Alle inzendingen over Resonans

het is een levenskunst om bij het ouder worden in je hart kind te blijven waar werelden elkaar raken verbeelding schaduw tekent in onderlinge samenhang tot ze je uiteindelijk naar de zilte oevers brengen van eigen spiegelbeeld hunkerend naakt en onbedorven in de ziel van een stilleven…

Over de gracht een nieuwe houten brug geen zuchten geen gekraak maar klankvolle resonans het hek helaas dicht het bos privaat ach Rodrigo wat een allee van de bosbessen wou ik de geur van de stilte wou ik de kleur…

de lucht was dunner dan ik dacht ademde in lichte woorden voelde hoe de geest zich minder stoorde aan syntactische verankering zocht vrijheid in geluidloos roepen zonder de beladen resonans opende in licht smolt samen met de kleuren tot het naamloze geboortewit…

ik heb teveel gehamerd op de snaren van je hart de klankkast kneep te vaak de hoge noten maar in de wirwar van geluid haalde ik die er niet uit mijn melodie moest klinken al streek ik tegen haren in jij brak het laatste vals akkoord ontstemde de muziek vol zachtheid is nu ons touché de resonans danst in de klankkast…

Het vermogen tot Klank in de ruimte Die zich aanpast Naarmate de inhoud Meer of minder gevuld Reageert op resonans Die warm klinkt Of hol de leegte absorbeert De schrik of streling van gehoor Onzichtbare verbinding Die terstond dood slaat of Levende trillingen schept Die het luiden schenkt Aan wie zich laat horen Geschreven compositie…

mijn onzekerheid streek jij trilde al blijheid bij het eerste touche vormde langzaam klanken vulde ze met volheid door een krachtige resonans pas later kwamen de hoge tonen in een esoterisch genieten alsof in onze muziek met zijn dialoog zonder woorden liefde opnieuw werd geboren wij hebben de melodie van sterren gespeeld en het…

En mijn enigszins uit de hand gelopen weerbarstige resonans... _________________________________ Was zijn goednieuwsshow sowieso te min Met Faber werd het almaar minder minder En blij met haar zijn allen allerminst Is dit gevolg van zijn verkiezingswinst Heeft niemand van zo'n schijncrisis dan hinder Wat blijft er over, wie trapt er…

ontmoette haar of hem de stem indifferent heel anders dan ik ooit had gekend de lucht droeg geen woorden maar ik kon de resonans diep van binnen horen de blik zag wereldwijd en toch gericht op mij in het leggen van contact voelde een hand aarde wilde mij niet dragen ik was verlicht met zoveel vragen een lach spleet onverwacht…