Netgedichten

netgedicht (nr. 71.098):

Edel en wijs edelweiss

Vandaag betaalde hem uit in lende pijn heel de dag
gisteren was ook niet echt licht van long en denkstof
zij voelden als wals en dan weer antieke vaas met kalkaanslag
wij verlangden zwanger van leven nu even naar verlof.

We leven per dag naar tot ziens zoete long en zure adempijn
ja, jij laatste behoeft niet langer de zijne te zijn.
Jij mag wel edelweiss in de bergen wezen voortaan
zou dat ergens als toegangskaartje beschreven staan.

Want ik zie nu die pijnen hem zo kwellen keer op keer
als die te vaak komen storen met wakker venijn,
alsof de longen een vraatzuchtig zwart wezen willen zijn
desondanks vullen wij tijd positief met converseer en georganiseer.

We leven per dag toe naar tot ziens zoete long en zure adempijn
ook pieker behoeft als laatste niet langer de zijne te zijn.
Zelfs edelweiss draagt zwart in haar hart voor een part
maar zeker zonder schuldige ogen omdat alle bloemen je mogen.