Alle inzendingen over Sail

weest dan niet verbaasd: brandweer reiniging staken om de CAO wordt tijdens Sail de boel plat gegooid nee weest toch niet bevreesd: compromis is al geplooid voor calamiteiten zullen ze ’n uitzondering maken en ik maar denken bij Sail staat achter elke groene bak een geheimagent of ’n reiniger met de waak als vak…

De kunst boten te bouwen houdt stand Op Sail voeren ze op hun eigen lelievlet Buig en las platen dolpotten en ‘t spant Ja de kunst boten te bouwen houdt stand Met de middennaad pas laatst ingebrand Voor de V-vorm in de vlet uit het pakket Houdt de kunst boten te bouwen stand Met Vmbo’ers bij Sail op hun lelievlet…

Zeilschepen uit de gloriejaren van de scheepvaart varen stapvoets langs toeschouwers op de kade van het oude Mokum met een maritiem verleden mensen zoeken verpozing bij deze beelden uit een oude tijd, een weerspiegeling in het heden terwijl mijn kleinzoon om een ijsje vraagt overpeins ik de moderne tijd met zijn machinerie en ik bedenk…

Vrijwel allemaal dwars getuigd bevaren zij de zeven zeeën ronden de planeet te water In zowel 19de als 20ste eeuw was vaak de strijd op het water de winst aan de wal heen en weer op alle oceanen met verkochte handel als prijs Nadat klippers zijn verdwenen gingen windjammers het beeld opeens enorm effectief bepalen Stevige wind en stormen…

Wandelend over de kade weerschijnen duizend en één lichtjes in het IJ grote masten torenen hoog boven machtige schepen die wereldzeeën voeren vuurwerk tovert een hemel vol met sterren ik droom jou mijlenver van hier door onstuimige golven naar Amsterdam gedragen…

een paar grote schepen kwamen met volle zeilen binnen over het IJ de wind was precies goed daaromheen de kleinere boten je zag bijna grote zeezoogdieren omgeven door springerige vissen zwermen op zoek naar voedsel terwijl de oude walvissen binnen zwommen chagrijnig dat ze gevangen waren in de fuiken van de Zuiderzee drijvend langs…

het IJ leeft, woelt en kolkt van kracht, de bovenlucht is vol wind, scherpe wolken, bolle, blozende zeilen verrukken het publiek, stoer en statig veroveren tall ships de stad, stilschuimend, ingetogen, glijden ze voort op de adem van al lang vervlogen tijden, een golvend eerbetoon aan prachtige schepen, bemand door Russen, Zweden, Noren,…

een plaatje zoals Jacques Brel het destijds wellicht heeft bedoeld in zijn chanson 'Dans le port d'Amsterdam' (Y a des marins qui chantent) drie matrozen op zoek naar iets dat mogelijk in de verte op geluk lijkt... drie paar ogen immer alert op wat het dagje stappen hen zoal zal brengen…

dan ga ik: The king sits in Dunfermline toun, Drinkin' the bluid red wine '0 whaur will I get a skeely skipper, To sail this ship o' mine?' En de blije groep gaat schreeuwen en klappen Ja! dat is zij! wat kan ze dichten! Het is niet van mij! het is ene Schotse ballade, Sir Patrick Spens!…

De maan herinnert me aan mijn dromen, het plezier van het zingen, het spel waarmee alles begon Geen last op onze schouders geen onderlinge wrevel Het heilige moeten is uit ons weggevloeid de wereld in getrokken dwingend en mateloos, kinderlijk eisend dat het tijd is om volwassen te worden maar dat ben ik al en de last van mijn leven…