Alle inzendingen over Wij-gevoel

als een slak met wintertenen, schrijd ik door een waterbed, wachtend op die ene meester, die dan net mijn leven redt.…

Spreeuwen honderdvoud Rondedans in avondzon Wij-synthesevlucht…

Elke dag eventjes maar dan praat ze tegen mij en ik tegen haar, zij en ik zijn gewoon wij. We kennen elkaar van het dagelijks mailen, en een dag niet gezien, wat zou er aan schelen? Zo is er een vriendschap voorzichtig opgebouwd, en het is voor ons beide al heel erg vertrouwd. we sluiten dan af met; veel liefs en tot morgen.…

dit is de dag de middag tussen januari en februarie een rustpunt een moment ik weet dar er duisterheid kleeft een spanningsveld een krachtmeting dit is de dag de middag weg rustpunt weg dat moment want zonder dat moment geen vreugde geen fijn zijn geen moment van daar geen moment van zijn zal er...…

En waarom sinds ik jou ken, ik het gevoel heb dat ik leef. Ik zou je willen zeggen, waarom ik van je houdt. En waarom “samenleven”, me met jou nog niet benauwd. Ik zou je willen vragen, “zeg, wat voel je nou voor mij?” “Maak ik je gelukkig, is er wel een WIJ?” Ik zou je willen vragen, hoeveel je om me geeft.…

Bladeren vallen voor ons versieren het pad waarover wij dwalen herfstkleuren lichten op met de zon wij lichten op met de laatste zonnestralen de laatste regenbui van vandaag heeft regendruppels achtergelaten glinsterende bladeren alsof belegd met kleine karaten zingende stilte om ons heen het zuiverste geluid dat bestaat alleen de wind…

tellen dagen dichter bij, dat ene zekere weten, de kalender wordt dan strepenvrij, gemiste uren worden vergeten de storm die van binnen woedt, laat ongesproken woorden verwaaien tot krachtige akkoorden, wij hebben alles nog tegoed…

warrige stegen waar schaduw om yoghurt honing en noten vroeg en altijd wel een plek waar het zacht was en zoet en wij…

Zij aan zij jij en ik werden wij.…

niet waar eindig ik waar begin jij maar ongedeeld wij ik jou vast en jij mij jij mijn rust ik die van jou jij die mij kust ik ook van jou die ene hand daar onze ogen voor elkaar perfecte glimlach nacht ochtend dag je haar je adem je zuchten je handen houden vast mijn Waar mijn bodem mijn luchten mijn branden alles…

Is het in de mist mystiek van verleden onbewust `t heden waar wij liefdevol profeten weten klein groot man vrouw zonder vooroordelen mistig verleden onverschillig weggegeven.…

Zeg schat, als ik nu eens in de relatie Het woordje 'ik' vervangen zou door 'wij' Word jij dan weer wat aardiger voor mij En dat ik je dan niet zo vaak meer kwaad zie Daar trap je dus niet .., da's jóuw conclusie IK weet alweer genoeg..WIJ hebben ruzie!…

nerveuze ontmoeting, begroeting beginnen, beminnen verkennen, verwennen omarmen, verwarmen ontroeren, ontvoeren strelen, bespelen, vurig, ongedurig kussen, blussen lustig, onrustige hartstocht; Wij samen.…

we zijn verstild raken elkaars hart niet aan verklaren liefde, vrijheid, boterletters tot de maan weer anders schijnt in de nacht verdwijnt wat angst om ’s morgens lichter te verkleuren fluister ik een zachte lach…

onder de paarse lucht verbrokkelen torens jammeren stemmen op gebarsten aarde splijten huizen in het matte maanlicht vertrekken goden in doodse stilte wie zijn wij mensen?…

hand in hand samen op weg die we nog niet hadden afgelegd in dit leven Je kan nog zoveel geven. Verdwalen we in het bos met de maan als sterrenstof om ons heen dwarrelend verzengend neerstrijkend onze liefde laten blijken.. blijf ik je liefhebben tot het eeuwige…

wij samen hand in hand. een gevoel dat je niet weet waar je beland. wij samen zij aan zij niemand die er tussen komt de liefde nabij. even wij samen deze liefde, een gevoel van kracht. is dit liefde of is het jouw macht? het zijn de momenten waar ik lang op heb gewacht. een gevoel niet te beschrijven samen worden wij één.…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Ik zie een prachtig gedekte tafel en krijg de neiging om alles omver te werpen Stilletjes trek ik mijn schoenen uit en klim op tafel, mijn rok omhoog Zachtjes tik ik met mijn tenen tegen het eerste glas het rinkelt zacht, en dan ga ik los Met elegantie wip ik ze eraf en dan krijg ik het te pakken ik schop ze eraf als een voetbal maar met gevoel…

Tranen rolden vanmorgen: “Stel dat het Uw kinderen zijn.” Ja, stel dat het mijn kinderen zijn. Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood. Vondel beschreef het al: “Wat kan de…

Voor alles wat wij waren, wij bestonden voor elkaar wij stonden zij aan zij jij niet belangrijk beter dan ik maar gelijken wij bereikten een hoger doel: namelijk vriendschap, en zelfs kameraadschap met diep, innig gevoel!…

een gevoel van leegte een gevoel van gemis het is niet grijpbaar er is niets mis een beetje onzeker een beetje verdriet het is even anders niemand die het ziet een gevoel van leegte afscheid nemen van een gevoel van gemis dus toch houden van een beetje onzeker straks weer voorbij niet meer alleen nee dan is het, wij…

pak me vast en hou van me Ik weet dit kan je Ik zal je omstrengelen met gevoel Ik weet datje dit ook bedoel Wij samen zoals het altijd klikte Dansend in ons ritme…

Je lijf Je zinnelijke, zondige lichaam Ben met mij Zie met mij Raak mij aan Overal staan wij tot elkaars beschikking En tussen de lakens worden wij opnieuw verliefd Je ogen open of gesloten even mooi Gevoel van eenwording in onze armen Kijk me aan of niet ben er in het zinkende gevoel van ons bestaan Verdrink in het gevoel…

Hopelijk snap je mijn zinnen, wat ik zeg wat ik bedoel Ik kan niets anders zeggen, zo is mijn kwetsbare gevoel..…

Ons weerzien komt, en het gevoel gaat. Het is een ontmoeting als een bliksemschicht. Maar het gedonder komt altijd te laat. Waardoor ons vuur niet voor wrijving zwicht. Noodweer kan als een rivier van de berg stromen. Maar het beekje in het dal evenaart onze krachten Net zoals wij ons gevoel uitspreken van ideale dromen.…

Het beeld schetst de werkelijkheid van mijn gevoel de passie die wij delen in een universum ver van hier het kost geen kracht op lichamelijk of mentaal gebied wij komen in harmonie met ons hartstochtelijk vertier.…

Vechtend tegen de golven van het moeten zijn wij nooit meer echt blij wij zijn niet meer vrij. Vechtend tegen de golven van het moeten zoeken wij naar ons gevoel léven is toch ons doel.…

Wij weigeren te buigen Voor gevoel van angst en haat Zodat liefde kan groeien Tot ongekend formaat…

Al zijn wij dan tezamen toch ben ik alleen ik voel mij erg eenzaam dat trekt zo door mij heen. Het lukt mij niet te krijgen het gevoel van samen zijn soms voel ik door die eenzaamheid een naar gevoel van pijn. Als ik dit zo blijf houden bij mij binnenin dan heeft het samenblijven voor mij niet zoveel zin.…