Alle inzendingen over de tijd die men (biet meer) heeft

ze bekeek de catalogus het was winter er was niet veel tijd niet buigen nu voor de striemende kou hoeveel appels kan een boom dragen? welke smaken en hoeveel kleuren kan de boomgaard aan?…

Zelfs wanneer ik in alle rust loop neemt de tijd mij te pakken en wandelt met mij mee…

De Duitsers vinden – echt waar – alles toll, En zeker als wij daar straks tol betalen. Hoewel, ik kan dat ook nog zelf bepalen: Ik rijd nooit meer voorbij het bordje ‘ZOLL’. Dan merkt men wel dat tolwegheffing faalt, De tol wordt ook in Duitsland duur betaald.…

Een kop als een biet een lijfje heel klein leuk is het niet een schaamluis te zijn…

Jemig de pemig, zeg Tijd voor een jammerklacht Dit is het eind van een nuttig product Noem het maar rustig een Uitgeverijblunder Zonde, Jaap Bakker Wordt níét meer herdrukt…

De bieten geoogst niet te tellen opgehoopt langs een akkerrand November schilderachtig voor mijn geest als nevel heerst…

De geelstaartwolaap zei: “Ik heb zopas Vanuit mijn schuilplaats in de nevelbomen Een zeer bijzonder zoogdier waargenomen Dat naar ik meende uitgestorven was. Maar die veronderstelling was dus fout: Er liep een mens rond in ons nevelwoud!”…

Hij weet precies wie wat toen heeft gedaan, Maar heeft tot nu toe als het graf gezwegen. Hij heeft daar heel wat zwijggeld voor gekregen, Er moest per slot iets tegenover staan. Nu door zijn gouden tip de dader hangt Wordt hij met praatgeld ook nog eens bedankt.…

Wij ergeren ons dikwijls geel en groen Aan al die grote waterige bollen Die her en der door onze ijskast rollen, Doch nu is er de vierkante meloen. Toen ik dit las, dacht ik meteen: Waarom - Waarom zijn de bananen nog steeds krom?…

In vergetelheid raakt de daad, iedere daad die men begaat. In duisternis of zonneschijn. Alles wat men doet of laat gaat vaak gepaard met ongebreideld verlangen. Bang en vol twijfel of met juist een dosis vertrouwen wil men iets opbouwen, gericht op iets dat men voor ogen heeft. Zo wordt het leven doorleefd met vele wensen, terwijl…

Het hart miskend, ogen onbegrepen. Ieder zoekt warmte en genegenheid. En benepen zonder echt vertrouwen zoeken velen naar een luisterend oor. Maar dat helaas soms moeilijk is te vinden. Doch als men iemand vindt die open staat voor zijn verhaal, op een zelfde golflengte zit met wederzijds begrip, en het gemoed is aangesterkt dan geldt voor…

Ik schreef voor deze keer geen leuk gedicht En daarmee heb ik u een dienst bewezen, Want wanneer u direct bent uitgelezen Dan nog vertrekt geen spier op uw gezicht; Dus moet u voor uw paspoort op de kiek, Herlees dan eerst eens dit gedicht van Driek.…

Men zoekt woorden en naar de betekenis ervan en valse hoop koestert men aldoor... Ogen kijken niet, maar staren naar iets dat men niet verklaren kan. Men zoekt het leven en misschien ook wel de moederschoot, terwijl de huid prangt om zich heen. En in het hart doet het pijn als bij geen een en zo balanceert men op de grens van zijn en…

Het is zo benauwd. Maar dat laat me nu toch koud. Na al die regen.…

De tijd zoekt een weg voor mij, maar onbekend is iedere plek waar ik vertoef. En alle dagen hebben zo hun verhaal. Met een ritme als de golven van de Oceaan. Een eindeloos zoeken is het in ons bestaan. In een oerwoud van mensen kiest ieder zijn weg en al dolend weet men heg noch steg.…

Na één dag werd de bultrug al gemist, De bultenaar was zo te zien vertrokken. Was Quasimodo zich een bult geschrokken? Dat moet maar eens goed worden uitgevist. Door voor de soort zo fnuikende gebruiken Begrijp ik dat zo ’n vis gaat onderduiken.…

De missies hadden zij niet voor het kiezen; zij voerden orders uit, professioneel. En viel hen dan vertwijfeling ten deel, dan mocht men die niet uit het oog verliezen. Op “Nederlandse Veteranendag” hijst men vandaag in dankbaarheid de vlag.…

Men liet de biet dan ook ongemoeid. Werd ook niet door de politie geboeid. Ja, in Biddinghuizen, zei men mij, zijn alle suikerbieten vrij!…

Twee-sterrenkerstdiner Chef mag zich uitleven: Hazenrugreepjes Met truffel en biet Jammer, zegt gast, volgens Deuteronomium 14 vers 7 mag Haas nou net niet…

Oh ja, die oud collega door de drank ver heen en die blondine met mannen bij de vleet Ik mag een biet zijn als ik hun naam nog weet. De tijd heeft in mijn hersens aan cellen zitten knagen Het geheugen is vaak weerbarstig en gaat haar eigen gang. Maar dan opeens komt er toch weer een naam opdagen Dementia praecox ben ik bang.…

Een zeug blijkt veel meer te genieten Als zij zich tegoed doet aan pulp Voor varkens is dat voedselhulp Gelijk aan een zak verse frieten 'Kijk, ´n halve big meer, lieve beer!' Nu lust ík dus m'n eten niet meer…

De stemwijzer geeft degelijke wenken Voor een partijprogram dat bij mij past En het verlost me tevens van de last Om zelf te kiezen en goed na te denken Ik lijk op een tomaat zegt de stemwijzer Nou...mij een biet...ik zweef naar Mona Keijzer…

Zou ie gaan vallen, echt ik weet het niet En zou dat mij een zorg zijn deze dagen Het houdt je uren bezig deze vragen Of schelen zulke zaken u geen biet? Toch even met de loterij gebeld Hij valt gegarandeerd werd mij verteld…

Politiehonden worden sociaal, Het wordt ze afgeleerd om flink te bijten, Laat staan dat ze er een aan stukken rijten, Een hondenbeet is menigeen fataal. Is Bellolief zijn lesjes glad vergeten, Dan word je sociaal door hem gebeten.…

Armadillidium is mijn naam. Alom bekend,doch zonder faam. Ik werk in klam en duister oorden, bij slimmen en ook bij gestoorden, bij atheisten en bij vromen, vind ik ook steeds een onderkomen, zowel bij armen als bij rijken doe mij te goed aan mensenlijken. Ik stoor mij aan geen enk`le wet, mijn naam gewoonweg pissebed.…

Reeds nu sta ik geregeld in de file Wanneer ik naar de overzijde moet En nu blijkt dus het wegdek niet meer goed Beschadigd door veel snelle zware wielen Straks mag ik daar slechts vijftig kilometer Dan kost het mij twee uur van A naar Beter…

Ik transpireerde me een biet, Alvorens ik het ontspanningshok verliet.…

Dit is een lied voor Albert Einstein, Die de wereld heeft bevrijd Van de illusie en de schijn Dat ruimte iets anders is dan tijd. Ze blijken bij elkaar te horen, Vormen samen een patroon, Ook al zijn er veel factoren, Die niet passen in ’t sjabloon.…

Tranen van emotie en een hoofd zo rood als een biet. Huilen knuffel, huilen. Maar in haar achterhoofd dacht ze ...................... dinsdag ruilen. :)…

Ik geen biet…