Alle inzendingen over Schuddebuiken

TV mag ons niet langer amuseren Een culturele glimlach is oké Maar giechelen of schuddebuiken; Nee! De overheid grijpt in, en zal u leren Met formats waar u nu eens wat aan hébt En daar wordt straks meteen bij weg gezapt.…

Het was leuk Het was theater Het was spektakel Tineke Schouten Ik heb moeten lachen Spontaan en ad-hoc Typetjes om te proesten Maar om nu te zeggen Dubbel gelegen of te Schuddebuiken Neen ik zat niet te schuddebuiken Tineke Schouten Het was ook kennismaken Met haar monoloog Die voelde als een dialoog Ze sprak, ze zei veel goeds…

toe ontmoet hij haar twee keer in de trein 's-morgens bij het heengaan 's-middags bij het terugkeren ongeveer twee keer per jaar Zelfs als hij tegenover haar zit en glimlacht, verheugd haar te zien, leest zij verder in Schopenhauer ernstig en ingetogen terwijl hij Schopenhauer niet kon lezen in het openbaar zonder tranen en schuddebuiken…

dichten is een holte tot het zwart op mijn lippen het jaagt de wind tot het waait dood uit de takken slaat de boom die zich leegt van het schuddebuiken en ik ongewis van de gestaltes rijpe pruimen als verweesde kinderen en ik die de vondelingen consumeer alsof het mijn eigen vondsten waren mijn tanden zetten zich in het vlees het spat als bloed…

Je wordt ook doorgaans niet schuddebuikend beter na ziekte Ik kan het weten, behoorlijk ziek geweest met af en toe een glimlach dat het beter wordt, dat ik beter wordt, dat ik beter zal worden!!!…

takken uit de kruinen slaat Zo ook zou het afdichten van holte moeten zijn tot het beurse uit de lippen valt ietwat van vergankelijkheid verketterd is wankel terend op slechts een paar schimmige woorden met enig voortbrengsel de vrucht ontstaat maar het dichten van holte is zeldzaam zoals de boom die zich ontpruimt eens in het jaar met het schuddebuiken…

(toen de lucht zich terugtrok in amber en turquoise wist ik, dat de avond zoeter was) geef me je hart- gééf het laat de aarde achter in zijn werelddans voorbij de glans van klatergoud en overschot schuddebuikend ligt de dag achter valse wolken, het spiegelbeeld van nu verlaat de avondval en witte vogels draaien rond een nieuwe maan…

kriebels in mijn buik het borrelt nu naar boven en dat het niet besmettelijk is kan ik je niet beloven Een eerste hi borrelt in mij op en ook de ha komt er al aan maar ook een ho, een he, een hu zitten nu al bovenaan En daar komt de eerste ha ha ha en alles schudt nu mee Het is niet meer te stoppen deze eindeloze schaterzee Ik lig schuddebuikend…

Wat hebben we daar vanuit onze tenen gelachen, schuddebuikend van de platte humor.…

Een schuddebuikje is het doorgeefluikje van de schaterlach!…

met een stalen gezicht even schuddebuiken.. midden in de winter... deze gezinnen...lách niet, konden tóch al niet reizen hun leven staat op de rails haha.. die deurwaarder hè in dienst van de staat in staat van dienst lekker belangrijk met een petje op hoge-snelheidstraject..lachen...…

volwassenheid Ik ben van het heen en weer, keer op keer Dan hier, dan daar, dan los, dan vast dan zus, dan zo, dan dit, dan dat Wat, dan val ik op m’n gat, maar niet in ‘n gat Want ik sta steeds weer op Opperderrrrrpop, pleurt op ik ben zelden mat of het zat altijd wel een grap of een grol met als accent innerlijke lol ik ben van het schuddebuiken…

Dik voor mekaar dikke mensen dikke mik dikke kick Ik ben niet dik maar 'k zit er ook niet mee want dikke mensen hebben doorgaans zoveel meer plezier in 't gegeven leven schuddebuikend in het hier en nu leven met zichzelf en tot zichzelf en met elkaar Ze zijn allemaal ongelijk, zowel lichamelijk als geestelijk, dat is een natuurlijk…

een kroeg een vergadertafel met zware bureaustoel voor Sven het is absoluut niet genoeg, zwaar onvoldoende waarin Anna Gimbrère aan d'r lot wordt overgelaten Als ze eenmaal de ruimte krijgt over de ruimte te praten vervliegt haar betoog in het niets dit programma is niets, nada, nul, flauwekul Ik zie ze dit lezen: Sven en Alex ze gaan schuddebuiken…

Ik wil even niet praten Niet telefoneren Laat staan discussiëren  En zeker niet lachen Of schaterlachen, schuddebuiken Daarvoor ben ik te ernstig Daarvoor is het te ernstig Ben ik nu te ernstig Te serieus Moet ik denken, nadenken, dagdromen Mediteren, bidden in persoonlijke stijl Piekeren, nageltjes bijten Ik ben echt van streek Om…

voor anderen Ik zing letterlijk mijn tijd wel uit Denken, dichten, schrijven zijn mijn passie Hartenkreten schieten daarbij uit Zo’n 1500 staan er op www.gedichten.nl de humor blijft mijn vriend en vrindje van kleine binnenpretjes tot luid gejoel lacherige ontwapening lucht en licht op soms zit ik te snikken te snikken van de lach dan schuddebuik…

Er vallen Engelen uit de lucht Onthoofd, verkracht, verminkt Geen vallende sterren Maar vallende drones En dan de kruisraketten De bommen in clusters Op 'steenworp' afstand Bethlehem 'Oh kindeke klein, oh kindeke teer' Laat me niet lachen, schateren, schuddebuiken Laat me huilen, jammeren, brullen van intens verdriet Ik had…