Alle inzendingen over bederven

Ik kijk ernaar met enige reserve maar wil de euforie ook niet bederven. Toch heb ik het idee dat de champagne vanavond rood is, niet oranje.…

We zagen de zon hoe die wegzonk in de zee toen keken we naar elkaar en begrepen het nu spreken zou dit moment voor altijd bederven…

Doe de deur en de gordijnen dicht laat het licht niet de sfeer bederven in het duister luister ik vele malen beter.…

Jammer als men dat gaat bederven, Door ze in allerlei kleuren te verven, Het blijft een wonderlijk ervaren.…

Toen onze mop een mopje was, Was 't aardig om te zien; Nu bromt hij alle dagen En bijt nog buitendien. 'Je bent een recht bedorven dier! Eerst at je, wat ik bood; Nu wil je lekkre beetjes En lust niet eens meer brood.' De mop zei hierop tot de knaap: 'Hoe dwaas praat gij daar toch! Had gij mij niet bedorven, 'k Was een lief…

O door het Leven niet, maar uit u-zelve Bedorven volk, want 't Leven-zelf bederft niets, 'k Zeg tot u allen: kinderen, gij derft iets, Waardoor ge u-zelf kunt de' Eeuwge Afgrond delven. Gij moet geloven dit, (Want ik verwerf niets Door mijn woord, niet van Mensen noch God zelve, Ik doe 't slechts, wijl ik niet wil dat ten Elven-…

Ach, laten wij het leed dat men ons deed, vergeten, God zal het allemaal wel weten, en laten we geen ogenblik bederven voor wie van ons het eerst zal moeten sterven. --------------------------- uit: 126 gedichten (1965)…

*De zin "Vruchten bederven immers toch niet" vergelijkt het bederven van vruchten met het afnemen van je talenten naarmate je ouder wordt. *De zin "Water, aarde, licht." staat van de benodigdheden voor fotosynthese.…

Om in een grote slachterij te sterven, Dat zou zijn stervensvreugde maar bederven.…

Laat je ergernis het mooie weer niet bederven en lach eens naar de zon die groen laat groeien laat die bui nou maar varen die in je gedachten zit en lach eens naar de mol die je tuin omspit…

Laat je leven niet bederven door de scherven van je verdriet raap ze op en smelt ze tot parels om put kracht uit je eigen levensbron droom vlieg zweef en geniet dan zal je weer schitteren als de stralen van de zon…

Zij liggen als scherpe scherven en bederven mijn zicht.…

Ik wed dat komend jaar ook wordt gemoord Dat extremisten weer de sfeer bederven Dat er bekende Nederlanders sterven En politiek geneuzel, enzovoort Toch laat al die ellende mij straks koud Als jij maar een klein beetje van me houdt…

Mijn vraag, heer Mulisch, is misschien wat raar Ik wil uw afscheid zeker niet bederven Maar kunt u alstublieft dit weekend sterven Want mijn sonnetje is al jaren klaar Waarin ik u zo fier en nobel prijs En veel geluk wens op ontdekkingsreis…

Ik wil de voetbalvreugde niet bederven Maar als daar arbeiders als ratten sterven Dan wordt het hoog tijd voor een oude knar Toe Freek...vertel nog één keer je verhaal Je weet wel...van dat bloed en van die de paal…

De meimaand was nog nooit zo koud geweest, Zelfs voedsel kreeg de kans niet te bederven. Nu tweeëndertig graden en nog meer, Gemiddeld is het hier best aardig weer.…

De plattegrond van mijn hart ligt voor je klaar je loopt daarmee zo naar de ingang ik zie je daar laat je zin binnen niet bederven door het gerafelde behang dat is van een lang verleden ik zal je dan in mijn hart kerven wees niet bang het geluk ligt in het heden.…

zo jong en zorgeloos zó zoals het moet zijn maar de zwarte tinten bederven het zicht op licht.…

Ik ben niet bang om dood te gaan wel bang onwaardig te sterven verzorgd moeten worden als een kind dat zou m'n laatste zucht bederven. Het gemakkelijkst is een hartaanval bij uitzichtloosheid euthanasie het klinkt triest maar ik leef gelukkig in dankbaarheid en harmonie.…

Als tankers weer het leefmilieu bederven En telkens weer de Spaanse kust vervuild raakt. Als tankvaart weer eens geldzucht is gebleken Wie kan er dán nog van Prestige spreken?…

in een enkel ogenblik fiets jij voorbij de lucht trekt open boven mij alsof de ketting breekt in enkel nog wat scherven ik laat de zomer niet bederven zwerven door de tijd heen wat een hard gelach wat een lach wat een dans cadense…

Dag kinderen de Sint kan echt niet komen Ik zit hier met corona op mijn boot Er zijn al heel veel zwarte pieten dood Ik laat mijn schip weer naar Madrid opstomen Oh nee....ik moet de pret nog meer bederven Het laatste nieuws....de Kerstman ligt op sterven…

Kon 't vertrek de pret bederven, bedorven was 't vertrek geheid. Gebalk had ooit hiertoe geleid. Nu is de kamer in ontbinding. Mensen, léér door ondervinding! In het nieuwe parlement komt hoop'lijk aan 't gebalkenend.…

Toch laat ik mijn humeur niet graag bederven, Ik denk ook nooit voortdurend aan de dood. Alleen wanneer ik grasmaai denk ik even: Gelijk het gras is ons kortstondig leven.…

o Moge ik, u onweerdig, nooit die beeltenis bederven, maar eerzaam laat ze leven in mij, eerzaam in mij sterven.…

Schuimend water baart onheil Kolkende massa overrompelt de stralende kust Wuivende stranden branden in spokende chaos Lichamen drijven sterven bederven Wanhoop ontreddering dood De zee is los niets ontziende blind Mijn God Wees een God van nabij…

wij zijn waar gedachten gaan verankerd in brandend koudvuur wij weten wanneer de klokken slaan op de waarheid van het nederige uur bedenk, niet alles is goed of kwaad maar laat onze stilte nooit bederven en nog een welgemeende raad laat ons geen vroege dood sterven…

Zal ijzel onze reis bederven? Wakkert wind aan of gaat ie liggen? Kunnen we er -na 11 weken griep- nog tegen? Gaan onze kinderen 'dit aards paradijs' .....van ons erven?…

Vandaag voelde ik iets sterven Iets dierbaars in mij ging dood Wat mijn hart lang koesterde Ging plots bederven Een plekje dat ik liefhad Een deurtje dat zich sloot Op het einde Weer een scheurtje In mijn glaasje Weer een barstje In mijn hartje Stil verdriet Weer wat vragen Weer wat tranen Weer wat pijn Dat niemand ziet…

nog even op het eind van deze dag van kerst beleven liefde, warmte vriendschap volop daar, ik drink het in en met tegenzin zwaai ik het bezoek uit een tikje bedroefd afscheid nemen is een beetje sterven maar wil dàt gevoel mijn dag niet laten bederven…