Alle inzendingen over Selma Parmentier

Zin hebben in het leven Is de zin van het leven; Voor de overspannen geest Betekent het dat hij geen Zin in dingen heeft - Voor de depressieve mens Heeft geen enkel ding nog zin…

De ijskoude lucht Strijkt langs mijn Wangen als ik het Raam geopend heb Op de tiende van Het anonieme beton Die ik met moeite Bereikt heb, op weg Naar de vrijheid Die voorgoed zal zijn - Als ik me klaar maak Voor de sprong door de Bitterkoude lucht Verschijn jij daar opeens, Met vrolijke ogen En zacht oranje snavel Knik…

Op blote voeten Loop ik door De separeer, Kamer met betonnen Bed en zwaar Rubberen matras, Wc-pot waar ik Niets aan vernielen kan, Zelfs mezelf niet - Nog nooit heb ik Me zo geïsoleerd Gevoeld, mens in Een betonnen kooi Opgejaagd door Zijn eigen wanen - Ik moet iets bedenken Om deze hel te overleven, En in mijn gepijnigde…

Selma belde vanuit Ouddorp, waar ze al jaren een gelukkig leven leidt en de plaatselijke kerkgemeente voor haar en haar gezin een zalige bedding is. Donder op met je astrale geflikvlooi, stelde ze, en mijn man lust je inmiddels rauw. O, zei ik, gelooft die ook in Jezus dan?…

strand ben ik nooit vergeten terwijl je zei dat je verloofde in een Arabisch land vertoefde, werkte dat deed je helaas haperen toch mocht ik je in badpak bewonderen en zag ik je sexy contouren en je openheid in spirit deden we het volkomen maar het geloof zat in de weg hoezeer we ook naar elkander verlangden en elkaar beminden Selma…

Voor Selma Probeer de ramen van Mijn leven te wassen Met lauw water en Het fijnste sop; Modderlagen, aangewaaide Klei en verschroeiend Saharazand verdwijnen Voor mijn ogen - maar dan De laatste laag die zich niet Verwijd´ren laat!…

Voor Selma Gelukkig Nieuwjaar Heb ik je gewenst Ook al was het Wel wat laat Opgetogen meldde Je me dat we elkaar Binnenkort weer zouden Kunnen zien, dag en datum Werden snel bepaald Tot je gisteren Vertelde dat het echt Niet gaat, eerst nog te Veel verdriet, misschien Dat onze afspraak later Nog komt als het je Weer wat…

het publiek keek naar de bühne maar het podium bleef leeg de dichter deed wat hij het beste kon in alle talen hij zweeg de dichter dicht dit tot verwondering van de zaal die dacht dat een dichter stamelt ------------------------------- deel 2 van 'De Podiumdichter', uit: Parmentier, 13 2004.…

. ---------------------------------- uit: 'Parmentier', 13, 2004.…

Vroeg voorjaar breekt zich het hoofd over de torens duiven staren zich wezenloos op de stigmata ze schijten op het kruis in het hoge voorportaal ruikt het naar gecastreerde heiligen nu verbind me neem me mee nu vleugels raken de deuren als je opstaat -------------------------------- uit: 'Parmentier' jrg. 10 nr. 3.…

. --------------------------------- uit: 'Parmentier', 12/3 2003.…

-------------------------------------- uit: 'Parmentier', 13, 2004.…

zich het hoofd over de torens duiven staren zich wezenloos op de stigmata ze schijten op het kruis in het hoge voorportaal ruikt het naar gecastreerde heiligen nu verbind me neem me mee nu vleugels raken de deuren als je opstaat ------------------------------------------- Dit gedicht van Albertina Soepboer (1969) verscheen in Parmentier…

. ------------------------------------------------ uit: Parmentier nr. 12, november 2003…

. ----------------------------------- uit: Parmentier jrg. 10, nr 3, 2001.…

. ------------------------ uit: 'Parmentier', 2003…

Het wordt nu even veel subtieler en door mijn oproepingen, poëtische seance, ook al leeft zij nog, sta ik weer dicht tegen haar aan, terwijl onze zwemkleding druipt van de zee. Haar zwarte badpak lijkt wel de huid van een tedere walvis, waarover ik met mijn handen streel, terwijl zij haar ogen sluit en ik haar mond beroer met mijn onhoudbare…

De beelden worden steeds gekker en Selma komt in een trouwjurk op mij af, terwijl ze wappert met haar engelenvleugels en op de achtergrond de overleden leden van Viola Beach 'Get to Dancing' uitvoeren. Ze omarmt me van achteren en daarna kruipt ze heel teder in mij, zodat onze zielen volop versmelten.…

sleep koffers vaten touwen de trog we schepen haar in scheef net schelpdieren rukken de matrozen op versnellen hun pas langs het want de trotse trossen gaan uit hun bol en nergens is olie en alles is vol alleen mijn snelle handen rijmen nog met de zeilen de doden de winden het zog -------------------------------------- uit: 'Parmentier…

Ga nu maar slapen; zo alleen kan iemand je wakker kussen het glas om je breken de lucht om je in beweging brengen --------------------------------------------------------------------- Hanz Mirck (1970) publiceerde dit gedicht in het tijdschrift 'Parmentier' uit Nijmegen.…

. ------------------------------------- uit: 'Parmentier', jrg. 13, nr.3.…

. --------------------------------------- uit: Parmentier, jrg. 13, 2004.…

kleding en meubels ik wil de tijd inhalen maar ben kwijtgeraakt hoe lang het zou duren waar je was en waar je zou zijn te vinden kristallicht en wijn, flonkerende nagels en oogwit jouw blik schiet met een flits uit een kartonnen geheugen, verblind herleef ik de flashback van een leugen ----------------------------------- uit: 'Parmentier…

. --------------------------------------- uit: Parmentier 12, november 2003.…

is het de oorzaak die gevolg is, is het de supermarkt die dicteert dat ieder beeld een kopie is van een kopie en omgekeerd je kunt je gevoel niet altijd sturen soms is het de binnenkant die van buiten kleeft en de grootte ligt vaak aan het licht en de aantrekking ligt aan de kant van het plakband -------------------------------- uit: Parmentier…

. -------------------------------- uit: Parmentier, jrg. 13, 2004.…

. ---------------------------------- uit: Parmentier, jrg. 12 nr. 1.…

. ------------------------------- uit: 'Parmentier', 13, nr. 2.…

De boor baant zich Met geschulpte randen Schuin naar beneden Een weg door de Steenharde rotswand - Ik weet dat ik Die boor ben, En gestaag verder Naar beneden draai - Als iets meer dan De helft van de boor In de rots verdwenen is Besef ik dat ik terug wil, Maar het point of no return Ligt al ruimschoots achter me, De…

Selma, snoepje van me, wat smaak je ineens zuur, ineens ben je weer ver weg als een zwart gat en is de leegte onverdraaglijk eenzaam als een graf. Kan ik als astronaut je gedaante nog bereiken of kan ik beter met seances het contact herstellen?…