Met in gedachten Thierry’s epitaaf
Werd aangespoord om hem maar dood te schieten.
Ik keek eens naar beneden, en verdomd:
Nooit waren mijn tien tenen zo gekromd.…
bij de schroeiklank van schalmeien,
in het blauwe suizen van de lucht,
in dit één en al omkransend stralen,
in de speeltuin onzer gruwelvlucht:
schep de lagen haat en liefde
en de woordenetter van mij af.
leg mijn falen bij het falen, vloek
en schrijf jouw naam bij op het graf.…
de schedelinhoud naar de maan
het gabberdom penoze
de tekstballonnen uit de mond
zijn leger, maar wel lekker rond
want méér telt nu de pose
verloedering van de moraal
wordt door de kekke turbotaal
zo goed als niet verborgen
helaas,mentale RSI
beperkt - de macht van Pi -
de horizon van morgen
-----------------------------
Epitaaf.…
Ik las een epitaaf in het Ionisch
de verzentaal van Sappho en Homerus
het klinkt als een cliché maar 't is iconisch
voor 't leven voor de bloeitijd
der Atheners
Het grafschrift was gebeiteld in gesteente
een zuil, een jonge vrouw in lang gewaad
toont ons nu en profil haar schoon gelaat
kijkt wat omlaag, en staand op haar gebeente
spreekt…
Naamloze bewoner wat hebt gij geleden
Door pijn, terreur en zinloos geweld moe gestreden
Geketterd door zijn credo maakten redelozen hem tot slaaf
Noodlot, simpele pech kerfden hem in naamloos epitaaf
Ongewild, vol ontberingen , geduurde hij deze onderdrukking
Geestdoding, tergende twijfel, die enorme verstikking
De kou, de ontberingen…