Alle inzendingen over Sophie

Sophie is een engel. Gestorven als peuter. De dader? Leukemie. Madelief is Sophie's zusje. Geboren na Sophie's dood. De kindervierdaagse eindigt. Madelief brengt haar bloemen, naar Sophie. Medewandelaartjes volgen, spontaan. Het kindergraf, verandert in een bloemenzee. Kinderen veranderen in engelen.…

Ik loop Sophie H tegen ‘t lijf Ze lacht breeduit naar mij Haar oorbellen schitteren Naast de mondhoeken van Haar brede sensuele mond Van mijn stuk gebracht Vraag ik: Poets je lang Sophie Ze lacht: Kwik kwaak kwak Dat is nog langer dan ik dacht…

Mijn naam is: Sophie…

Haar ogen verleiden, Als stadse volle cafés, Zij raakt en ontwaakt, Mijn kloppend hart van lust, Zij vlijt als marmeren zuilen, Op de Roomse pleinen, Toen ik mijn ogen sloot, Droomde ik over de muren, Die verleidelijkheid met zich meenamen, Eeuwig dromen, In het hart, Waar ik het meest genoot.…

de zon gaat onder maar weg is ze niet ze blijft ons verwarmen zolang wij met liefde de wereld omarmen laat mij die zon zijn elke dag laat mij je troost zijn ik zend je mijn stralen mijn eeuwige cirkel mijn groet mijn zonneschijn…

' Zij krabt : 'Dans maar met jezelf ...' Sexy-Slaapkamer-Stemmen Sophie…

Wie ziet u liever van de buis verdwijnen Khalid, Sophie of toch Sven Kockelmann De linkse grachtengordel in de ban Of rechts Op1 met Jort en al de zijnen Als Geert de baas wordt valt er niets te kiezen Dan pakken ze daar allemaal hun biezen…

alsof de gesprekken die ik hoor zich uit boeken losmaken ik kijk haar aan vanop een afstandje soms is er geen verband en toch hangt alles samen - meisjes en vrouwen uit andere seizoenen, een schoolblad - het zijn flarden die een weg vinden aaibaar zoals rood fluweel iedereen praat in de warmte van haar licht een gedachte komt…

De korte namen blijven maar hoog scoren Al vijf jaar lang staat Sem in de top-drie En bij de meisjes geldt dat voor Sophie Wel zijn er te veel Hendrikken geboren Waarom was mij een lager aantal liever? Mijn mede-sonnetteurs zijn exclusiever…

Het spookt door mijn hoofd Het wil nooit meer weg Het gaat nooit meer weg, want ik ga weg…

Geploeter in mijn maag Bliksem in mijn hoofd Een rauwe droom weggespoeld Door een plotse regenbui Niet enkel het wachten en verwachten Vernietigde mij Het was meer een bom vol haat en liefde Die ontplofte In mij Een enkel woord is genoeg Om de pijn te verzachten Om een glimlach te toveren Op dit betraand gezicht Enkel blijf ik wachten…

Neergedaald naar de bodem Gevangen achter tralies Overspoeld door verlangen Een gezonken wrak Vastgeketend aan jou Verdronken in de overvloed Aan schijnbare minieme wonden Enig lichamelijk gevoel Verdwenen Getransformeerd in een zwarte gloed Waar enkel hoop Een redder in nood kon zijn Helaas werd hoop weggespoeld Door reusachtige golven…

Hartverslindend monster Jouw sentimenteel gedoe Ik verafschuw jouw blindheid Je bloeddorstige wreedheid Met mijn effectloze bliksemschicht Vernietig ik jouw inwerking Het loodzware gewicht Waarmee je mijn hart gesloopt had Wordt erbarmelijker Rampzalig is de verdediging Waarmee ik het maar moest doen Verwoest door jouw monsterleger Sta…

Ze is nogal onpeilbaar Een vlinder in de schaduw Met een heel fel kleurenkleed En een vlijmend scherpe tong Zo balanceert en evenwicht Ze tussen dag en nacht Zegt of denkt nooit precies dat Wat een ander haar verwacht Ze lijkt zo snel uit haar lood Maar is stiekem van staal Deze vlinder vliegt te laag, Komt nooit dicht bij de zon, Terwijl…

Nu de bladeren weer losgelaten zijn, De kleur van rood en geel zijn intree doet Lijkt ook mijn zomergeluk te zijn gevallen Op de straat waar ik het rood ontmoet Ook op mijn wangen trouwens Maar dan van kou en wind Niet van geluk, mij eens verhitte Als de winter wordt geboren Hoop ik te zijn als sneeuw Mooi en wit en zuiver Wanneer ongetreden…

Hoe ik zat met dat boek in mijn handen Dromend dat ik een groot dichter was Kopland, Nijhoff of misschien wel Kloos Maar dat ik toch voor het leven koos Zoals het kwam zo leeg en langzaam Zittend op mijn stoel kwam het voorbij Niet als een film – zoals het hoort En valt eigenlijk beter uit te leggen Door gewoon niets te zeggen En te kijken…

Op het station stond ze te roken Alleen en in elkaar gedoken Ze had mijn moeder kunnen zijn Lief en mooi en klein Maar de dood stond in haar ogen Of was het de prozac Ik kan het echt niet helpen Maar ik moest huilen om dat wrak Van een vrouw zo alleen zo zwart Eenzaam en verscholen In die dikke zwarte jas Moest ik toch wel huilen Omdat…

Het zit zo diep van binnen Kan er niet omheen Elk klein dingetje Gaat door merg en been Bij elk stukje spanning Knapt het in mijn hoofd Pijn die blijft kwellen Totdat het is verdoofd Door te bellen Door te roken Door niet op te staan Door gewoon heel lekker te koken Door de tijd te laten gaan En de dag nacht te zien worden De zon de…

I. De Sakura dwarrelde op onze verhitte hoofden en de nachten waarin wij in oren van anderen fluisterden vervlogen geruisloos. Door de zuigende rode lichten op de wolkenkrabbers, omhelsd speelden we met de schaduwen van hoge bomen van Yoyogi park en we dansten als vogels roken het ontstaan van de lente en werden weer mens.…

Tussen boekenkasten van kartonnen dozen het bos van gedragen kleren en rook van voorgangers Schieten vingertoppen elektrische schitteringen door zielige gordijnen naar de tl-verlichte gang Een kruik in mij vult zich warm. Een vloedgolf van smeltend rubber vertraagt voordat het vanuit mijn tenen mijn bestaan vernietigt Een ballon boven…

Op die momenten Wanneer de bladeren kleuren Of juist groeien Wanneer de wereld wit wordt Of juist groen Denk ik aan jou Momenten van een vroeger nu Verstillen als tableau vivant Op plaatsen waar je nooit bent geweest En de wereld staat even stil Mijn tranen vallen Herfstbladeren in de vijver Om wie je was en hoe ik toen was En om hoe…

Doelloos zittend in het heden Verlang ik smachtend naar de toekomst Want de pijn uit het verleden Is nu wel genoeg betreden Vooruit gaat het pad dat ik lopen zal Niet bang voor versteende spoken Achter rechtgehouden schouders Glimlachend naar de horizon Daar plant ik dan mijn nieuwe boom Verspreid mijn bladeren in de wind De fluiten klinken…

Waarom zo traag gelijk een winterslaap Terwijl pas herfst en stortbuien slaan ruiten Waarom zo leeg als luchten blauw Terwijl blijkend blij en vol van menszijnde Hoeveel ik kan niet doe en zeg Omdat normaal en schijn moet schijnen Hoeveel ik denk en schrijf als dromer Liefst ver weg denkend gevonden zou willen Worden Het woord me achtervolgt…

toen ik dwaalde en maalde door de gangen van de bibliotheek en mijn geheugen en tranen, wanen en dromen tezamen zorgden voor onbeschreven blad een perfect wit papier bevond ik mij ineens in een keerpunt toen ik de deur vasthield en een kaart mij aanscheen: Aan geluk kun je werken.…

Ik kom uit een gek geslacht Ik heb geen goede genen Ik heb aanleg voor depressie Vrolijkheid is zo weer verdwenen Ik vecht tegen mezelf Word chaotisch van de pijn Ga dingen vergeten Ik wil niet emotioneel zijn Van de tranen raak in paniek Van het denken word ik ziek Ik haast maar rond en doe feitelijk niets Niets is veilig, alles leidt tot…

Help me Het drijfzand is zo zwaar Mijn voeten zijn traag Mijn gedachten zo snel In het logge zand Ga ik ten onder in los zand Duizend armen reiken Ze zijn van mijn gedachten Op zoek naar houvast…

In ruste zijn is een soort van dood Zonder werkelijk te sterven Houd je op te bestaan. In ruste zijn heeft niets met rust te maken Het is het opgeven van een stukje leven Een zelfgekozen dood. In ruste zijn gaat heus ooit over Je lacht vanzelf wel weer Het leven tegemoet. In ruste zijn Is onverdraaglijke pijn Een plekje geven.…

Soms wil je het zo graag vinden, Je zoekt het, wanhopig, je krijgt het niet Dan vindt het jou, jij zat er niet op te wachten Je zocht het niet, waarom komt het dan? Helemaal gegeven, alles gezegd, gedaan wat je wilde maar het vlucht weer weg, weg van jou Nu wil je het juist zo graag, je hebt het nodig, altijd Het is er niet meer, wanneer…

Vandaag stond mijn wereld stil Ik raasde door door door maar Bewoog niet Niemand die het deelde Nog geen seconde stond de wereld Stil Niet van ‘zeg wat ik moet doen, ik ben er om je te helpen’ Niet van ‘Ik zal er altijd voor je zijn’ Zij gingen gewoon Dan ineens dat moment van Helderheid Verdriet, dat is gewoon hetzelfde als eenzaamheid…