Alle inzendingen over buik

broodjes’ die zijn zoek en toch is die slappe buik mijn allerliefste onderdeel al jaren vertedert hij mij en is hij niet teveel ook als ik om me heen kijk blijkt mijn buik heel gewoon maar voor mij blijft hij bijzonder het huisje van mijn zoon…

in een paarse wereld vol van kleurenflits danst mijn geest een eenzaam buikgedicht door een raampje van mijn arm zie ik de kamelen dans ik op de tippen rug afrollend en weer hoog op en neer draaiend vol van liefde voor de vrouw in een cirkel vol van handenklap felle tong schel geluid pijnlijk voor de oren ogen vol belofte…

Hier is het vooronder de plek van het kleine bewegen het snakken naar ruimte en lucht met jouw ogen op mijn hielen heb ik de vracht gelost, de vingers zochten kieren van het luik je stierf soms nachtenlang en ik zong iedere avond weer dat lied de klanken liggen in mijn vlees verstorven zeg je zwijg maar de tekens bedriegen niet…

Zomaar toch in mijn buik steeds gedacht niets voor mij tot ineens het inzicht kwam kinderen passen ook bij mij een klein wonder groeit en beweegt dartel rond vol spanning wacht je af tot de dag dat ik je op de wereld zet je in mijn armen sluit en spoorslags weet je hoort bij mij!…

De jaren brachten mij 'n heel bescheiden buikje maar 't is pas goed als je totaal bent uitgeteerd of tot zo'n tiep als Sonja Bakker bent bekeerd want ander sta je veel te vroeg bij Petrus' luikje maar ik leef potdorie ook een beetje voor de lol 'k heb van dat onderzoek m'n buikje meer dan vol -------------------------- Extra vet…

Toen ik vanmiddag je buik had geaaid Een beetje onnadenkend, liep meteen Een koud ontroerde rilling door me heen.…

Een bierbuik, dé vakantiezorg van mannen Het afdak dat ontbloot de aandacht vangt Hoewel er goed gereedschap onder hangt Komt er weer niets terecht van al hun plannen Straks op dat strand met al die strakke lijven; Ze kunnen het weer op hun buik gaan schrijven.…

Ja, ik heb een buik die ik niet verberg: ik ben – ik en jij bent jij.…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…

Ze zaten in mijn buik, voor dat ik het wist, fladderden van de ene naar de andere kant en ik dacht NEE! Ze nestelden zich vast aan mijn buikwand, voor ik het in de gaten had, stevig vast, nog steeds dacht ik NEE?…

Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet. laat me maar even, het is zo over een simpele opmerking is voldoende voor dit tranen in je buik-verdriet.…

De aandacht was ook nu weer overtrokken, ‘De Diepte’ groef niet bijster diep qua tekst, maar goed, S10 zong zuiver en relaxed en had de allerlangste blonde lokken. De meeste punten kon ze niet vergaren, wel leerde ze Europa navelstaren.…

Acht jaar ben je al Als je gedreven door Verlatingsangst nog Zo graag even tussen Ons in komt staan, Tussen de buiken van Hen die je in liefde kregen…

In de loop der jaren Verloor ik bijna al mijn tanden en haren Rond mijn buik zit nu vet Heb meer tijd dan vroeger Ga ook vroeger naar bed.…

Mijn poes spreekt een taal zonder moeilijke woorden: het is lichaamstaal.…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…

Kussens onze troon een waaier haren de kroon ...onze ogen licht in de schemering Verlangen al wat danst en springt onze lippen een kus die zingt ...keer op keer bezegelde betovering van kruisdieren die strelen en met elkaar spelen ...in opwindende verwondering elkaar wild openscheuren ons bloed oneindig laten geuren ...uit de golvende…

Op een zomeravond nam de smid, een sterke jongeman een loopje met het leukste meisje Samen samen, even lopen Samen lopen als een reisje door hun dromen, en hun leven hebben zij elkaar beschreven Praatje praatje, stel je open Toen de zon begon te dagen verborgen zij zich in de kragen en braken daar een bed van riet Bedje bedje, lekker…

Van tijd tot tijd gebeurt het onverwacht dat iemand ruikt als jij zo kijkt en lacht ineens begint te dansen net als jij of zomaar woorden zegt die jij ooit zei Receptie in een groot gebouw een man praat met een vrouw en ik, ja ik verlang naar jou door hem, zijn lichaamsbouw "Hee, weet je niet meer wie ik ben? Kom op zeg!" lacht hij…

Ik heb niet geleerd om te leven, ik ben eraan gewend geraakt en probeer om mezelf te zijn bij vrienden die geen eisen stellen en beschikbaar zijn wanneer ik kom of roep dat ik eenzaam ben maar met jou is het anders Soms weet ik achteraf niet of we verbonden waren en dan verdwaal ik in mijn gepeins, dan is er dus geen contact moet…

Anatomie is simpel er zijn miljarden voorbeelden van vrouwen zoals ik reproductiekamers in een stevig bekken darmen vol bouwstenen eromheen Dat is de ronde kern van mijn lichaam, mijn bestaan Twee machtige benen eronder om het voedsel te halen en een smalle bovenbouw voor ondersteunende diensten Ik ben eraan gewend, heb geleerd…

Onder mij warmen jouw handen mijn billen, jij kneedt en voelt of ze zich al spannen, we spelen lippend en likkend met elkaars zachtste huid en stellen uit te kiezen tussen voelen en aanraken, of om te draaien voor alletwee tegelijk, we branden onblusbare liefde in ons verlangen ik ril, het raam staat wijd open het is te laat voor schaamte…

In bed is het fijn ongemakkelijk liggen aan alle kanten mezelf voelend, ruim anderhalve vierkante meter huid precies passend gevuld met warme gevoelens dat ben ik, in levende lijve Het rekken en strekken van mijn rug en ledematen mag wel wat kosten aan geschreeuw om aandacht voordat ze slap mogen gaan slapen na de ontlading…

's Middags naar middag en 's nachts naar de nacht ruiken -- en altijd naar jou.…

De slaapkamer ruikt naar parfum en kruit ik waad door de kleuren van mijn kleren half op hun hangers Je bent weg, op de grond lig je dwingend met al je liefde op een foto van jouw armen om mij heen Jij, de koning, jij wilde mij koninginnig, geen ontembare krabbekat Ik heb alles weer netjes mijn garderobe ingeruimd en de andere kast…

Moeilijk wordt het pas wanneer je een idee hebt gekregen van wat liefde is: gemankeerd en getekend waar wonden geheeld maar niet verdwenen zijn de geleden schade, de boeien de schillen en de schilden die onderhuids verwoesten wat van geen opgeven weet op dorre bodems ontkiemt en van niets kan leven Je ziet haar in de ogen je…

Ze keurt de mannen, knoopt de knoopjes van haar jurk – open en weer dicht.…

Met grote ogen kijken naar al de mannen – mijn tepels terug.…

Zacht kneed jij liefde in mijn huid, je boetseert mij – goddelijk zo mooi.…

Jij kunt zo hard zijn, maar dan kus en streel ik jou – zacht als een baby.…