in azuurblauwe lucht
drijven wolken, zacht als wol
een vlam blaast warmte
in het bollende doek
een mand vol mensen
zweeft langzaam omhoog
hoog genoeg
voor een blik die alles overziet
laag genoeg
om de aarde nog te voelen
de mensen nog te groeten
stilte heerst boven
drukte daar beneden
we varen op adem van de wind
als veertjes zo licht…
Ik ben
-eerlijk gezegd-
een vreemde vogel
Ik blaas
mezelf niet op
ben zelfs niet opgeblazen
Ik wil
ook niet langs
hemelen drijven dan wel razen
Ik heb
wel wat weg
van een felgekleurde kogel
Toch heb ik
een kop,ogen,snavel
kortom:'n gezicht
Deze dichter
heeft zelfs
over mij gedicht
Noemt mij:
een vreemde vogel
nog net…
Daar ergens in de bergen
van het verre midden oosten,
in het midden der ballonvaart
over de himalaya naar 't midden
van het verre oosten
sprak konstantinos kavafis
zijn ode aan hafez,
in bewondering staande
op zijn schouders
erudiet doch van nature
evenwel beschroomd en bescheiden
sprak hij zich zelden
direct uit en ontwapenend…
verblijven in hogere sferen
mijn gedachten waren niet meer beneden
ook hiervan valt er een hoop te leren
Vrij van zorgen, gedragen door de wind
wachten op wat komen gaat
het voelt goed
maar we blijven paraat
Toch was het voor mij mentaal moeilijk
zo afhankelijk van weer, materiaal en mens
liever met beide benen op de grond
maar een ballonvaart…
Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk iets te slikken, een ballonvaart
te maken en op het mozaïek van je land neer te kijken als een slome astronaut.
Er is zielsveel geluk nodig in stralend weer voorzichtig te verongelukken.
Stemmen schreeuwen zeggen wade in plaats van jurk.
-------------------------------
uit: ' Spamfighter', 2007.…