonie…

Kaartenhuis van woorden -onbewoonbaar. Woningnood- een naaktslak glibbert zich een weg. Doosje met reserve sleutels - geen deur past. Een beha hangt lusteloos aan de waslijn. Ei breekt in nestwarmte -donsveertjes. Herfst- het laatste blad wil niet vallen.…

Nu pas,weet ik ,waarom 't nooit meer Lente wordt Bomen bloesemen niet, Vogels zwijgen, Zelfs de wolken houden halt, Zwijg mij van hart en zon en maan; Nu Gij der Eeuwigheid bent ingegaan...…

We leefden allemaal in de wetenschap, dat ons land, diagonaal werd onthouden en geleefd zoals het hoorde en beleefd?! Leve de Monarchie. Met alle rottigheden van nu, met alle beperkingen in acht genomen kan ik er niet aan ontkomen, de huidige tijd anders te benoemen! Leve de dictatuur? Maar nu het Wilhelmus nog!…

Staande bij de vijver denk ik: 'k zou een vis willen zijn zwemmend in 't water, heen en weer, zou dat even geweldig zijn? Niet te mopperen op regen want nat: dat ben ik al dus een beetje regen zie 'k dan als extra waterval. De reiger op de kant, geef ik gewoon geen kans, sla met m'n vinnen en ontspring de reigerdans. Zou 'k dan een vogel…

Zachtjes gaan de paardevoetjes 'k krijg dit jaar geen ene bal geloven doe 'k allang niet meer vandaar da'k geen pakje zien zal. 't Is het paard van sinterklaasje geen letter of iets van marsepein geen pepernoot of suikerbeest ach: het zal me verder worst zijn. Sint kom 5 dec, maar niet langs bij mij je maakt me daarmee echt niet blij '…

Kip of ei Simpel: het ei Hoe weet jij dat, Je was er toch niet bij? Nou, de ouders van de eerste kip Waren een korhoen en een duif Na een super vette fuif vlot verwekt, hop in een wip Of de houtsnip en de patrijs Wist je niet? Ik maak je niks wijs, Wipten al in ‘t paradijs Zoals de ouders van de 1e creool Waren neger en een blanke…

Tellen we onze kwalen, zoveel als dat er zijn, praten we over misère, al is dat minder fijn of praten we even over de zon die zich liet zien? Klagen we over; wat we missen, de talloze dingen huilen we om; wat we niet hebben in plaats van zingen of, mijmeren we als we de vogels horen? Praten we over moord en doodslag, nare acties of hebben…

Wanneer ging het millennium nou in? De een weet zeker: al een twaalftal maanden Is onderhand dit nieuwe tijdperk gaande, De ander ziet vandaag als het begin. Maar welke grens er ook is overschreden, Toch komen wij niet los van het verleden.…

familietuinfeest oef, een meststrooier passeert gauw buikwind lossen…

Vroeger klonk later heel ver, Kaartenhuis van woorden onbewoonbaar. Woningnood- een naaktslak glibbert zich een weg. Een beha hangt lusteloos aan de waslijn. Red het bos de houthakkers zijn onderweg. Hippies van toen zijn de opa's van nu.…

Ik zou zeker zijn uitgenodigd Ik zou wellicht zelfs hebben opgetreden Bij het Koninkrijksconcert! Op Koninkrijksdag de 15 december sinds 1954 Als Rijksdichter des Koninkrijks!! Het is de dag van het herdenken Dat wijlen mijn lievelings-Koningin Juliana bij de gratie Gods etc. etc. het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden tekende…

Ik zag decadentie voor me als een monster met een monomond evenals ik alle andere zonden slechts 1 mond toekende bracht de zelfbenoemde dichter in. Maar repliceerde de geestige gezwindheid ad rem: decadentie zou decadentie niet kunnen zijn zonder decadent veel monden En hier had zelfs de brabantse betweter niet van terug even liet…

Afstand scheppen kan bijna iedereen. Gas geven, en onverschillig achterom kijken. Onderduiken, en niets meer van ons laten horen. Opstijgen, en gewoon uit het zicht verdwijnen. Ondergronds gaan, en naar zwarte olie boren. Wegen aanleggen, dwars door problemen heen. Bruggen bouwen, die meningen verbinden. Waterputten slaan, in denkwoestijnen…

Het was een huis vol kleine confidenties. De deuren stonden altijd op een kier: ik kon de bibelots soms horen praten, de glans van tafelzilver leek een teken. Ook woonden ouders er nog ernstig in leven. Ik durfde 's avonds niet te komen waar slechts fantomen mochten wonen, eendrachtig samenhokkend in de nok, met schilferige stemmen in falset…