over en weer gepraat
en dan vallen er stiltes
uitgesproken en verzitten
op de klok kijken
langs elkaar heen zien
de hond moet uitgelaten
hier heerst de kunst
van het zwijgen.…
De versleten rand
waartegen jouw benen
schuurden
bij het verzitten
De kale plekken
op de leuning
waar jouw hand
de bediening omklemde
De losse stof
op de zitting
van het draaien
in je slaap
Ik haatte die stoel
waarin jij zelfs je laatste adem
richting de tv zuchtte
Tussen de kussens
vind ik een paar muntjes
en ik glimlach…
een vrouw nubisch misschien
kwam binnen in de metro
zo fraai in de vorm gegoten
mijn mond viel ervan open
ik zat ermee verlegen
om van te verzitten
het voelt zo dom
hoefde niet
achter mij
rauw op mijn dak
een stem die zei
ah tijd niet gezien
kerel jij lustte
d’r toch indertijd
wel sjokkola van
krijg je ‘m
met alle beroerdigheid
nog…
Ik zag jou wel zitten
je was bezig
je zicht te verbeteren
om de splinter
uit mijn oog te halen
en je eigen
balk bij te schaven
Ik ging verzitten
afwachtend
of je mij
nu zou zien
je praatte over
haar, over hoe
bijzonder ze was
Ik wachtte: welk
onderwerp zou
er nu komen
ik koesterde niets
keek naar binnen
waar begon het
te…
rijgen tot landschappen
met de uitnodiging
van de stralende zon
tot een sprong in
een dartel riviertje
met bovenaan de bron
nog glinstert het
opfrissend spatten
van water als
verkoeling op de
hete zomerdag
natuurzuiver klinken
stroompjes tegen
rots in de buitenbocht
in een zacht
bewegen kwamen
handen elkaar tegen
bij het verzitten…
zacht rolde
de bal zijn
richting uit
inlopen of
gewoon blijven
staan en met een
schijnbeweging
in de aandacht
van de toeschouwer
blijven en hen de
kans en tijd geven
om iets te doen
dat redelijke
gevolgen heeft
voor het verdere
spel hij zag hoe
het publiek al ging
verzitten toen hij
in beweging kwam
een aanloop nam
en de…
Je pakt je leesbril want je hebt geen lenzen en verzit je,
dit nieuws behoeft geen telelenzen.
Buiten de deur vertoeft nu een steur,
dus hoed je voor de elementen.…
keek ze nog even in de spiegel
schikte haar kapje en duwde wat losse lokken eronder
vergezeld van haar vijf zoons die hun beste pak droegen
togen ze naar de stad
ze zouden zich laten fotograferen
rondom en op de schoot van hun moeder
denk erom: niet bewegen
zijn de jongens gaan schuifelen
tijdens de lange belichtingstijd
ze zijn gaan verzitten…