Alle inzendingen over gustav

L'Origine du monde (1866) de oorsprong van de wereld destijds door Gustave Gourbet op het doek gezet... dit is niet een schilderij bekijken doch eerder een confrontatie liefde en lust strijden uit alle macht om de gunst van de kijker je moet wel erg sterk in de schoenen staan om niet geheel in het kunstwerk op te gaan…

Waar woorden star en ondoorgrondelijk blijven - O Mensch, gibt acht - slaat de goedbedoelde beklemming omhoog tegen gotisch glas-in-lood om als een vloedgolf de monden te verstommen, angst als gijzelnemer. Eén stem blijft over, de mondeloze mensen volgen in gebed. (Devoot of geknakt?) De eenzame echo tegen stenen en pilaren zwijgt…

Rappers dichters mede liggers handomdraaiers pierewaaiers Vogeltellers doe-het-zelvers wondenstelpers little helpers Zwarte wolken zilvermeeuwen hongerige wolven kromme tenen Hoofd vol woorden je hart voelt leeg je trapt op de rem niemand hoort je stem Hartendieven blijven spoken verdronken ogen liggen te drogen refrein…

In de werelden der psychologie en psychiatrie zijn ze aan het afbouwen.…

Op de altijd stille Karel Lotsylaan kon men zich arcadisch verstaan verwijlend wandelen bij Beethoven's genie luist'ren als naar zijn Pastorale Symphonie vogels krekels klonken in alle toonaarden Vanwege sportavies aan de bezetter besloot de Gemeenteraad tot herdoop Gustav Mahler gaf hier nu zijn naam nimmer bevroedend als toonzetter in…

louter invitatie het erotische werk dat menig mannelijke kijker in vervoering bracht met rode oortjes in het Museum d' Orsay het levenswerk van Gustave Gourbet betasten met begerige ogen...…

Trekt Beatrix aan heel wat touwtjes Gustaaf stempelt bij goed betaalgedrag Nota Voldaan op Koninklijk Gezag stevig voor doordruk op het origineel Thuis bewaart-ie de blauwtjes ze zeggen louter voor het ceremonieel evenwel met groot doorsmeernut schuldenaars staan nog echt voor schut Heel ons noorden is voor Vattenfall afgezocht op een…

Gustav Mahler (7 juli 1860 - 18 mei 1911) In het geboortejaar van de Max Havelaar zag in Bohemen Gustav Mahler vooreerst het levenslicht Als tweede kind van dertien verhuisden ze naar Iglau een garnizoensplaats in Moravia Het militaire klankvertoon speelde hij als kleuter na van vier, op zijn harmonica Des Knaben Wunderhorn…

Ooit zal God zelf zich buigen over partituur en strekking, wat wijzigingen aanbrengen, ach Gustav, de elfde bleef onvoltooid, en zeggen: Maestro, Musik! Dan zal de hemel even opengaan om angst, uit hoofden weggewaaid.…

hoog zwevend in alle overgave half gesloten ogen door invoelen violen welke de geest omwoelen gewillig zonder gedachte vragen willoos hangen aan ragfijne draden dromend wiegen bewegende zegen krul ik mijn lichaam in Mahlers negen- de teerhartige opus ontladen omvat dit paradijslijk begeven in welvende klank der schone tonen compleet zalige…

Kijk hem grijnzen met z’n knuppel, minnende mensen die liefde geven, hij is de laatste druppel maar hij wacht nu nog even. Minnende mensen die liefde geven, hij zou zo toe kunnen slaan, maar hij wacht nu nog even, laat ze hun gang maar gaan. Hij zou zo toe kunnen slaan, iedereen lacht, zingt, speelt en vrijt, laat ze hun gang maar gaan…

Een week na sneeuw en ijs, tien graden vorst Drong door het bodemrijk uit alle macht, Ontworsteld aan de diepe winternacht Een krokuskoor dat zong uit volle borst Het Lied der aarde, rijm- en woordeloos Heel even maar, toen kreeg ik het te kwaad Door kou bevangen zong het uit de maat Hun paars tapijt zonk terug, voor vorst te broos...…

In de ochtendzon op het bed voor het wijd open raam adem ik de wereld in en mijn adem de wereld in Ik voel geen liefde meer van hem, alleen zijn zorgen Praten wil hij niet. Het leven stroomt langs ons heen Hij is een goede man toch zal ik weggaan naar een nieuw huis leeg maar licht en ruim…

Rond Bush ontstond destijds veel turbulentie: Zijn inzet bij Katrina was heel pover Omdat hij toen dacht: “Ach, dat waait wel over” Maar nu ontbreekt hij zelfs op de conventie Hij weet: als ik niet handel naar behoren Dan krijg ik straks opnieuw de wind van voren…

's Avonds op kantoor Het raam staat hoog Langsdenderende treinen waaien koelere lucht binnen Mijn collega denkt Ik ruim de mappen op De tijd zou hier stil staan als er geen licht door de kamer reed Ik trek het raam dicht en het rolgordijn Hij doet het licht uit We gaan Zonder iets te zeggen sluit hij af Tot morgen weer…

Even vliegt er een vlek over de muur, een meeuw de avond broeit en ik lig in mijn hemd op bed terwijl ik Plato lees, de gelijkenis van de gevangenen in de grot Ik hoor mijn man, sla snel het boek dicht en draai me om met mijn rug naar hem toe doe ik alsof ik slaap. Hij komt naast mij zitten, onprettig warm tegen mij aan Mijn…

Het filmpaleis is liefdadigheid voor liefhebbers en oude mensen ik help hen de tijd door kijk mee en leer de teksten, Mama Capra: grote schoonheid is het leven van de droom van je zintuigen Ze wordt weggestuurd van de markt, met haar zelfgemaakte geitenkaasjes Thuis in haar paradijsje de vroegere bedding van de beek mijn dagdroom in…

Mijn lief, mijn lief en ik vervelen ons dagelijks, hij kijkt rond op internet en ik oefen om hem niet te storen vingerzettingen in de lucht ik zal weggaan, verhuizen en hij? zit zich te verbijten op zoek naar een uitweg langzaam valt de avond geruisloos sluit ik de piano kon ik hem maar helpen voet voor voet vier passen tot achter…

Alleen de radio nog de verhuizers vertrokken mijn huis een tussenplaats een pauze in de straat Ach de binnentuin eekhoorns, hoge bomen voor het raam staan, warmte op mijn gezicht, in mijn kleren De kamer is nu mooier zonnig leeg en aangeveegd met een vensterbank muziek die ik straks mee zal nemen…

Hij is weg, kwam hij maar terug Zou hij, misschien, toevallig hier nu naar deze film zijn gekomen? Dat ik me omdraai en hij er zit alleen, net als ik, en nu we weten hoe het werkt zouden we er meer van kunnen maken als hij, als hij wil en deze kans grijpt voor de gong gaat, en als ik, als ik durf om te kijken nu het nog pauze is…

Bedoeld door Gustav Holst. Gemaakt voor mensen. Is het liefde op zoek naar liefde? Is het in mensen die dat zoeken? Is het in hen die dat durven doen? Woont het in angst of in moed? In oorlog of alleen in vrede? In voor- of in tegenspoed? In tegenstellingen? In jong of in oud? In alle leeftijden?…

Ik ben onderweg in een niemandshuis beland in niemandstijd en niemandsland Het bed is koningin- nebreed, plaats genoeg voor een koning als hij goed is voor meer dan slapen, dan vrijen voor meer dan een keer In de lege hotelkamer is het raam een gebod om naar buiten te kijken Smalle siergordijnen altijd uitzicht, altijd gezien kunnen…

In een fauteuil bij de receptie van het hotel oefen ik mijn tekst buiten onweert het de regen klettert elke keer dat de deuren opengaan Zinnen herhalen tussendoor steeds kijken naar het publiekstheater van de mooie buitenkant van het bejaarde echtpaar dat nipt aan een drankje en ongeduldig op een taxi wacht napratend over vrienden en…

Uren alleen, klein leven op een hotelkamer zonder dood te gaan gek te worden of voor altijd alleen achter te blijven zoals 's avonds op het podium hel en vagevuur Ik mis mijn kinderen hier naast me op bed, mijn lief mijn leven zonder drama zonder het beslissende einde waarvan het publiek wil leren begrijpen wat het leven is…

Op een draaistoel kijk ik rond de tijdcapsule van mijn hoofd vliegt en bedenkt verhalen van herinneringen en beelden die passeren, ik reis naar mijn geboorteland Het bestaat niet, nooit heeft het bestaan, het is soep van levenslang aan mijn voeten geplukte ingrediënten, gekookt in de pan van mijn schedel .....De verse soep van nu…

(Naar de kus van Gustav Klimt) Beroemd voor zijn schakeringen van bladgoud Verspreid op wenskaarten en kalenders Vergeet men al gauw Hoe hij waarde hecht aan betekenis De diepte in het doek vermijdt Bezwerend van glans en toon Stoffelijk zoals men het met rode ogen bewaakt Spiritueel zoals hij reikt naar een zedig orgasme Het kan altijd…

Voor de laatste keer kijkt hij achterom geen metgezel meer die zo ver meeging, zodat hij verder reist met de avondzon waar wind en water suizen in de nevel eeuwig eeuwig…

Langs het gordijn de streling van de wind die mij omarmt midden in het zonneraam op de vloer van de kamer mijn voeten op het tapijt reiken diep in de aarde mijn warmte groet de warmte mijn adem kust de wind .....Ik trek het bed in de zon .....en wieg mij in welbehagen .....languit en wijd geopend .....glijd ik de wereld in…

Laten we zingen over het leven, ons leed -- en toosten als troost.…

Er schittert schoonheid, ondersteboven, dubbel -- in de parkvijver.…