de censoren zijn het
tellen van woorden
uitknippen van zinnen
meer dan zat
onleesbare brieven arriveren
of sterven een vroege dood in
de versnipperaar een ongeteld
anderhalf kantje max dan maar
de onbegrepen rijkdom
van de taal vermorzeld
met geen pen te beschrijven:
de lieve brief aan je kind…
hier liggen mijn woorden
schroomvallig geschikt
behoedzaam in verzen gegoten
mijn binnenste buiten
en ik naakt en leeg
de inkt uit mijn pen weggelopen
geschreven voor jou
dit hooglied van leven
mijn god,laat het je koud
mijn coach en mijn minnaar
mijn censor, mijn norm
jou kan ik mijn verzen nooit geven…
als opper-censor dit gedicht kon zien
zou vast zijn schrei ontzettend hard gaan klinken
en bleef hij op des dichters strafblad vinken:
“lees Shakespeare! (Herman Gorter? Héél misschien)”
des dichters gril schept vele rare rages
in vorm en vent; vervolgens persiflages…
Censuur, die hier het vrije woord belet ?
Ik ben een Zeeuw, en schreef daarover graag
een flink gepeperd versje voor vandaag,
maar zou dat lukken, via ZeelandNet ?
Ik waag ik het er maar op, en onverdroten
schrijf ik : da’s ******domme wel zwaar kl*** !…
prestaties
app ’s deden bij
vocaal in instrumentaal
wonderlijke zaken
waarbij de rechten
hangijzer zijn geworden
lichaamstaal kreeg een
face up met mimiek
en de diverse talen
werden ook al snel
in dialect gesproken
logica volkse accenten
werd een snelle bijstelling
het menselijk erfgoed
in expressie en ouderlijk
erfgoed werden in censoren…
240
Bezig met laden