Alle inzendingen over copd.

Hij heeft van die dagen dat hij het is vergeten vergeten te glimlachen bij het opstaan, dat heb ik hem nooit verweten al kan ik het soms niet vergeten los te laten. Vooral toen het winterkoude was, ik nog maar pas van het onheil had vernomen, had ik langer nodig van deze ernst bij te komen. Ik houd nog vast, er is nog hoop en het voorjaar…

Een ziekte met een naam maar zonder een gezicht. Van buiten is niet te zien wat het in mij heeft aangericht. De vermoeidheid, de wanhoop, het verdriet, de pijn. Worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn. Ik lach, ik doe vrolijk, niet altijd even oprecht. Het sloopte me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht…

Ik kom als invalhulp bij deze klant voor de allereerste keer. Als altijd doe ik een quickscan; ik inventariseer. Wat voor vlees heb ik in de kuip? Houdt de verwording hier al huis? Ligt de hulpvrager soms in een stuip? Kijken hoe ik de boel het beste kuis. Waar begint de afvalberg? Soms bij dat bord met kiprestanten? Nooit eerder zag ik…

Vandaag betaalde hem uit in lende pijn heel de dag gisteren was ook niet echt licht van long en denkstof zij voelden als wals en dan weer antieke vaas met kalkaanslag wij verlangden zwanger van leven nu even naar verlof. We leven per dag naar tot ziens zoete long en zure adempijn ja, jij laatste behoeft niet langer de zijne te zijn. Jij mag…

Ze was een harde werker De kleine, gezette Columbiaanse Chronisch ziek Samen fietsten we stilstaand rondjes Zij copd en ik een knieprothese Gehuwd met een kaaskop was ze De mannen van de anodefabriek Negeerden haar volkomen na het werk Na het werk lagen de vieze kleren Voor het oprapen, spoelden ze pek en Petroleumcokes weg onder…

Je had gelijk maar wat heb jij nodig. In voor- en tegenspoed is al een feit, eeuwige trouw spelden we niet op elkaars mouw. Zoete woordjes hebben we ook genoeg gefluisterd evenals steeds weer en weer naar elkander geluisterd. Dat wachten is oerouds en uiterst spiritueel. Wat gaat nu nog met lichtelijke ongeduld gepaard heeft leven toch alsnog…

blij met de regen de pollen nu neerslachtig mijn neus opgelucht!…

Ik heb daar van binnen zo een "ding" Het wil mij bedwingen ...dat nare "ding" Dat "ding" neemt al mijn kracht... Ik ga er tegen aan ...Met al mijn macht ... Maar... Niemand ziet, hoe ik steeds naar lucht moet happen... Niemand ziet, wat moeite het kost, alvoor ik kan stappen... Niemand ziet mijn dagelijkse strijd...…

Je bent veranderd, geen lucht happende vis meer noch plant die een tekort aan water kreeg laat staan een man met lege blikken, iets glimt en glundert weer in je ooghoeken. Er is weer een deel ruggengraat dat zich recht, een boom die met al haar blad omhoog reikt, zijn armen uitstrekt naar het licht. Kijk er bouwt zelfs een vogel bijna een nest…

Als zijn dagen korter worden, gedachten willen dalen wellicht hunkeren naar een diepere slaap en de dood, zal het dan voelen als iets wat in gemoed gaat neerdalen, zodat de hemel oplicht met een prachtig avondrood? Hij wil zo graag nog even leven, ademen valt hem zwaar wellicht nog eens luisteren naar klanken van een gitaarsnaar. Verder heeft…