hij walst me in zijn boring uglyness
naar zondoorstoofd koren
de koekoek in de middag
de geuren van mijn jeugd
mijn tenen knipogen weerbarstig rouge
we neuriën zacht: "how fragile we are - how fragile we are"…
in enkele woorden
iets fraais beschrijven
blijkt nog een hele klus...
teder het aquarel van
de frêle jonge vrouw
die haarzelf in naaktheid
met ietwat schroom
bloot heeft gegeven
voor de eeuwigheid…
krioelende wirwar
mierenfeest gelijk, heel bizar
ploppen de poppies kleurrijk open
als zijden rode doekjes onverdroten
heerlijk rood op wit met zwart
pentekening van een gebroken hart
rode stippen neergedoekt
als het ware ingeboekt
in de mainstream van mijn dromen
elfjesvlinder aangekomen
zo romantisch, zo subtiel
bloemenknopjes heel fragile…
Langzaam ontwaakt de wereld
Uit een diepe winterslaap
De eerste blaadjes aan de struik
In de woelige aarde een krokus in de dop
Maar eerst zien we het fragile sneeuwklokje
Zo maagdelijk wit, zo rein en puur
Als het hart van het kind
Dat spelen wil in sneeuw die niet meer is
De grote mensen spelen hun eigen spel
Met harten van…
Aan boord van Fragile
op weg naar haar tweelingzus gaia, het moederschip der blauwe planeet
ontwaart het eye in the sky
een wit konijn, moederziel alleen
en van zijn god verlaten
die de hele bliksemse heksenketel met een welgemikte worp smeet
in het zwarte gat in de rok
van het almaar slinkende terugplooiende heelal
het multicolor…
Liesbeth dan, maar dat is toch ook hem
"Voor eeuwig met elkaar vergroeide namen"
"Wij zijn één", en het Universum zij dank
Dat deze twee zielen ooit bijeenkwamen
Het erfgoed voor ons allen is onbetaalbaar
Helende teksten en klanken voor de ziel
Geen krachtiger en prachtiger lied ooit geschreven
Dan Pastorale, onverslagen, met dat vleugje fragile…
3.247
Bezig met laden