Netgedichten

netgedicht (nr. 73.837):

opgejaagd

In alles zit de stelligheid maar
zelden laat de gestalte zich ontwaren

Zo ook de wind die jaagt
tot het waait en de dood
met takken uit de kruinen slaat

Zo ook zou het afdichten van holte moeten zijn
tot het beurse uit de lippen valt
ietwat van vergankelijkheid verketterd is
wankel terend op slechts een paar schimmige woorden
met enig voortbrengsel de vrucht ontstaat

maar het dichten van holte is zeldzaam
zoals de boom die zich ontpruimt
eens in het jaar
met het schuddebuiken
ongewis van de gestalteloze wind