Alle inzendingen over Renate Olthof

(Bij 'Renate Olthof' van Henk Helmantel) Naast al zijn loepzuivere stillevens schilderde Henk ook een portret van een schone jongedame in witte kledij. Ze lijkt op een ziekenhuiszuster en een non, maar bij nader inzien is ze gewoon een mokkel in keurig katoen.…

nooit meer de schoonheid ervaren van 't ontluiken de geur van een vers beregend bos verzandt jouw weg hier veel te vroeg maar zul je hen blijven omringen met liefde vanuit Zomerland ~ goede reis Renate~…

Stil mij - stil de stem in mijn hoofd, ik hoor mezelf niet langer gisteren weerklinkt in elke hartslag vult mijn holle oogkassen met het zout wat mijn tranen toebehoort, ik huil niet En stil me met je handen door mijn haar omvat me met je lichaam, wees de warmte het bloed, ik heb je nodig mijn zwakte erken ik met gebogen hoofd al zwijg ik…

Ergens tussen jou en mij ligt de liefde begraven onze ogen weerkaatsen het gevoel mijn mond vertrekt tot heimwee in glimlach ik ben verloren in onze toekomst mijn morgen stierf in jouw handen En het spijt me, ergens knaagt het zoete verlangen te proeven aan de verboden droom mijn werkelijkheid te ruw, het doet pijn de dagen te tellen zonder…

Ik kon alles zien door de glazen ruit mijn zicht in gretigheid vertroebelend als adem condens vormt, en mijn vingers afdrukken achterlaten in een poging door het raam te tasten, naar wat in morgen ligt En toen de deur eenmaal open ging vond ik zoveel - te vroeg…

De dag kleurt rood - bloedrood avondzon draagt sporen en waar haar stralen gaten branden schitteren sterren aan andere zijde de hemel vervaagt grijs tot zwart ik dacht dat het andersom zou gaan niet jij, maar ik…

Ik houd mijn handen tegen de jouwe aard jou met mij, in stille verbondenheid ik zie het koord van jouw leven de lijn tussen goed en slecht, iedere dag voorzichtige stappen, om het lot niet te tarten En toch, als het even kan, een zijstap maar nooit terug, nooit heel en altijd minder dan de vorige keer dromen najagend in de nacht, kleur bekennen…

Ik stik, verslik me in jouw woorden struikel over mijn tong in de herhaling in mijn haast om je te kussen en ik dans mijn lichaam naakt - vrij me met je vingers, raak me raak me aan en houd me Was het eens een bed te ver - waar wij bruggen sloegen met meer lust dan liefde, nu is het bed te ver zelfs mijn innerlijke stem verstomd onder…

De hemel hoest dikke zwarte wolken De poolkappen schreien En de zee drinkt en drinkt en wordt dronken De bossen roken hun longen zwart De aarde zucht en steunt Maar slecht weinigen horen het…

Een jong gezicht Verbitterd door verdriet en pijn Tussen oude mensen Met wie ze één zou moeten zijn Een jaar geleden Nog een lachende vrouw Die kon lopen en kon praten En altijd het beste voor iedereen wou Na platgedrukt te zijn, geplet, Door grote wielen overreden In stukjes gescheurd Weggerukt uit haar oude leven Zit ze in een vreemd…

Aleen de rust vinden, niemand wil bij me zijn. Kan me nergens aan binden, de drukte maakt me klein. Door mezelf ontweken, nog nooit zo leeg geweest. Eenzaamheid begint te spreken, nu mis ik mezelf het meest. Gedachten hebben mij verlaten, maar de rust vind ik niet. Zodra mijn mond stopt met praten, spreekt mijn hart verdrtiet.…

Loop niet voor me, ik volg je niet. Loop niet achter me, ik leid niet. Loop gewoon naast me en wees mijn vriend.…

Mijn dochtertje steekt haar hand op murmelt: moesj moesj ik raadpleeg de speelgoedmand neem een geliefde donzen muis die bot wordt geweerd vader draait zich telkens om grijpt alles steeds dat gestrekte vingertje moesj! moesj... dwergspeurtochten in 't rond muren suizen en zwellen verdovingsgas vult de kamer…

Wat geen der Humaniora - zoals de Antropologie - geen der Geesteswetenschappen - Psycho- en Sociologie - geen der wetenschappen van de Mens en Maatschappij met abstracte theorieën hypothesen en technieken, hun methoden van waarschijnlijkheidsleer statistieken, wat zij in concreto niet vermogen in de maat der dingen is kruipen…

In de tegenwind van de zomerstorm Voelt een onbekende stemming Die het zwijgen doet overwaaien Het is doodspel In dit nood weer. Stille getuigen zijn aangespoeld In de nacht van morgen De sterren van de hemel Zorgen voor een schaduw Blijf zitten waar je zit Het is doodspel. Voorbij de regenboog Staat een schaduw dode rozen In een waanzinnige…

Note: gebaseerd op het gelijknamige boek Van Renate van der Zee…

Er gebeurt te veel vandaag, ik moet doen alsof -- het een verhaal is.…

ik ben een kunstwerk met voorbedachte raad hoe dan ook ik ben gemaakt gemaakt door twee kunstenaars niet behouden door hem maar wel door haar. nu pas ben ik af na 21 jaar om een plaats in het atelier te nemen de grote weide wereld ik sta nu op eigen benen geen kunstzinnige kritiek nodig van mijn moeder de verzekeraar of van hem de verloren…

Wij zullen openen een rusthuis voor uitgebluste dichters wij zullen zorgen voor: trijpen pantoffels lauwe radiatorbuizen en elke zaterdag een glaasje wijn Men zal van ons niet kunnen zeggen dat wij de poëzie een onverschillig hart betoonden Wij zullen eens per maand de oude dichters tracteren op wat gaande is: moord & doodslag en…

Ik rust mijn handen op mijn buik centrum van voel in leven vingers dansen op stille hartslag onbeweeglijk sierlijk stil Ogen sluiten aards bestaan buiten een wimperkussend welkom aan de nacht sterren fonkelen mijn afscheid geruisloos vaarwel - ik wacht en was zwart ooit zwaar waar kleuren hun licht schenen nu is het hoop in donkere dagen…

Kijk wat een rust het in zijn hoofd geeft de wereld onder het bladerdak is magisch de zon filtert het zonlicht prachtig door de bladeren Soms als we daar lopen doet hij zijn armen omhoog en vangt de stralen en dan die bomen ....... als een echte boomknuffelaar vindt hij zijn rust Rust in zijn hoofd rust in zijn lijf het leven is al…

Jammer, hij doet slechts zijn plicht, ik had graag dat hij -- een heilige was.…

Hoogstens ikzelf snap wat ik bedoel, met jou zijn -- het misverstanden.…

Het diepzeekoraal is een kasteel vol kroontjes: prinsessenvissen.…

Wanneer ik destijds met Yvonne Iets waarlijks prachtigs was begonnen Dan was mijn kans op jou verkeken Gegarandeerd, dat zou zich wreken - Yvonne, Joke, Pia, Mieke Hoe heette toch maar weer die chique Renate, Isabel, Charlotte Daar waren niet echt van die vlotte - Ik nam ze mee om te ervaren Of zij wellicht de ware waren Constateerde keer…

Wat een mooie stem! Zou hij misschien dagelijks -- honing gorgelen?…

We racen omlaag, zo te horen verliezen -- we nu de uitlaat.…

We dragen hem weg, het gaat moeizaam, hij is zwaar -- met zijn fantoombeen.…

Ik denk aan vroeger en ik herinner me nog -- veel meer dan ik wist.…

Vrije dagen in Spanje slijten moeder Anchie loopt overal kijkend met haar beide dochters door het drukke dorp aan de kust de zusjes Renate en Petra doorvorsen de winkel vol kleurige stoffen en lokkende beeldjes hun handen willen keurend voelen maar dwingen zich tot rust bij stromende gedachten als schuimende bergbeken die elkaar woest…