Hier kom ik weer met een verhaal
Over hoe mensen spreken in codetaal
Ze noemen het ‘de tijd’ (1)
En dit is het beleid:
Er mag niet over worden gesproken (2)
Toch lopen mensen elkaar op te stoken
Ze doen alsof ze het over een ander hebben, maar het gaat over jou
Zo werkt dat nou!…
Zeg niet
koolwitjes
zijn het maar
ze fladderen
van links
naar rechts
naar boven
naar beneden
spotjes wit
op groen
op blauw
op lila
op lavendel
kijk er eens naar
fladderen maar
onooglijk
voorbijgaand
in geheimschrift
in codetaal…
de vuurtoren
seiner van stavast
stuurt in nachtelijke
uren haar lichtende
codetaal over
ondoorgrondelijk water
dat golven als rollende
stenen naar de voet van
de duinen stuwt
in dit zeelandschap waar
lichttoren en duinenrij
van geen wijken weten
stroomt ondergronds
een ongekend verlangen…
De barcode is wijzer dan
de klant
Hij kort alleen analfabetisch
af
Scheidt actueel het koren van
het kaf
Mits zichtbaar op de super-kassaband
Telt cijfers op in digi-codetaal
Rondt af naar boven, plukt onzichtbaar kaal
Een woordeloos en monotoon
bestaan
Zo non-verbaal, kunstmatig,
inhumaan
Caissières vullen praatjes maar geen…
Als het grootste geheim,
voor iedereen verborgen onder omstandigheden,
onmogelijke wachtwoorden in codetaal,
(ik houd nou eenmaal van omslachtigheden),
niet als een bloem ontdooit,
ongelooflijk liever haar tijd versluiert,
‘een eind weg ratelt als een slangetje’,
zoals jij groots zei,
uit een beroofd hart,
over mij,
-het stuitergevalletje…
285
Bezig met laden