Alle inzendingen over UMC

Bus die langzaam Door het landschap Rijdt om mij na Arbeidstherapie in Het UMC weer veilig Thuis te brengen - Passagiers die zichzelf Uitvreten, en ik die Droom dat ik terug Mag groeien tot de Kern van hem die Ik ooit geweest ben…

Ken dat gevoel Van dagelijkse aanvallen Door alles en iedereen Veilig voel ik Me op weg naar 't UMC Gewoon in lijn twee Woonkamer die gestadig Door het landschap glijdt Licht in duisternis Van angst en dwang bevrijd…

vaak al Verdwaald in het Oerwoud van mijn Gedachten - ondoordringbaar Woud soms, dan weer vol Pijnlijk lege gaten - Heeft het licht mij Goddank nooit verlaten En ben ik door De dood heen Veilig aangekomen Zo wordt mij verteld En is mijn aankomst Veilig gesteld Met veel dank aan het Universitair Centrum Psychiatrie, UMC…

Je ogen hoeven niet zo Hard te staan, ontspan Die harde lijnen om Je kaken - een knikje Is genoeg, een hand is Snel gegeven - meer hoeft niet; 't Is goed zo als je 't doet, zo, Neem de ruimte voor jezelf Die je nodig hebt, en laat hen De ruimte om in te leven, Tot dat het leven je kust - Laat je meevoeren door de Ragfijne pianomuziek…

Geweldig, die ontdekking van een gen Dat lichaamsouderdom schijnt te bepalen Straks weet ik welke leeftijd ik mag halen En waarom ik daartoe veroordeeld ben Zodat ik mij kan vast gaan klampen aan Een datum voor mijn vlucht naar Ispahaan…

In stilte hebben We je gekregen Waar wij je Met zoveel vrolijkheid Verwachtten - Voor je geboren werd Was je al in stilte Gestorven, Zijn we onverwachts Bevallen van de dood In liefde opgedragen aan onze zoontjes Rikkie * 29-09-1989 + 29-09-1989 Rik * 25-07-1990 + 25-07-1990 Van papa en mama…

Reeds vallen stinkende lijken als rotte aardappelen uit de UMC-kast van de voormalige Rijksuniversiteit Utrecht... Zie ook Nico's snelsonnet van vandaag. _________________________________ MEA CULPA?…

Voor J. In het diepste duister Van wat ooit mijn Donkerste nacht was Heeft de vroege morgen Lichtjes aangedaan En ben ik teruggebracht Bij haar die ik liefheb En bewonder - en leef ik Samen met haar in het Licht van de verwondering…

Als dit takje hier vlak voor mij Dat op het toppunt van schoonheid Zich in tweeën splijt, Ongewis nog over de toekomst Die hier voor hem ligt Zo voel ik dat mijn geest Voor een onmogelijke keuze staat: Doorgaan zoals ze gewend was Recht door zee, zonder pieken en dalen, Of toch de tweestrijd met zichzelf Aangaan met het risico als…

Sterrenstelsels en supernova's. Stralende zonnen en sterrenstof. Beken en snelstromende rivieren. Bewegingloos lig ik op de operatietafel. Verwonderd kijk ik in een universum. Mijn oogchirurg is aan afronding toe. De laatste lasershow gaat beginnen! Daarna sluit hij het planetarium. Verwonderd en met vragen sta ik op. Mijn oog is tijdelijk…

Wat is het toch onbedoeld heerlijk, wanneer ik nog niet kan slapen. Ik hoor mijn angst uit snurken gaan. Ik voel mijn levensmoed ontwaken. Ik zie gedachten uit het niets ontstaan. Woorden gaan naar woorden zoeken. Wat is het toch onverwacht heerlijk, wanneer je in je ziel kunt kijken. Totdat de slaap je vreedzaam overmant.…

een steek in mijn zij - klein, vluchtig hij blijft hangen, wordt erger, dwingend wat is dit - wat betekent het mijn hart bonkt, mijn gedachten rennen Google weet het - vast - kent de angst een lijst verschijnt: onschuldig of fataal de letters schreeuwen ziektes nestelen zich diep in mijn hoofd misschien is het niets Misschien is het waar…

In het hersencafé waar wachtenden hun gedachten neerzetten als jassen over een stoel, haalt Jim mij op. Hij weet de weg en ik ook - al is het een weg die kronkelt door twintig jaar van stemmen, vragen, schaduwen. Aan de houten tafel staan twee vreemde apparaten, stil als dieren die niets verklappen. Vandaag ben ik stabiel genoeg om niet…