Alle inzendingen over Zielsdiep

Ze keek naar me alsof ze mij tot in het diepst van mijn ziel kon doorgronden en die vrouwen vind ik best een beetje eng, normaliter, maar zij deed het liefdevol. Door de sneeuw gleed ik bijna uit, maar als een stoïcijns ridder fietste ik door de zwarte smurrie feilloos verder, langs een debiele zigzagversperring richting mijn veilige vesting…

je raakt me diep niet alleen tot in mijn hart of tot in mijn tenen maar tot ver in moeder aarde waar mijn ziel veilig schuilt met een stil verlangen uit een ver bewogen leven en ik heb geen idee wie jij was of wie ik was of waar we zijn gebleven ik weet alleen en dat is het enige wat ik zeker weet dat je me raakt zielsdiep…

Zo’n dichter tuurt graag zielsdiep in het glas en wou dat hij drie kasteleintjes was.…

Zijn bundels lezend denk ik: ’t hoort erbij Pas door de drank ontstaat puur dichtplezier Dus hijst hij liters wijn of dito bier En droomt van veertig flessen op een rij Zo’n dichter tuurt graag zielsdiep in het glas En wou dat hij twee kasteleintjes was…

Nog één week in sferen van glans uit de dozen met spiegelreflecties in plexiglasfiber In sprookjesland toverrijst schoteltjesogen donkere stuiters in zielsdiepe vijvers Magische kerstster verlichtingsmomenten van engelhaarslingers en bambikijkers Kindervermaak in een klein paradijs de wondere zolder als speelgoedpaleis…

nooit zal je lach een gave huid weerspiegelen of de kleine schaduw komt maskerend weer in beeld je eerste oogopslag toont alle vertes in een openheid van kleur die grenzen overschrijdt je weer verlaat als zielsdiep is bereikt waar licht verdonkert en je gaafheid met littekens is verrijkt je hebt geen muren opgetrokken maar je huid…

ik heb heel even naar je gekeken een droom in vogelvlucht toen werd ik alweer wakker met een glimlach en een zielsdiepe zucht…

Verbonden ben ik nu vooral met de Ene Vrouw die ik zielsdiep liefheb, ondanks onze verwijdering, De Ene God is net als Zij, op dezelfde manier aanwezig en dus ben ik zeer tevreden. Maar ik mis haar fysieke waarheid meer dan ooit, begrijp me goed, hoe mooi ook de spiritualiteit, het ontkent wel vaak de tastbare ontbrekingen.…

Ik strand in diepe boetedoening, schaam mij zielsdiep en ga vol tranen de eeuwige vraagtekens tegemoet. Het enige wat mij nog kan troosten, is de Christusicoon, die mijn Vriend zelf geschilderd heeft.…

is voorgoed gedoofd en je grappen kunnen enkel nog engelen en heiligen doen lachen, terwijl zoveel mensen nog op je zaten te wachten, vol respect de hartkleppen opengeklapt, lieve al zozeer geplaagde, ik haat die ondingen op vier wielen al sinds mijn geboorte, liever zie ik paarden terug, al kunnen die ook lelijk trappen, jou zouden ze zielsdiep…