Alle inzendingen over eetzaal

Haar jurk springt bogen in de eetzaal, ze wervelt -- onaanraakbaar licht.…

stilte wat geluid geroezemoes van stemmen gesis, gestoom, gekletter, gestapel kakafonie…

een antichambre de butler brengt een asbak en niets dan wachten een kasteelroman in de eetzaal loopt de film mijn prinses en ik de kasteelvrouwe kookt voor de open haard en voor ons twee - viva in de pols weer voldoende aderen voor de bloedprik een blauwe bloedbank haar lichtgeraakte ader aan lager wal -…

sloot ze haar vingers te stevig om de knop van de rozenhouten deur naar de eetzaal? zie het haar, zie haar van welke plant had ze bloem, blad of blazen niet mogen eten? heeft ze een leegte gebezigd, haar onvoldaan? wines woord is zij of wier?…

De knusse eetzaal en noeste arbeid vragen grote Kerstzegen. Moge genade des Hemels hier rond waaien, weldra mee reizen.…

Als volgelingen van hoog onderwijs vol genot in deze eetzaal toeven, zingen hun gedachten zendgrage wijs: "Op onvermoeibare paardenhoeven make dit wondergemoed een rondreis opdat wijze geleerdheid het zal proeven."…

Zijn eetzaal heeft met elke stemming band. Gesprekken mogen samengaan of strijden, hier zal men steeds fijne spijs bereiden voor vreugde, door sprookjesluister omrand, én geldvragen van nuchter koel verstand. Schappelijke geest wil alles leiden.…

Zijn eetzaal heeft met elke stemming band. Gesprekken mogen samengaan of strijden, hier zal men steeds fijne spijs bereiden voor vreugde, door sprookjesluister omrand, én geldvragen van nuchter koel verstand. Schappelijke geest wil alles leiden.…

Nog eenmaal wilde Hij met zijn vrienden zijn Nog eenmaal nuttigen met hen het avondmaal Nog eenmaal breken het brood en drinken de wijn Nog eenmaal met hen samen zijn in die eetzaal.…

Eetzalen vol milde schemer, bleek blauw, doen bijstand van het kleine volk voelen. Wenkende tafels en zachte stoelen mogen zich aanbieden, dankzij de trouw der luchtwezentjes, die hun wonderdauw neer laten om door spijs en drank te woelen.…

glanzen de Kerstdagen al vol aansporing en belofte roepen alle mensen die gezegend werken in 't Olterterper Witte Huis tot eensgezind denken en doen geurige dampen zingen over warme spijzen welke binnen grote pannen wachten op hun geboortes om zich eervol te mogen geven aan smaakvol genot keurende ogen en handen scheppen een knusse eetzaal…

blik op de rossige gloed die hun hart voor een ogenblik wil opwarmen dat glanzende raam bedekt vriendelijk eervol zwoegen en zweten aangenaam samenzijn vingers vol fijne tastzin kneden en persen gerechten om deze te verwijzen naar warm ovenduister dampzuchtige pannen of trouwe bewaarijskast alvorens de kalme mars naar de feestelijke eetzaal…

Neem de trap af naar beneden Kom in een eetzaal prachtig, mooi Zilveren kandelaars op gedekte tafels En de ober die wacht op een fooi.…

Daarachter gonst een eetzaal bezadigd, klankrijk, gedempt. De tierige mus vliegt voortdurend heen en weer langs dichte struiken, maakt een drukker wegennet dan grote vliegtuigen. Roerloos beeldt de gans Egyptische tekenkunst, rust boven 't water op zijn verborgen zetel: karretje voor boodschappen.…

en je wees alle hoeken in de eetzaal van het bejaardentehuis aan. je had lak aan regels van verpleegsters die niet wisten wat vrijheid tijdens het interbellum was, laat staan het halve decennium erna.…