Alle inzendingen over Verwoesting Verdriet Verlies

Een handvol zand: Met een hand vol zand begon haar pad van leven, onwetend wat ze zou beleven. Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen, dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden. Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht, ze straalden hoop, liefde en pracht. Ze danste op de tonen van het lied, dat vreugde…

Hoe sterk ben je wanneer je niet meer rouwt maar kunt vieren dat jouw dierbare geleefd heeft en voor altijd aanwezig is in jouw hart…

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

In Den Haag wordt de schappelijke buurt Mariahoeve wreed geraakt door plotselinge brand in een woongebouw onder zwaar gedonder storten muren in elkaar tussen grauwe steenbrokken laaien vlammen werend verbergen hun slachtoffers vallen rokend ineen puinhoppen gloeien halsstarrig dagen elke hulp uit onmenselijk zware arbeid en moed die…

Gescheurde krachten beuken op de kust Verwoesten werk en eindeloze strijd Natuurlijk wint de zee in korte tijd Geholpen door de aardse levenslust De branding zucht verlies en deint nog na emotioneel kolkt nu de media…

Ik heb je neergelegd in een bed van zand. Jouw naam gegrift in steen. Blauw als het water waar je zo van hield. Zo lang, zo lang alweer geleên. 'k Beleef nog altijd die momenten, van hoe ons samenzijn begon. Ik kan ze niet vergeten, omdat ik toen mijn leven, pas leven noemen kon. De jaren die verstreken zijn, maakten van mij een oude vrouw…

Weet dan dat God er altijd voor je is Hij kent jouw grote verdriet en pijn Hij laat je nooit alleen en zal er zijn Reken maar op Hem, zeker en gewis.…

Het is helemaal op Tederheid is vervlogen Heeft plaats gemaakt voor haat Ongeloof doorklieft alles als een rode draad Opvolgende spanning veroorzaakt een explosie Daarna is het stil © Schrijfster: Anja Maria Vereijken 11-06-2008…

Afscheid van pijn Verlies en verdriet Het slijt maar wanneer Dat zeggen ze niet De tijd heelt wonden Maar mijn verdriet zit gebonden Vast in mijn lichaam en geest Ik ben bevreesd.…

Alles verstikkend van zuur vergeven sla ik wonden die ongeneeslijk zijn, injecteer ik groen met druppelend vocht tot een wisse dood het bruin zal verven…

De dag verbleekt de wilde vlam die als een ijl, doorschijnend spook, verwonderd op de wereld kwam in 't weefsel van haar dichte rook. Heugt haar de aanbidding vreze-diep, die tot haar innigst wezen klom toen haar de jonge mensheid riep? - hoe blijft zij verre en woorden-stom. Wie wijst haar nu op 't wereldrond te midden van der volkren…

Ik hoop dat je trots bent op wat je hebt bereikt Mijn hart door jou gestolen Mijn ziel voorgoed omdijkt Nooit meer zal ik geven Wat jij gekregen hebt Nooit meer komt terug Wat jij hebt weggemept Nooit meer doe ik open Wat door jou gesloten is Nooit meer het verlangen naar iets dat wordt gemist Getekend door die tijd Mijn kijk op alle vrouwen…

Kijk ik naar de wereld reeds vergaan verlies ik de greep op de diepste lagen van mijn bestaan vlucht ik in beeld 6. Mens geheel van beige stoffelijkheid kwetsbaar en verwoestend mens geheel van subtiele verlangens en rauwe lusten mens geheel van hebben en zijn strijd 7.…

Traan, verdriet, woede, kwaad. Jij verwoest me, Verwaarloost me, Jij maakt me kapot. Verbittert me, vertrapt me, Ik wil dat je me verlaat, Ik wil dat je vergaat. Het is een oceaan van zielsveel pijn, Zonder eb en vloed, Ik verban je uit mijn leven, Voor nu en voorgoed. Traan, verdriet, woede, kwaad...…

kabouter weg heel het bos verdrietig klein verlies maar toch grote pijn in de harten van iedereen die de kabouter liefhad.…

Een laatste zomerdag Na een veel bewogen zomer Met zoveel verlies in me En zoveel verlies om me heen De bladeren vielen vroeg dit jaar In de harten van mensen De bladeren die verkleuren En die vallen gaan Ze weten van het verlies Ze weten van het verdriet Ze weten van de taak die zij hebben Om ons te laten weten Dat ieder leven vergankelijk…

IS-geweld valt nauwelijks te keren, IS maakt alles met de grond gelijk. Gedegen is haar werk in de praktijk, IS wil zelfs ruïnes ruïneren. En later wordt voor vreselijk veel geld De puinhoop tot ruïnes weer hersteld.…

Nee je mag niet te lang treuren Men sluit alle deuren Maar je hebt nog steeds verdriet Waarom is dat iets wat men niet ziet Hoelang mag je rouwen En het verlies mee sjouwen Geef het een plek Maar verdrietig zijn vindt men gek!…

Verdriet van een vriend raakt je diep bittere tranen van verlies zoete tranen als herinneringen de wortels van jouw bestaan langzaam weg gegleden een heel leven lief jouw verdriet raakt ook mijn hart vriend…

Met verdriet sluit ik mijn ogen Wetend wat me te wachten staat Wat zo boven water gaat komen Is iets wat me niet koud laat Omdat ik eigenlijk hoop dat het niet wordt gezegd Ik ben bang als de dood Maak het niet bekend... Want als je dat doet verlies ik je voorgoed En dat wil ik niet Het einde is verdriet....…

druppels druppels vol water van tranen van verdriet om het verlies van iets dat niet is en niet was niet nu niet later vloeien terug in stromen van tranen vol water in druppels druppels van geluk…

grenzen vervagen groeiend onbehagen uiterlijk stoer en sterk sleept hij zich naar het werk verdronken in zijn verdriet hij voelt het niet herinneringen verdwijnen verlies van de zijnen zoekend in zijn hart raakt hij steeds meer verward verdronken in zijn verdriet waarom o waarom zag ik het niet?…

We zijn allemaal verliezers We zijn allemaal winnaars Ik beslis om in schoonheid te verliezen En om in verdriet te winnen Ik beslis om ik te zijn Om te leven in de nacht Ik beslis om in mijn winst Niemand verdriet te doen Ik beslis om in mijn verlies Niemand blij te maken Ik ben ik en hem wil ik zijn…

Dan hoef ik niet binnen in me, die pijn te voelen Van verlies, honger, angst ongeloof en verdriet Een schreeuw weerklinkt! Een schreeuw van protest…

ik lief je ik droom je ik zie je ik dans je ik kus je ik omhels je ik ruik je ik praat je ik hoor je ik voel je ik duw je ik verdriet je ik ween je ik derf je ik verlies je ik haat je ik had je liever lief…

ze bewoog en bracht verbijsterend veel verdriet verwoestende golven spoelden over dat wat ze met liefde hadden gemaakt met lege handen moeten ze bouwen aan een nieuw begin…

Verblind door mijn tranen, verwoest door verdriet. Ik voel me zo eenzaam, geen mens die het ziet!…

Eeuwig verdriet probeer Ik onder ogen te zien, Niet weg te duwen, Maar een plaats te geven Waar ik bij moet kunnen Als ik het niet langer Harden kan - zo wil ik Jouw verlies, kind, beschouwen - Aanschouw ik het beeld dat ik Zo hartverscheurend lief had - Ik merk dat het schouwen Alleen al een afstand schept Tot mijn diepste verdriet…

Ik zie het verdriet in je ogen Je ziet een tank die weg gaat Verwoeste huizen, kogels overal Allemaal puin waar je op staat Je slentert naar je huis Alles is kapot Je hoort je moeder huilen Die voelt zich ook al rot Je vader die wat puin opraapt Niets is nog wat het was Je kunt nergens spelen Er ligt wat bloed voor je huis, op het gras…

Zachte tonen Avondstilte Een klank van een gitaar Een treurige melodie, Kilte Verlies, eenzaamheid tegaar. Windvlagen ruisen door de bomen Ver van je liefrijk hart, Als tranen van verloren dromen terug naar zorgen en smart.…